Kiedy Jezus przebywał na ziemi, ludzie padali przed nim na twarz, gdy go o coś prosili lub chcieli mu złożyć hołd, a on ich za to nie ganił (Łk 5:12; Jn 9:38). Został przecież wyznaczony na przyszłego Króla; sam powiedział: „Przybliżyło się królestwo Boże” (Mk 1:15). Był dziedzicem tronu Dawida, więc należał mu się szacunek, jaki okazywano królowi (Mt 21:9; Jn 12:13-15).

W związku z szacunkiem okazywanym Jezusowi często używa się w Piśmie Świętym słowa proskynéo, które przede wszystkim znaczy „składać hołd”, ale bywa też tłumaczone na „czcić” (Mt 2:11; Łk 4:8). Jezus nie przyjmował czci, ta bowiem należy się tylko Bogu (Mt 4:10), uznawał jednak hołd składany mu w uznaniu władzy, jaką powierzył mu Bóg. Anioł, którego Jezus Chrystus posłał z objawieniem do Jana, odmówił przyjęcia czci od tego apostoła i podał zasadę, że ludzie powinni oddawać cześć wyłącznie Bogu (Obj 19:10; zob. HOŁD; ODDAWANIE CZCI).