Zaufaj Jehowie!

„Zaufaj Jehowie całym sercem” (PRZYSŁÓW 3:5, NW).

1. Jakie wrażenie wywarł tekst z Księgi Przysłów 3:5 na pewnym młodym człowieku i jakie to przyniosło długofalowe rezultaty?

PEWIEN wieloletni misjonarz napisał: „‚Z CAŁEGO SERCA PANU ZAUFAJ, A NIE SPOLEGAJ NA WŁASNYM ZROZUMIENIU’. Ten werset biblijny, oprawiony w ramki i wiszący na ścianie w pewnym chrześcijańskim domu, który odwiedziłem, z niezwykłą siłą przykuł moją uwagę. Przez resztę tamtego dnia myśli moje wciąż powracały do tych słów. Zadawałem sobie pytanie: Czy potrafię zaufać Bogu z całego serca?” Mężczyzna ten miał wówczas 21 lat. Ukończywszy 90 rok życia i w dalszym ciągu wiernie usługując jako starszy w Perth w Australii, może rozmyślać o wspaniałych owocach, jakie w jego życiu wydało poleganie z całego serca na Jehowie, między innymi podczas 26 lat służby pionierskiej, pełnionej w trudnych warunkach na nowych terenach misyjnych: na Cejlonie (obecnie Sri Lanka), w Birmie (obecnie Mjanma), na Malajach, w Tajlandii, Indiach i Pakistanie.a

2. Jaką ufność powinien w nas wzbudzić werset z Księgi Przysłów 3:5?

² „Zaufaj Jehowie całym sercem” — ta wypowiedź z Księgi Przysłów 3:5, przytoczona według New World Translation, powinna pobudzać nas wszystkich do tego, byśmy w dalszym ciągu byli całym sercem oddani Jehowie oraz ufali, że potrafi wzmocnić naszą wiarę i dopomóc nam pokonać nawet przeciwności przypominające góry (Mateusza 17:20). Rozważmy teraz ten werset z Księgi Przysłów 3:5 wraz z jego kontekstem.

Ojcowskie pouczenia

3. (a) Co można znaleźć w pierwszych dziewięciu rozdziałach Księgi Przysłów? (b) Dlaczego powinniśmy zwrócić szczególną uwagę na Księgę Przysłów 3:1, 2?

³ Pierwsze dziewięć rozdziałów Księgi Przysłów (Przypowieści) skrzy się ojcowskimi pouczeniami, mądrymi radami Jehowy dla wszystkich, którzy wyczekują czasu, gdy będą się radować swym synostwem w niebie lub „chwalebną wolnością dzieci Bożych” na rajskiej ziemi (Rzymian 8:18-21, 23). Te trafne wskazówki mogą wykorzystać rodzice, wychowując synów i córki. Szczególnie cenne rady znajdują się w 3 rozdziale Księgi Przysłów, który rozpoczyna się napomnieniem: „Synu mój, nie zapominaj mego prawa, a przykazań moich niech twe serce przestrzega” (NW). Obyśmy w miarę zbliżania się końca dni ostatnich niegodziwego świata Szatana zwracali coraz baczniejszą uwagę na przypomnienia Jehowy. Nasza droga może się wydawać długa, ale każdemu, kto na niej wytrwa, obiecano, że ‛przysporzy mu to długości dni i lat życia oraz pokoju’, czyli zapewni życie wieczne w nowym systemie utworzonym przez Jehowę (Przysłów 3:1, 2, NW).

4, 5. (a) Jaką uszczęśliwiającą więź opisano w Jana 5:19, 20? (b) Jakie zastosowanie ma dzisiaj rada z 5 Mojżeszowej 11:18-21?

⁴ Uszczęśliwiająca więź między ojcem a synem może być dla nich obu czymś niezwykle cennym. Tak to obmyślił nasz Stwórca, Jehowa Bóg. Na temat swej bliskiej więzi z Nim Chrystus Jezus powiedział: „Nie może Syn sam od siebie nic czynić, tylko to, co widzi, że Ojciec czyni; co bowiem On czyni, to samo i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje mu wszystko, co sam czyni” (Jana 5:19, 20). Według zamierzenia Jehowy podobna zażyłość miała istnieć między Nim a całą Jego rodziną na ziemi, jak również pomiędzy ojcami ludzkimi oraz ich dziećmi.

⁵ Rodziny w starożytnym Izraelu zachęcano do zacieśniania więzów opartych na zaufaniu. Jehowa radził ówczesnym ojcom: „Przyjmijcie zatem te moje słowa do swego serca i do swojej duszy i przywiążcie je jako znak do swojej ręki, i niech będą jako opaska między waszymi oczyma; nauczajcie ich swoich synów, mówiąc o nich, gdy siedzisz w domu i gdy jesteś w drodze, i gdy się kładziesz, i gdy wstajesz. Wypisz je także na odrzwiach twojego domu i na swoich bramach, aby pomnożyły się dni wasze i dni waszych synów w ziemi, którą Pan przysiągł dać waszym ojcom, tak jak dni niebios, które są nad ziemią” (5 Mojżeszowa 11:18-21). Natchnione Słowo naszego Wspaniałego Nauczyciela, Jehowy Boga, rzeczywiście może pomóc w nawiązaniu z Nim bliskiej więzi, i to zarówno rodzicom oraz ich dzieciom, jak też wszystkim innym Jego sługom, należącym do zboru chrześcijańskiego (Izajasza 30:20, 21, NW).

6. Jak możemy znaleźć łaskę w oczach Boga i ludzi?

⁶ W 3 i 4 wersecie 3 rozdziału Księgi Przysłów znajdujemy kolejne mądre, ojcowskie rady dla młodych i starych członków ludu Bożego: „Niech cię nie opuszcza serdeczna życzliwość i prawdomówność. Obwiąż je sobie wokół szyi. Wypisz je na tablicy swego serca, a tak znajdziesz łaskę i dobrą ocenę w oczach Boga oraz ziemskiego człowieka” (NW). Najwspanialszym wzorem serdecznej życzliwości i prawdomówności jest sam Jehowa Bóg. Jak oznajmia Psalm 25:10, „wszystkie ścieżki Jehowy to serdeczna życzliwość i prawdomówność” (NW). Biorąc z Niego przykład, powinniśmy uznawać te przymioty oraz zapewnianą przez nie ochronę za tak cenne, jak niezwykle kosztowny naszyjnik, i na stałe wyryć je w swym sercu. Możemy więc żarliwie się modlić: „O Jehowo, (...) niech twa serdeczna życzliwość i twoja prawdomówność stale mnie chronią” (Psalm 40:11, NW [40:12, Bw]).

Trwałe zaufanie

7. Dlaczego Jehowa zasługuje na zaufanie?

⁷ Według pewnego słownika „zaufanie” to „uzasadnione poleganie na czyjejś osobowości, umiejętnościach, sile lub prawdomówności”. Jedną z głównych cech osobowości Jehowy jest serdeczna życzliwość. Możemy też całkowicie zaufać Jego umiejętności spełniania wypowiedzianych obietnic, gdyż nawet Jego imię, Jehowa, wskazuje, iż ten wielki Bóg realizuje swoje zamierzenie (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 3:14, NW; 6:2-8, NW). Jako Stwórca, jest Źródłem siły i dynamicznej energii (Izajasza 40:26, 29, NW). Ponadto stanowi wzór prawdomówności, ponieważ „niemożliwe jest, by skłamał Bóg” (Hebrajczyków 6:18, BT). Jehowa, nasz Bóg, wielki Zdrój wszelkiej prawdy, dzięki swej wszechmocy potrafi ochronić osoby pokładające w Nim ufność i uwieńczyć całe swe cudowne zamierzenie chwalebnym sukcesem, toteż jesteśmy zachęcani, by darzyć Go bezgranicznym zaufaniem (Psalm 91:1, 2; Izajasza 55:8-11).

8, 9. Dlaczego w świecie trudno o zaufanie, a jaka odmienna sytuacja panuje wśród ludu Jehowy?

⁸ Niestety, w otaczającym nas, znikczemniałym świecie trudno o zaufanie. Na każdym kroku spotykamy się raczej z chciwością i korupcją. Na stronie tytułowej czasopisma World Press Review z maja 1993 roku widniał nagłówek: „KORUPCJA W NATARCIU. Brudne pieniądze w nowym ładzie światowym”. Poniżej napisano: „Korupcja szerzy się od Brazylii po Niemcy, od USA po Argentynę, od Hiszpanii po Peru, od Włoch po Meksyk, od Watykanu po Rosję”. Tak zwany nowy ład światowy, budowany przez człowieka, oparty jest na nienawiści, chciwości i nieufności, przysparzając ludziom jedynie coraz większych cierpień.

⁹ W przeciwieństwie do literalnych narodów Świadkowie Jehowy zaznają szczęścia, gdyż są „narodem, którego Bogiem jest Jehowa”. Tylko oni mogą zgodnie z prawdą powiedzieć: „W Bogu ufamy”. Każdy z nich może radośnie wołać: „Bogu, którego słowo wysławiać będę, Bogu ufam, nie lękam się” (Psalm 33:12, NW; 56:5, 12).

10. Co wielu młodym chrześcijanom dodawało sił do zachowania prawości?

¹⁰ W pewnym kraju azjatyckim ciężko pobito i wtrącono do więzienia tysiące młodych Świadków, lecz dzięki zaufaniu do Jehowy zdecydowana większość wytrwała. Jeden z uwięzionych młodzieńców, okrutnie torturowany, poczuł pewnej nocy, że więcej już nie zdoła znieść. Ale pod osłoną ciemności ukradkiem zbliżył się do niego inny młody mężczyzna i szepnął: „Nie poddawaj się; ja poszedłem na kompromis i odtąd całkowicie utraciłem spokój ducha”. Pierwszy młodzieniec umocnił się wtedy w postanowieniu zachowania niezłomności. Możemy w pełni zaufać Jehowie, że i nam udzieli pomocy niezbędnej do przeciwstawienia się każdej szatańskiej próbie złamania naszej prawości (Jeremiasza 7:3-7; 17:1-8; 38:6-13, 15-17).

11. Co pobudza nas do pokładania ufności w Jehowie?

¹¹ Początek najważniejszego przykazania brzmi: „Będziesz tedy miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego” (Marka 12:30). Kiedy rozmyślamy nad Słowem Bożym, cudowne prawdy, które poznajemy, wnikają głęboko do naszych serc i skłaniają nas do całkowitego poświęcenia się służbie dla wspaniałego Boga, Pana Wszechwładnego, Jehowy. A serca przepełnione wdzięcznością dla Niego — za to, czego nas nauczył, co dla nas uczynił i co jeszcze uczyni — pobudzają do pokładania bezgranicznej ufności w Jego zbawczej mocy (Izajasza 12:2).

12. W jaki sposób wielu chrześcijan całymi latami okazuje zaufanie do Jehowy?

¹² Takie zaufanie można żywić przez całe lata. Pewien pokorny Świadek Jehowy, który w kwietniu 1927 roku rozpoczął służbę w Biurze Głównym Towarzystwa Strażnica w Brooklynie i wiernie pełnił ją ponad 50 lat, napisał: „Pod koniec miesiąca otrzymałem kopertę zawierającą kieszonkowe w wysokości 5 dolarów oraz piękną kartkę, na której wypisano wersety z Księgi Przysłów 3:5, 6 (...) Miałem wszelkie powody, by pokładać ufność w Jehowie, gdyż wkrótce uprzytomniłem sobie, że ma On ‚niewolnika wiernego i rozumnego’, lojalnie troszczącego się tu, na ziemi, o wszystkie sprawy Królestwa (Mateusza 24:45-47, NW)”.b Chrześcijanin ten nie pielęgnował w sercu miłości pieniędzy, lecz pragnienie zdobycia „niezawodnego skarbu w niebiosach”. Podobnie czynią dziś tysiące osób, które usługują w rozsianych po świecie Domach Betel Towarzystwa Strażnica, złożywszy swego rodzaju ślub ubóstwa. Ufają, że Jehowa zaspokoi ich codzienne potrzeby (Łukasza 12:29-31, 33, 34, NW).

Polegaj na Jehowie

13, 14. (a) Gdzie jedynie można znaleźć dojrzałe rady? (b) Czego należy unikać, chcąc przetrwać prześladowania?

¹³ Nasz niebiański Ojciec napomina: „Nie opieraj się na własnym zrozumieniu” (Przysłów 3:5, NW). Świeccy doradcy i psycholodzy nigdy nie zdołają dojść do takiej mądrości i zrozumienia, jakimi dysponuje Jehowa. „Mądrość jego jest niezmierzona” (Psalm 147:5). Zamiast więc polegać na rozumie mędrców tego świata lub na własnych zawodnych odczuciach, szukajmy dojrzałych rad u Jehowy, w Jego Słowie oraz u starszych w zborze chrześcijańskim (Psalm 55:23; 1 Koryntian 2:5).

¹⁴ Ludzka mądrość czy zaszczytna pozycja na nic się nie przydadzą w szybko nadciągającym okresie ciężkich prób (Izajasza 29:14; 1 Koryntian 2:14). W Japonii podczas drugiej wojny światowej pewien zdolny, ale zarozumiały pasterz ludu Bożego wolał opierać się na własnym zrozumieniu. Kiedy znalazł się pod naciskiem, dopuścił się odstępstwa, a w wyniku prześladowań również większość trzody zaniechała działalności. Lojalna siostra japońska, która odważnie zniosła nieludzkie traktowanie w obskurnych celach więziennych, zauważyła: „Wierni pozostali ci, którzy nie byli szczególnie uzdolnieni i nie rzucali się w oczy. Bez wątpienia wszyscy powinniśmy zawsze całym sercem ufać Jehowie”.c

15. Jaki zbożny przymiot powinien mieć dla nas ogromne znaczenie, jeśli pragniemy podobać się Jehowie?

¹⁵ Pokładanie ufności w Jehowie, a nie we własnym zrozumieniu, wymaga pokory. Dla każdego, kto zabiega o uznanie Stwórcy, przymiot ten ma nader doniosłe znaczenie. Przecież nawet nasz Bóg, który jest Zwierzchnim Panem całego wszechświata, przejawia pokorę w obcowaniu ze swymi inteligentnymi stworzeniami. Możemy być Mu za to wdzięczni. „Zniża się, aby spojrzeć na niebo i ziemię. Podnosi z prochu słabego” (Psalm 113:6, 7, Miłosz). W swym wielkim miłosierdziu przebacza nasze słabości na podstawie największego daru dla rodu ludzkiego — bezcennej ofiary okupu, złożonej przez Jego umiłowanego Syna, Chrystusa Jezusa. Jakże ogromnie powinniśmy cenić tę niezasłużoną życzliwość!

16. Jak bracia mogą się ubiegać o przywileje w zborze?

¹⁶ Jezus osobiście nam przypomina: „Kto się będzie wywyższał, będzie poniżony, a kto się będzie poniżał, będzie wywyższony” (Mateusza 23:12). Ochrzczeni bracia powinni pokornie ubiegać się o większy zakres obowiązków w zborze chrześcijańskim. Ale nadzorcy nie mogą uważać zamianowania za symbol swej pozycji, lecz za przydział pracy, którą mają wykonywać z pokorą, z docenianiem i ochoczo, jak to czynił Jezus, który oświadczył: „Mój Ojciec aż dotąd działa i Ja działam” (Jana 5:17; 1 Piotra 5:2, 3).

17. Co winniśmy sobie uświadamiać i do czego powinno nas to skłaniać?

¹⁷ Obyśmy zawsze pokornie i szczerze uznawali, że w oczach Jehowy jesteśmy zaledwie prochem. Jakże możemy być szczęśliwi, iż „serdeczna życzliwość Jehowy od czasu niezmierzonego aż po czas niezmierzony rozciąga się nad tymi, co się go boją, a jego sprawiedliwość nad synami synów”! (Psalm 103:14, 17, NW). Wobec tego każdy z nas powinien pilnie studiować Słowo Boże. Czas przeznaczany na studium osobiste i rodzinne oraz na zebrania zborowe powinniśmy zaliczać do najcenniejszych godzin w tygodniu. W ten sposób pogłębiamy swą „wiedzę o Najświętszym”. A to oznacza nabywanie zrozumienia (Przysłów 9:10, NW).

„Na wszystkich swoich drogach...”

18, 19. Jak możemy w swym życiu stosować się do wezwania z Księgi Przysłów 3:6 i jakie to przyniesie rezultaty?

¹⁸ Kierując uwagę na Jehowę Boga, będącego Źródłem zrozumienia, Księga Przysłów 3:6 oznajmia następnie: „Na wszystkich swoich drogach zważaj na niego, a on wyprostuje twoje ścieżki” (NW). Aby zważać na Jehowę, należy między innymi utrzymywać z Nim więź przez modlitwę. Dzięki niej mamy do Boga bezpośredni dostęp bez względu na to, gdzie jesteśmy lub w jakiej znaleźliśmy się sytuacji. Czy zajmujemy się sprawami codziennymi, przygotowujemy się do służby polowej, czy głosimy od domu do domu o Królestwie Bożym, wciąż możemy się modlić o pobłogosławienie naszych wysiłków. Udostępniono nam więc bezcenny i radosny przywilej — możemy ‛chodzić z Bogiem’, będąc pewni, że ‛On wyprostuje nasze ścieżki’, czego doświadczyli bogobojny Henoch, Noe i wierni Izraelici, tacy jak Jozue i Daniel (1 Mojżeszowa 5:22; 6:9; 5 Mojżeszowa 8:6; Jozuego 22:5; Daniela 6:24; zobacz też Jakuba 4:8, 10).

¹⁹ Kiedy zanosimy do Jehowy błagania, możemy żywić przekonanie, że ‛pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, strzec będzie serc naszych i myśli naszych w Chrystusie Jezusie’ (Filipian 4:7). Ten pokój Boży, znajdujący odbicie na naszych rozradowanych twarzach, będzie pobudzał ludzi spotykanych w służbie do wysłuchania naszego orędzia (Kolosan 4:5, 6). Może także podtrzymywać na duchu osoby przytłoczone brzemieniem problemów lub doznające niesprawiedliwości, tak powszechnej w dzisiejszym świecie. Świadczy o tym poniższa relacja.d

20, 21. (a) Jak prawość Świadków Jehowy w okresie hitlerowskiego terroru podnosiła na duchu innych? (b) Co winniśmy sobie postanowić pod wpływem głosu Jehowy?

²⁰ Max Liebster, rodowity Żyd, który niemal cudem wyszedł żywy z holocaustu, tak opisuje swą podróż do hitlerowskiego obozu zagłady: „Zostaliśmy zamknięci w wagonach podzielonych na mnóstwo ciasnych, dwuosobowych cel. Kiedy mnie wepchnięto do jednej z nich, ujrzałem więźnia, w którego oczach widać było niezwykły spokój. Znalazł się tam, ponieważ szanując prawo Boże, wolał trafić do więzienia, a nawet umrzeć, niż przelewać krew innych ludzi. Był Świadkiem Jehowy. Odebrano mu dzieci, a żonę stracono. Spodziewał się, że podzieli jej los. W czasie tej 14-dniowej podróży znalazłem odpowiedź na moje modlitwy, chociaż bowiem jechałem na śmierć, w me serce wstąpiła nadzieja na życie wieczne”.

²¹ Po uwolnieniu z „lwiej jamy”, jak określał obóz oświęcimski, brat ten dał się ochrzcić, a w jakiś czas później poślubił współchrześcijankę, która wcześniej także była więziona. Z kolei jej ojciec wiele wycierpiał w obozie koncentracyjnym w Dachau. Przebywając tam, dowiedział się o aresztowaniu żony i młodziutkiej córki. Oto, jak opisał swą reakcję: „Byłem ogromnie zmartwiony. Ale gdy pewnego dnia stałem w kolejce do prysznica, usłyszałem słowa z Księgi Przysłów 3:5, 6 (...) Brzmiały one jak głos z nieba. Tego właśnie potrzebowałem, by odzyskać równowagę”. W rzeczywistości wspomniany tekst przytoczył na głos inny więzień, lecz zdarzenie owo ukazuje, jak wielką moc oddziaływania ma Słowo Boże (Hebrajczyków 4:12, NW). Oby i dzisiaj głos Jehowy potężnie przemawiał do nas słowami tekstu rocznego na rok 1994: „Zaufaj Jehowie całym sercem”!

[Przypisy]

Pielęgnuj zbożną bojaźń

„Bój się Jehowy i odwracaj się od złego” (PRZYSŁÓW 3:7, NW).

1. Dla kogo napisano Księgę Przysłów?

BIBLIJNA Księga Przysłów zawiera mnóstwo rad dotyczących spraw duchowych. Pierwotnie Jehowa posługiwał się nią do pouczania Izraelitów, stanowiących podówczas Jego naród. Obecnie te mądre wypowiedzi są przeznaczone dla świętego narodu Bożego złożonego z chrześcijan, „na których przyszły końce systemów rzeczy” (1 Koryntian 10:11, NW; Przypowieści 1:1-5; 1 Piotra 2:9).

2. Dlaczego ostrzeżenie z Przysłów 3:7 jest dziś nader aktualne?

² W Księdze Przysłów (Przypowieści) 3:7 czytamy: „Nie stawaj się mądrym we własnych oczach. Bój się Jehowy i odwracaj się od złego” (NW). Już od dni naszych prarodziców, kiedy to Wąż zwiódł Ewę obietnicą ‛poznania dobra i zła’, zwykła ludzka mądrość nie wystarcza do zaspokojenia potrzeb człowieka (1 Mojżeszowa 3:4, 5; 1 Koryntian 3:19, 20). Ale w żadnym innym okresie historii nie było to aż tak widoczne, jak w XX wieku, gdy w „dniach ostatecznych” ateistyczny i ewolucjonistyczny sposób myślenia wydał plon w postaci plagi rasizmu, przemocy i wszelkiego rodzaju niemoralności (2 Tymoteusza 3:1-5, 13; 2 Piotra 3:3, 4). Z tym ‛nowym nieładem światowym’ nie zdoła się uporać ani ONZ, ani podzielone religie obecnego systemu rzeczy.

3. Jaki rozwój wydarzeń został przepowiedziany na nasze dni?

³ Słowo Boże proroczo nas powiadomiło, że siły demoniczne ‛wyszły do królów całej zamieszkanej ziemi, żeby ich zgromadzić na wojnę wielkiego dnia Boga Wszechmocnego (...) na miejsce zwane po hebrajsku Har-Magedon’ (Objawienie 16:14, 16, NW). Na tych królów czy też władców Jehowa wkrótce ześle paniczny strach. Podobne przerażenie ogarnęło Kananejczyków, gdy Izraelici pod wodzą Jozuego przybyli wykonać na nich wyrok (Jozuego 2:9-11). Jozue wyobraża Jezusa Chrystusa — „Króla królów i Pana panów” — który w dobie obecnej ‛uderzy narody i będzie je pasł rózgą żelazną’, wywierając na nich „gniew srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego” (Objawienie 19:15, 16, NW).

4, 5. Kto zostanie ocalony i dzięki czemu?

⁴ Kto dostąpi wówczas ocalenia? Nie stanie się ono udziałem owych ludzi zdjętych strachem, lecz wszystkich tych, którzy pielęgnują pełną czci bojaźń wobec Jehowy. Nie usiłują oni być mądrzy we własnych oczach, ale ‛odwracają się od złego’. W pokorze karmią swe umysły tym, co dobre, i w ten sposób odpędzają niegodziwe myśli. Żywią należny szacunek dla Pana Wszechwładnego Jehowy, ‛Sędziego całej ziemi’, który niebawem zgładzi wszystkich lgnących do złego, tak jak unicestwił zdemoralizowanych mieszkańców Sodomy (1 Mojżeszowa 18:25). Dla ludu Bożego „bojaźń Pana” jest istotnie „krynicą życia, dzięki niej można uniknąć sideł śmierci” (Przypowieści 14:27).

⁵ W dniu sądu Bożego każdy, kto całkowicie oddał się Jehowie i z bojaźni przed Nim nigdy nie chciałby wywołać Jego niezadowolenia, przekona się o prawdziwości obrazowej wypowiedzi z Księgi Przysłów 3:8: „Niech to [bojaźń Jehowy] się stanie uzdrowieniem dla pępka twego i orzeźwieniem dla twoich kości” (NW).

Oddawanie szacunku Jehowie

6. Co powinno nas skłonić do usłuchania zalecenia z Księgi Przysłów 3:9?

⁶ Stosowna bojaźń wobec Jehowy oraz głęboka miłość do Niego powinny nas skłonić do usłuchania zalecenia z Księgi Przysłów 3:9: „Oddawaj szacunek Jehowie tym, co masz wartościowego, i pierwocinami wszystkich swoich dochodów” (NW). Okazywanie Jehowie szacunku darami materialnymi nie odbywa się pod przymusem. Mają one być dobrowolne, co podkreślono jakieś 12 razy — od Księgi 2 Mojżeszowej 35:29 do 5 Mojżeszowej 23:24 — w związku z ofiarami składanymi w starożytnym Izraelu. Nasze pierwociny dla Jehowy winny być najlepszymi darami, jakie tylko możemy złożyć, tym sposobem będą bowiem dowodzić, iż cenimy sobie okazywaną nam dobroć i serdeczną życzliwość (Psalm 23:6, NW). Powinny też świadczyć, że jesteśmy zdecydowani ‛szukać najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości jego’ (Mateusza 6:33). A jaką korzyść odniesiemy z oddawania szacunku Jehowie tym, co mamy wartościowego? „Wówczas spichrze twe będą napełnione dostatkiem, a młode wino przelewać się będzie z kadzi twojej tłoczni” (Przysłów 3:10, NW).

7. Jakie pierwociny winniśmy ofiarować Jehowie i jakie to przyniesie efekty?

⁷ Jehowa błogosławi nam przede wszystkim pod względem duchowym (Malachiasza 3:10). Toteż nasze pierwociny dla Niego również powinny mieć głównie charakter duchowy. Swój czas, energię i siły winniśmy poświęcać na spełnianie Jego woli. Taka działalność wzmacniała Jezusa niczym „pokarm” i podobnie nas będzie pokrzepiać (Jana 4:34). Nasze duchowe spichrze będą pełne, będziemy też tryskać radością, wyobrażoną przez młode wino. Co więcej, skoro ufnie modlimy się o niezbędną ilość literalnego pożywienia na każdy dzień, to możemy systematycznie i szczodrze wspierać swym mieniem ogólnoświatowe dzieło Królestwa (Mateusza 6:11). Wszystko, co mamy, nie wyłączając dóbr materialnych, pochodzi od naszego troskliwego Ojca niebiańskiego. W jakiej mierze wykorzystujemy te wartościowe rzeczy dla Jego chwały, w takiej On zleje na nas dalsze błogosławieństwa (Przypowieści 11:4; 1 Koryntian 4:7).

Upominanie podyktowane miłością

8, 9. Jak powinniśmy się zapatrywać na upominanie i karcenie?

⁸ Wersety 11 i 12 z 3 rozdziału Księgi Przysłów ponownie nawiązują do uszczęśliwiających stosunków między ojcem a synem, jakie istnieją zarówno w pobożnych rodzinach, jak i pomiędzy Jehową a jego ukochanymi dziećmi duchowymi na ziemi. Czytamy: „Karcenia Jehowy nie odrzucaj, mój synu; i nie gardź jego upomnieniem, ponieważ kogo Jehowa miłuje, tego upomina, tak jak ojciec syna, w którym znajduje upodobanie” (NW). Ludzie ze świata nie znoszą, gdy ktoś im udziela upomnień. Natomiast lud Jehowy powinien chętnie je przyjmować. Powyższą wypowiedź z Księgi Przysłów zacytował apostoł Paweł, mówiąc: „Synu mój, nie lekceważ sobie karcenia od Jehowy ani się nie załamuj, gdy cię koryguje; bo kogo Jehowa miłuje, tego karci (...) Co prawda żadne karcenie zrazu nie wydaje się radosne, lecz zasmuca; później jednak ci, którzy przez nie zostali wyćwiczeni, zbierają pokojowy owoc, mianowicie sprawiedliwość” (Hebrajczyków 12:5, 6, 11, NW).

⁹ Upominanie i karcenie rzeczywiście są nieodzowną częścią szkolenia, które każdy z nas odbiera — czy to od rodziców, czy za pośrednictwem zboru chrześcijańskiego, czy przez rozmyślanie nad Pismem Świętym w trakcie studium osobistego. Od właściwego reagowania na karcenie zależy nasze życie, gdyż dalej w Księdze Przysłów 4:1, 13 oznajmiono: „Słuchajcie, synowie, karcenia ojcowskiego i natężajcie uwagę, abyście posiedli zrozumienie (...). Trzymaj się karności; nie odstępuj od niej. Strzeż jej, bo właśnie ona jest dla ciebie życiem” (NW).

Największe szczęście

10, 11. Jakie sprawy poruszono w pięknej wypowiedzi z Księgi Przysłów 3:13-18?

¹⁰ Następnie znajdujemy niezwykle piękną wypowiedź, rzeczywiście ‛przyjemne i właściwe słowa prawdy’ (Kaznodziei 12:10, NW). Te natchnione słowa Salomona, opisujące prawdziwe szczęście, powinniśmy wyryć na swych sercach. Czytamy:

¹¹ „Szczęśliwy jest człowiek, który znalazł mądrość, i ten, który nabywa rozeznania, bo zysk z tego jest lepszy niż zysk ze srebra, a dochód lepszy od samego złota. Cenniejsza jest mądrość od korali i nic innego, czym się zachwycasz, nie daje się z nią porównywać. Długość dni jest w jej prawicy, a w jej lewicy są bogactwo i chwała. Drogi jej są drogami przyjemności, a wszystkie jej szlaki są pokojem. Drzewem życia jest tym, którzy się jej chwytają, a tych, którzy się jej mocno trzymają, trzeba nazwać szczęśliwymi” (Przysłów 3:13-18, NW).

12. Jaką korzyść winniśmy odnosić z mądrości i rozeznania?

¹² Jakże często Księga Przysłów wspomina o mądrości — aż 46 razy! „Bojaźń Jehowy jest początkiem mądrości”. To właśnie ta zbożna, praktyczna mądrość, oparta na wiedzy ze Słowa samego Boga, bezpiecznie wiedzie Jego lud wśród groźnych nawałnic szalejących w szatańskim świecie (Przysłów 9:10, NW). Mądrości towarzyszy też rozeznanie — wymienione w Księdze Przysłów 19 razy — pomagając nam unikać pułapek Szatana. W wymyślaniu przebiegłych forteli ten wielki Przeciwnik ma już tysiące lat doświadczenia. Ale my posiadamy coś znacznie lepszego niż doświadczenie, a mianowicie zbożne rozeznanie, dzięki któremu umiemy odróżnić dobro od zła i obrać właściwy sposób postępowania. Właśnie tego uczy nas Jehowa przez swe Słowo (Przypowieści 2:10-13; Efezjan 6:11).

13. Co i w jaki sposób może nam zapewnić ochronę w czasach trudności ekonomicznych?

¹³ Chaos gospodarczy panujący w dzisiejszym świecie zapowiada rychłe spełnienie się proroctwa z Księgi Ezechiela 7:19: „Swoje srebro wyrzucą na ulicę, a ich złoto pójdzie na śmiecie; ich srebro i złoto nie będzie mogło ich wybawić w dniu gniewu Pana”. Jeżeli chodzi o zapewnienie ochrony, żaden majątek na ziemi nawet w przybliżeniu nie może się równać z mądrością i rozeznaniem. Przy innej okazji mądry król Salomon oznajmił: „Mądrość bowiem służy ochronie, tak jak ochronie służy pieniądz; ale korzyści z wiedzy tkwią w tym, że mądrość sama zachowuje przy życiu tych, którzy ją mają” (Kaznodziei 7:12, NW). Naprawdę szczęśliwi są wszyscy, którzy chodzą dziś „drogami przyjemności” wytyczonymi przez Jehowę i którzy mądrze obierają „długość dni”, to znaczy życie wieczne, będące darem Bożym dla każdego, kto wierzy w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa (Przysłów 3:16, NW; Jana 3:16; 17:3).

Zabieganie o prawdziwą mądrość

14. W czym uwidoczniła się niezwykła mądrość Jehowy?

¹⁴ Skoro zostaliśmy stworzeni na obraz Boży, powinniśmy usilnie zabiegać o mądrość i rozeznanie — przymioty, które przejawił Jehowa, dokonując cudownych dzieł stwórczych. „Jahwe na mądrości ugruntował ziemię, rozumem [„rozeznaniem”, NW] utwierdził niebiosa” (Przysłów 3:19, 20, Biblia poznańska). Następnie uczynił organizmy żywe, ale nie za pomocą jakiejś mistycznej, niewytłumaczalnej ewolucji, lecz każdy „rodzaj” powołał do istnienia bezpośrednim aktem twórczym, czemu przyświecał rozsądny cel (1 Mojżeszowa 1:25). Kiedy w końcu stworzył człowieka, obdarzonego inteligencją i zdolnościami znacznie przewyższającymi umiejętności zwierząt, anielscy synowie Boży wydali okrzyki zachwytu, po których echo zapewne długo rozlegało się w niebiosach (porównaj Joba 38:1, 4, 7). We wszystkim, co Jehowa uczynił na ziemi, wyraźnie uwidacznia się Jego dalekowzroczność powiązana z rozeznaniem oraz mądrość i miłość (Psalm 104:24).

15. (a) Dlaczego nie wystarczy po prostu nabierać mądrości? (b) Jaką ufność powinno w nas budzić zapewnienie z Przysłów 3:25, 26?

¹⁵ Powinniśmy nie tylko nabierać mądrości i rozeznania, które cechują Jehowę, ale też mocno się ich uchwycić, nigdy nie zaniedbując studium Jego Słowa. Bóg nawołuje nas: „Synu mój, nie trać tego nigdy z twoich oczu, strzeż roztropności i mądrości, a staną się życiem twej duszy i ozdobą twojej szyi” (Przysłów 3:21, 22, Bp). Dzięki temu będziemy się cieszyć bezpieczeństwem oraz spokojem umysłu, i to nawet wtedy, gdy dla świata Szatana nadejdzie niczym złodziej dzień „nagłej zagłady” (1 Tesaloniczan 5:2, 3). Również podczas wielkiego ucisku ‛nie będziesz się lękał nagłej trwogi ani zagrażającej napaści bezbożnych, bo Jahwe jest twoją podporą i strzeże twej stopy przed zasadzką’ (Przysłów 3:23-26, Bp).

Miłuj dobro i je wyświadczaj

16. Jakie działania muszą podejmować chrześcijanie oprócz gorliwego pełnienia służby kaznodziejskiej?

¹⁶ W dobie obecnej należy gorliwie głosić dobrą nowinę o Królestwie na świadectwo wszystkim narodom. Ale nie mniej ważna jest inna działalność chrześcijańska, opisana w Księdze Przysłów 3:27, 28 (Bp): „Nie wzbraniaj się dobrze świadczyć potrzebującemu, jeżeli w twojej mocy jest to uczynić. Nie mów bliźniemu twemu: Odejdź i przyjdź później, a jutro ci dam — gdy możesz dać zaraz” (porównaj Jakuba 2:14-17). Ponieważ większa część świata tkwi w szponach głodu i ubóstwa, docierają do nas wołania o pilną pomoc dla bliźnich, a zwłaszcza dla naszych duchowych braci. Jaki oddźwięk znajdują one u Świadków Jehowy?

17-19. (a) Jaką pilną potrzebę zaspokojono w roku 1993 i z jaką się to spotkało reakcją? (b) Co świadczy o tym, iż nasi udręczeni bracia ‛odnoszą pełne zwycięstwo’?

¹⁷ Rozważmy następujący przykład: W ubiegłym roku taka gorąca prośba o pomoc nadeszła z byłej Jugosławii. Bracia z sąsiednich krajów zareagowali wprost cudownie. W czasie mroźnych miesięcy poprzedniej zimy na tereny objęte wojną udało się wjechać kilku konwojom, które przewiozły najnowszą literaturę, ciepłą odzież, żywność i lekarstwa dla Świadków będących w potrzebie. Pewnego razu bracia ubiegali się o możliwość przewiezienia 15 ton darów, a uzyskali zgodę na 30 ton! Świadkowie Jehowy w Austrii szybko wysłali więc trzy dodatkowe ciężarówki. Dzięki temu w sumie 25 ton towarów dotarło do miejsca przeznaczenia. Jakże cieszyli się nasi bracia, gdy otrzymali tak hojną pomoc materialną i duchową!

¹⁸ A jaką reakcję wywołało to u obdarowanych? Na początku tego roku pewien starszy napisał: „Bracia i siostry w Sarajewie żyją i czują się dobrze, a co najważniejsze, w dalszym ciągu mamy dość sił duchowych, by przetrwać tę niedorzeczną wojnę. Jeśli chodzi o żywność, sytuacja była bardzo ciężka. Oby Jehowa pobłogosławił i nagrodził Was za wszystko, co dla nas zrobiliście! Władze darzą Świadków Jehowy szczególnym szacunkiem, gdyż mamy je w poszanowaniu, a prócz tego prowadzimy przykładne życie. Jesteśmy Wam także niezmiernie wdzięczni za dostarczony pokarm duchowy” (porównaj Psalm 145:18).

¹⁹ Pomimo różnych niebezpieczeństw bracia ci okazują swe docenianie również gorliwym udziałem w służbie polowej. Wielu sąsiadów zwraca się do nich z prośbą o domowe studium Biblii. W mieście Tuzla, dokąd dostarczono pięć ton żywności, działa zbór złożony z 40 głosicieli, którzy co miesiąc spędzają w służbie przeciętnie po 25 godzin i których dzielnie wspiera 9 pionierów. Niezwykle wysoka była liczba obecnych na Pamiątce śmierci Jezusa — aż 243 osoby. Ci drodzy bracia rzeczywiście ‛odnoszą pełne zwycięstwo dzięki Temu, który nas umiłował’ (Rzymian 8:37, BT).

20. Jakie ‛wyrównywanie’ następuje w byłym ZSRR?

²⁰ Również na terenie byłego ZSRR gorliwość tamtejszych braci dorównuje szczodrości tych, którzy wysyłają do nich ogromne transporty żywności i ciepłej odzieży. Na przykład w Moskwie na ubiegłoroczną Pamiątkę przybyło 3500 osób, a w roku bieżącym — 7549. W tym samym okresie liczba zborów w mieście zwiększyła się z 12 do 16. W całym dawnym Związku Radzieckim (bez państw nadbałtyckich) wzrost w liczbie zborów wyniósł 14 procent, w liczbie głosicieli Królestwa — 25 procent, a pionierów — 74 procent. Dane te świadczą o niebywałej gorliwości i ofiarności! Przypomina to sytuację z I wieku i ‛wyrównywanie’, które się wtedy odbywało. Chrześcijanie mający dobra duchowe i materialne składali hojne dary dla braci z terenów dotkniętych nieszczęściem, a z kolei zapał tych ostatnich sprawiał dawcom radość i stawał się dla nich zachętą (2 Koryntian 8:14).

Miej w nienawiści zło!

21. Jak pod koniec 3 rozdziału Księgi Przysłów przeciwstawiono osobę głupią mądrej?

²¹ Kolejna część trzeciego rozdziału Księgi Przysłów zawiera szereg zestawionych kontrastowo zdań i kończy się następującym napomnieniem: „Nie zazdrość człowiekowi gwałt czyniącemu i nie wybieraj żadnej z jego dróg. Przewrotny bowiem odrazę budzi u Jahwe, ale przyjaźnią darzy On prawych. Przekleństwo Jahwe spada na dom bezbożnego, ale mieszkaniu sprawiedliwych On błogosławi. Z szyderców sam szydzi, pokornym [„łagodnym”, NW] udziela łaski. Mędrcy mają udział w chwale, natomiast wstyd jest udziałem głupców” (Przysłów 3:29-35, Bp).

22. (a) Jak możemy uniknąć losu ludzi głupich? (b) Czego nienawidzi człowiek mądry, co w sobie rozwija i jaką otrzyma za to nagrodę?

²² Co należy czynić, by nie zostać zaliczonym do głupich? Musimy nauczyć się nienawidzić zła, czuć odrazę do wszystkiego, co budzi wstręt w Jehowie — do wszelkich krętych ścieżek obecnego świata, pełnego gwałtu i obciążonego winą krwi (zobacz też Przypowieści 6:16-19). Powinniśmy natomiast pielęgnować to, co dobre — prawość, sprawiedliwość i łagodność — abyśmy dzięki pokorze i bojaźni Jehowy mogli zdobyć „bogactwo, chwałę i życie” (Przysłów 22:4, Bp). Taką nagrodę otrzyma każdy, kto lojalnie stosuje się do zalecenia: „Zaufaj Jehowie całym sercem”.