„Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah” (PSALM 150:6).

1. Jak pewien młody mężczyzna szukał celu życia?

„STUDIOWAŁEM medycynę, ponieważ chciałem pomagać ludziom. Myślałem też, że prestiż i zarobki lekarza dadzą mi szczęście” — wspomina Seung Jin, który wychował się w Korei.a „Kiedy uświadomiłem sobie, jak niewiele lekarz może zrobić dla innych, doznałem rozczarowania. Potem zająłem się malarstwem, ale moja twórczość nie przynosiła drugim dużo pożytku, więc czułem się jak samolub. W końcu zostałem nauczycielem. Jednak szybko przekonałem się, że mogę przekazywać ludziom tylko fakty, nie zaś wiedzę potrzebną do osiągnięcia prawdziwego szczęścia”. Seung Jin, jak wielu innych, poszukiwał wartościowego celu życia.

2. (a) Czym jest cel życia? (b) Skąd wiemy, że Bóg stworzył nas w określonym celu?

² Cel życia to inaczej sens istnienia, powód, dla którego człowiek żyje — coś, na czym skupia swoje wysiłki i dążenia. Czy można mieć taki cel? Oczywiście! Sam fakt, że zostaliśmy obdarzeni intelektem i sumieniem, dowodzi, iż Stwórca nie umieścił nas na ziemi bez konkretnego powodu. Logicznie rzecz biorąc, możemy odnaleźć prawdziwy cel i zdążać do niego tylko wtedy, gdy żyjemy zgodnie z zamierzeniem powziętym przez Stwórcę.

3. Co obejmuje zamierzenie Boże wobec ludzi?

³ Jak wyjaśnia Biblia, zamierzenie Boga wobec ludzi obejmuje wiele aspektów. Na przykład cudowny sposób, w jaki On nas uczynił, niewątpliwie dowodzi Jego niesamolubnej miłości (Psalm 40:5; 139:14). Aby spełniać w życiu wolę Bożą, musimy więc podobnie darzyć innych niesamolubną miłością (1 Jana 4:7-11). Musimy także trzymać się wskazówek Jehowy, które pomagają nam zharmonizować życie z Jego wspaniałym zamierzeniem (Kaznodziei 12:13; 1 Jana 5:3).

4. (a) Czego potrzebujemy, żeby nasze życie było naprawdę sensowne? (b) Co jest najwznioślejszym celem życia?

⁴ Ponadto Bóg chciał, by ludzie byli szczęśliwi i żyli w pokojowych stosunkach ze sobą nawzajem oraz ze wszystkimi innymi stworzeniami (Rodzaju 1:26; 2:15). Jak możemy zyskać szczęście, poczucie bezpieczeństwa i pokój umysłu? Małe dziecko jest bezpieczne i szczęśliwe, gdy wie, że ma obok siebie rodziców. Tak samo jest z nami — jeśli chcemy prowadzić wartościowe i sensowne życie, to musimy mieć zażyłą więź z naszym Ojcem niebiańskim (Hebrajczyków 12:9). Bóg daje nam możliwość pielęgnowania takiej więzi: Zaprasza, byśmy się do Niego zbliżyli, oraz wysłuchuje naszych modlitw (Jakuba 4:8; 1 Jana 5:14, 15). Gdy dzięki wierze ‛chodzimy z prawdziwym Bogiem’ i stajemy się Jego przyjaciółmi, przysparzamy Mu chwały i radości (Rodzaju 6:9; Przysłów 23:15, 16; Jakuba 2:23). To naprawdę najwznioślejszy cel życia! Psalmista napisał: „Wszystko, co oddycha, niechaj wysławia Jah” (Psalm 150:6).

Co jest celem twojego życia?

5. Dlaczego stawianie na pierwszym miejscu spraw materialnych jest niemądre?

⁵ Zgodnie z zamierzeniem Bożym człowiek powinien też właściwie dbać o siebie i swoją rodzinę. Wiąże się to z zaspokajaniem potrzeb fizycznych i duchowych. Konieczna jest jednak równowaga, żeby świeckie troski i dążenia nie przyćmiły spraw ważniejszych, duchowych (Mateusza 4:4; 6:33). Niestety, sporo ludzi skupia się w życiu prawie wyłącznie na gromadzeniu dóbr materialnych. Ale kto próbuje zaspokoić wszelkie swe potrzeby takimi dobrami, postępuje niemądrze. Sondaż przeprowadzony niedawno w Azji pokazał, że wielu tamtejszych milionerów „odczuwa niepewność i niepokój mimo wysokiej pozycji społecznej i satysfakcji ze zdobycia majątku” (Kaznodziei 5:11).

6. Co na temat bogactw materialnych powiedział Jezus?

⁶ Jezus mówił o „zwodniczej mocy bogactwa” (Marka 4:19). W jakim sensie jest ono zwodnicze? Niejednemu pieniądze wydają się czymś, co zapewnia szczęście, ale rzeczywistość jest inna. Mądry król Salomon napisał: „Kto kocha pieniądze, nigdy nie będzie ich miał dosyć” (Kaznodziei 5:9, Biblia Warszawsko-Praska [5:10, NŚ]). Czy można dążyć do celów materialistycznych i jednocześnie służyć Bogu całym sercem? Nie da się tego pogodzić. Jezus wyjaśnił: „Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów; bo albo jednego będzie nienawidzić, a drugiego miłować, albo do jednego przylgnie, a drugim wzgardzi. Nie możecie być niewolnikami Boga i Bogactwa”. Jezus usilnie zachęcał swych naśladowców, by nie gromadzili bogactw materialnych, lecz „skarby w niebie”, czyli zabiegali o uznanie Boga, który ‛wie, czego potrzebujemy, zanim go w ogóle poprosimy’ (Mateusza 6:8, 19-25).

7. Jak możemy ‛mocno się uchwycić rzeczywistego życia’?

⁷ Apostoł Paweł, pisząc do swojego współpracownika Tymoteusza, udzielił w tej sprawie dobitnych rad. Polecił mu: „Nakazuj tym, którzy są bogaci (...), żeby nie opierali nadziei na niepewnym bogactwie, lecz na Bogu, który obficie dostarcza nam wszystkiego dla naszego pożytku; żeby (...) byli bogaci w szlachetne uczynki, hojni, gotowi się dzielić, niezawodnie zaskarbiając sobie wspaniały fundament na przyszłość, aby móc się mocno uchwycić rzeczywistego życia” (1 Tymoteusza 6:17-19).

Czym jest „rzeczywiste życie”?

8. (a) Dlaczego wielu zabiega o bogactwo i prestiż? (b) Czego nie uświadamiają sobie tacy ludzie?

⁸ Ludzie na ogół myślą, że naprawdę cieszy się życiem ten, kto ma mnóstwo pieniędzy i korzysta z wielu przyjemności. W pewnym azjatyckim czasopiśmie napisano: „Widzowie uczą się pożądać tego, co oglądają na ekranie, marzyć o tym, co mogliby mieć”. Dla wielu posiadanie dóbr materialnych oznacza pełnię życia. Dlatego zdobycie majątku i prestiżu staje się ich głównym celem. Poświęcają na to swą młodość, zaniedbują zdrowie, rodzinę i potrzeby duchowe. Nie pojmują, że środki przekazu odzwierciedlają „ducha świata” — powszechny sposób myślenia pobudzający miliardy ludzi do postępowania sprzecznego z wolą Bożą (1 Koryntian 2:12; Efezjan 2:2). Nic dziwnego, że tylu z nich jest dziś nieszczęśliwych! (Przysłów 18:11; 23:4, 5).

9. Czego nie osiągną ludzie i z jakiego powodu?

⁹ A co powiedzieć o tych, którzy bezinteresownie trudzą się dla dobra innych, walcząc z chorobami, głodem i niesprawiedliwością na świecie? Ich szlachetne i ofiarne działania przynoszą wiele pożytku. Niestety, nawet najszczersze starania nie sprawią, że ten system rzeczy stanie się dobry i sprawiedliwy. Dlaczego? Ponieważ „cały świat podlega mocy niegodziwca” — Szatana — który wcale nie chce takiej zmiany (1 Jana 5:19).

10. Kiedy ludzie wierni Bogu będą się cieszyć „rzeczywistym życiem”?

¹⁰ W jakże żałosnej sytuacji jest ktoś, kto swe nadzieje wiąże jedynie z obecnym światem! „Jeżeli tylko w tym życiu pokładamy nadzieję w Chrystusie, to spośród wszystkich ludzi jesteśmy najbardziej godni politowania” — napisał Paweł. Ci, którzy uważają, że na tym życiu wszystko się kończy, kierują się dewizą: „Jedzmy i pijmy, bo jutro pomrzemy” (1 Koryntian 15:19, 32). Ale my mamy przed sobą wspaniałą przyszłość: „nowe niebiosa i nową ziemię, których oczekujemy zgodnie z jego [Boga] obietnicą, i w nich ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13). Wtedy to chrześcijanie będą się rozkoszować „rzeczywistym życiem”, czyli „życiem wiecznym” w doskonałości — jedni w niebie, a inni na ziemi, nad którą władzę rozciągnie Królestwo Boże (1 Tymoteusza 6:12).

11. Dlaczego służba na rzecz Królestwa nadaje naszemu życiu prawdziwy sens?

¹¹ Owo Królestwo całkowicie rozwiąże wszelkie problemy ludzkości. Dlatego służba na rzecz tego rządu Bożego jest najbardziej wartościowym celem w życiu (Jana 4:34). Pozwala nam utrzymywać serdeczną więź z naszym Ojcem niebiańskim. Z radością też współpracujemy z milionami duchowych braci i sióstr, mających w życiu taki sam cel.

Zdobywaj się na właściwe wyrzeczenia

12. Jak wypada porównanie obecnego świata z „rzeczywistym życiem”?

¹² W Biblii czytamy, że dzisiejszy świat „przemija i tak jest z jego pragnieniem”. Oznacza to kres całego szatańskiego świata — wraz z jego chwałą i blichtrem. „Ale kto wykonuje wolę Boga, ten pozostaje na wieki” (1 Jana 2:15-17). W przeciwieństwie do niepewnego bogactwa, przemijającej chwały i ulotnych przyjemności obecnego systemu bezkresne „rzeczywiste życie” pod rządami Królestwa Bożego jest pewne oraz warte wszelkich wyrzeczeń.

13. Na jakie wyrzeczenia zdobyło się pewne małżeństwo?

¹³ Zastanówmy się nad przeżyciami Zuzanny i Henryka. Głęboko wierzą w obietnicę Jehowy, że każdy, kto stawia sprawy Królestwa Bożego na pierwszym miejscu, może liczyć na Jego wsparcie (Mateusza 6:33). Postanowili mieszkać w skromnym domku, dzięki czemu tylko jedno z nich musi pracować na utrzymanie. Razem z dwiema córkami mogą więcej czasu poświęcać na zajęcia duchowe (Hebrajczyków 13:15, 16). Przyjaciółka, która nie mogła zrozumieć ich decyzji, w dobrej wierze powiedziała Zuzannie: „Moja droga, może kiedyś będziesz chciała mieć lepszy dom, a wtedy trzeba będzie z czegoś zrezygnować”. Ale Zuzanna i Henryk byli przekonani, że dalej powinni stawiać na pierwszym miejscu sprawy Jehowy, gdyż zbożne oddanie „zawiera obietnicę życia teraźniejszego oraz tego, które ma nadejść” (1 Tymoteusza 4:8; Tytusa 2:12). Ich córki wyrosły na gorliwe pionierki pełnoczasowe. Jako rodzina absolutnie nie uważają, że cokolwiek stracili. Przeciwnie — zmierzając do „rzeczywistego życia”, już dziś wiele zyskali (Filipian 3:8; 1 Tymoteusza 6:6-8).

‛Nie korzystaj z tego świata w pełni’

14. Do czego prowadzi tracenie z oczu właściwego celu życia?

¹⁴ Kto traci z oczu właściwy cel i nie trzyma się mocno „rzeczywistego życia”, ten może ponieść niepowetowaną szkodę. Zostanie ‛uniesiony przez troski i bogactwa oraz rozkosze tego życia’ (Łukasza 8:14). Gdybyśmy nie panowali nad swymi pragnieniami i przesadnie zabiegali o środki materialne, ten system rzeczy mógłby nas zupełnie pochłonąć (Łukasza 21:34). To smutne, że niektórym udzieliła się żądza pieniądza, wskutek czego „dali się odwieść od wiary na manowce i sami się poprzebijali wieloma boleściami”, a nawet utracili bezcenną więź z Jehową. Jakże wysoką zapłacili cenę za to, że ‛nie uchwycili się mocno życia wiecznego’! (1 Tymoteusza 6:9, 10, 12; Przysłów 28:20).

15. Jakie korzyści odniosła pewna rodzina, która ‛nie korzystała ze świata w pełni’?

¹⁵ Paweł zachęcał, żeby „używający tego świata” ‛nie korzystali z niego w pełni’ (1 Koryntian 7:31). Radę tę wzięli sobie do serca Keith i jego żona Bonnie. Keith wspomina: „Gdy zostałem Świadkiem Jehowy, akurat zdobyłem zawód dentysty. Stanąłem przed decyzją: Mogłem przyjmować sporo pacjentów i dużo zarabiać, ale kosztem spraw duchowych. Postanowiłem mniej pracować, by móc lepiej zadbać o duchowe i emocjonalne potrzeby rodziny, która z czasem powiększyła się o pięć córek. Chociaż nie narzekaliśmy na nadmiar pieniędzy, nauczyliśmy się oszczędzać i nigdy nie brakowało nam tego, co niezbędne. W naszej rodzinie panowała jedność i serdeczna, radosna atmosfera. W końcu wszyscy pełniliśmy służbę pełnoczasową. Każda córka ma teraz własną rodzinę; trzy doczekały się dzieci. Prowadzą szczęśliwe życie, ponieważ nadal na pierwszym miejscu stawiają spełnianie woli Jehowy”.

Dawaj pierwszeństwo wykonywaniu woli Bożej

16, 17. O jakich ludziach mówi Biblia i jakie budzą w nas skojarzenia?

¹⁶ Biblia zawiera przykłady osób, które żyły zgodnie z wolą Jehowy. Ale opisuje też tych, którzy postępowali odwrotnie. Z takich relacji mogą wyciągnąć naukę wszyscy ludzie — bez względu na wiek, krąg kulturowy czy sytuację (Rzymian 15:4; 1 Koryntian 10:6, 11). Nimrod budował wielkie miasta, lecz czynił to „na przekór Jehowie” (Rodzaju 10:8-12). Wielu innych pozostawiło dobry przykład. Mojżesz nie skupił się w życiu na umacnianiu swej zaszczytnej pozycji na dworze egipskim. Otrzymane od Boga zadania uznawał za „bogactwo większe niż skarby Egiptu” (Hebrajczyków 11:26). Łukasz, będący lekarzem, zapewne pomagał Pawłowi i innym ludziom radzić sobie z chorobami. Ale najwięcej dobrego uczynił dla drugich, działając w roli kaznodziei i pisarza biblijnego. Z kolei Paweł nie upamiętnił się jako znakomity prawnik, lecz misjonarz, „apostoł dla narodów” (Rzymian 11:13).

¹⁷ Podobnie Dawid nie kojarzy nam się głównie z dowódcą wojskowym, muzykiem czy kompozytorem, ale z ‛mężem według serca’ Jehowy (1 Samuela 13:14). To samo możemy powiedzieć o jeszcze innych: Daniel nie jest dla nas wysokim urzędnikiem administracji babilońskiej, ale lojalnym prorokiem Bożym; Estera to nie tylko królowa Persji, lecz przede wszystkim wzór odwagi i wiary; Piotr, Andrzej, Jakub i Jan nie są po prostu doświadczonymi rybakami, ale apostołami Jezusa. I w końcu sam Jezus — to nie „cieśla”, lecz „Chrystus” (Marka 6:3; Mateusza 16:16). Wszyscy oni dobrze rozumieli, że bez względu na posiadane zdolności, majętności czy pozycję społeczną nie mogą skupiać się na robieniu kariery w świecie, ale na służeniu Bogu. Wiedzieli, że najszlachetniejszym i najbardziej wartościowym celem życia jest spełnianie woli Jehowy.

18. Jaką drogę życiową wybrał wspomniany młody chrześcijanin i o czym się przekonał?

¹⁸ Do takiego samego wniosku doszedł wspomniany na wstępie Seung Jin. Opowiada: „Przestałem tak bardzo udzielać się jako lekarz, artysta i nauczyciel, a postanowiłem żyć tak, jak przyrzekłem Bogu. Działam teraz tam, gdzie potrzeba więcej nauczycieli biblijnych, i pomagam innym wejść na drogę do życia wiecznego. Wydawało mi się, że służba pełnoczasowa nie będzie wymagać dużo wysiłku. Tymczasem wysilam się jak nigdy dotąd. Wciąż szlifuję swoją osobowość i uczę się współpracować z ludźmi z różnych kręgów kulturowych. Przekonuję się, że zmierzanie do celów zgodnych z wolą Jehowy to najlepsza droga życiowa”.

19. Jak możemy odnaleźć prawdziwy cel życia?

¹⁹ Jako chrześcijanie posiedliśmy życiodajną wiedzę biblijną oraz nadzieję na wybawienie (Jana 17:3). Oby nikt z nas ‛nie przyjmował niezasłużonej życzliwości Bożej, a potem chybiał jej celu’ (2 Koryntian 6:1). Przeciwnie — wykorzystujmy każdy cenny dzień i rok życia, by wysławiać Jehowę. Upowszechniajmy wiedzę, która jest źródłem rzeczywistego szczęścia i prowadzi do życia wiecznego. Czyniąc tak, upewnimy się o prawdziwości słów Jezusa: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Na tym właśnie polega właściwy cel życia.

[Przypis]

„[Chrystus] umarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla samych siebie” (2 KORYNTIAN 5:15).

1. Jakie przeżycia miał pewien misjonarz?

„NASZ samochód był pierwszym cywilnym pojazdem, który po wojnie domowej wjechał do tej odległej afrykańskiej wioski” — wspomina misjonarz o imieniu Aaron.a „Łączność z tamtejszym niewielkim zborem została zerwana. Musieliśmy zadbać o potrzeby braci. Oprócz żywności, odzieży i literatury biblijnej przywieźliśmy kasetę Świadkowie Jehowy — organizacja godna swej nazwy.b Do naszego ‚kina’ — sporej chaty krytej strzechą, gdzie umieściliśmy odtwarzacz wideo i telewizor — przybyło tylu chętnych, że musieliśmy powtórzyć projekcję. Po każdej z nich zapoczątkowaliśmy wiele studiów biblijnych. Nasze wysiłki naprawdę się opłaciły”.

2. (a) Dlaczego chrześcijanie pragną spełniać wolę Bożą? (b) Jakie pytania rozważymy?

² Dlaczego Aaron i jego współpracownicy podjęli się tego trudnego zadania? Wdzięczność za ofiarę Jezusa Chrystusa pobudziła ich do oddania się Bogu i dostosowania życia do Jego woli. Podobnie jak oni, również inni prawdziwi chrześcijanie ‛nie żyją już dla samych siebie’, ale dokładają starań, by wszystko czynić „przez wzgląd na dobrą nowinę” (2 Koryntian 5:15; 1 Koryntian 9:23). Wiedzą, że gdy ten świat dobiegnie kresu, wszelkie bogactwa i zaszczytne stanowiska nie będą miały żadnej wartości. Dlatego swoje życie i możliwości pragną wykorzystywać zgodnie z wolą Bożą (Kaznodziei 12:1). Z czym się wiąże takie życie? Skąd czerpać potrzebne siły i odwagę? I jakie dziedziny służby stoją przed nami otworem?

Stopniowe postępy, praktyczne kroki

3. Jakie podstawowe kroki wiążą się ze spełnianiem woli Bożej?

³ Wykonywanie woli Bożej to dla prawdziwych chrześcijan droga życiowa. Kto zaczyna nią kroczyć, ten zazwyczaj zapisuje się do teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej, codziennie czyta Biblię, głosi dobrą nowinę i zmierza do chrztu. Musi też pamiętać o słowach apostoła Pawła: „Zastanawiaj się nad tymi rzeczami; bądź nimi pochłonięty, aby twój postęp był jawny dla wszystkich” (1 Tymoteusza 4:15). Nie chodzi przy tym o zwracanie uwagi na siebie, lecz o zdecydowane, niesamolubne spełnianie woli Bożej. W ten sposób dowodzimy, że w każdej sprawie zdajemy się na Boga, który nieporównanie lepiej niż my potrafi kierować naszymi krokami (Psalm 32:8).

4. Jak można rozwiać nieuzasadnione obawy?

⁴ W postępach duchowych może nam przeszkadzać niezdecydowanie albo niepotrzebne zamartwianie się (Kaznodziei 11:4). Zanim więc znajdziemy prawdziwą radość w służeniu Bogu i bliźnim, być może będziemy musieli przezwyciężyć własne obawy. Na przykład Erik chciał usługiwać w zborze obcojęzycznym. Ale miał różne wątpliwości: czy będzie tam pasował, czy zżyje się z tamtejszymi braćmi i czy oni polubią jego. Wspomina: „W końcu zrozumiałem, że powinienem koncentrować się bardziej na braciach niż na sobie. Postanowiłem się nie zamartwiać i bezinteresownie wyświadczać im dobro w każdy możliwy sposób. Modliłem się o pomoc i działałem zgodnie ze swym postanowieniem. Teraz służba sprawia mi ogromną radość” (Rzymian 4:20). Rzeczywiście, im chętniej służymy Bogu i bliźnim, tym więcej czerpiemy z tego radości i zadowolenia.

5. Dlaczego życie zgodne z wolą Bożą wymaga starannego planowania? Podaj przykład.

⁵ Spełnianie w życiu woli Bożej wymaga też mądrego planowania. Dlatego staramy się nie zaciągać długów, które mogłyby nas usidlić oraz utrudnić służenie Jehowie. Biblia przypomina: „Kto się zapożycza, jest sługą człowieka udzielającego pożyczki” (Przysłów 22:7). Ufanie Jehowie i stawianie Jego spraw na pierwszym miejscu pozwala zachować równowagę. Na przykład Guoming mieszka z dwiema siostrami i matką. Płacą wysoki czynsz i trudno im znaleźć stałą posadę. Jednak mądrze gospodarują pieniędzmi i wspólnie pokrywają wydatki, dzięki czemu mają środki niezbędne do życia, nawet gdy któreś z nich nie pracuje. „Czasami ktoś z nas nic nie zarobi” — mówi Guoming. „Mimo to trwamy w służbie pionierskiej i troszczymy się o mamę. Jesteśmy jej wdzięczni, że nie oczekuje od nas mniejszego zaangażowania w sprawy duchowe po to, by zapewnić jej wygodniejsze życie” (2 Koryntian 12:14; Hebrajczyków 13:5).

6. Wyjaśnij na przykładzie, jak można dostosować życie do woli Bożej.

⁶ Jeżeli ktoś mocno uwikła się w sprawy tego świata — finansowe lub inne — to stawianie na pierwszym miejscu woli Bożej może od niego wymagać poważnych zmian. Zwykle jednak nie przychodzą one z dnia na dzień. A początkowymi niepowodzeniami nie należy się zniechęcać. Zobaczmy, jak sobie poradził Koichi, który poświęcał zbyt wiele czasu na rozrywkę. Jako nastolatek studiował Biblię, ale potem przez lata nałogowo grał w gry wideo. Pewnego dnia pomyślał: „Człowieku, co ty wyprawiasz? Masz ponad 30 lat na karku i nic konkretnego nie osiągnąłeś!” Koichi skorzystał z pomocy zboru i wznowił studium biblijne. Nie było mu łatwo się zmienić, ale nie rezygnował. Dzięki usilnym modlitwom i życzliwemu wsparciu ze strony innych zdołał uwolnić się od swego nałogu (Łukasza 11:9). Obecnie z radością działa w zborze jako sługa pomocniczy.

Jak zachowywać równowagę

7. Dlaczego w służbie Bożej musimy zachowywać równowagę?

⁷ Jeżeli pragniemy wykonywać wolę Bożą, to musimy się wysilać z całej duszy. Nie oszczędzamy się ani nie jesteśmy leniwi (Hebrajczyków 6:11, 12). Jednakże Jehowa nie chce, byśmy wyczerpali się fizycznie, psychicznie czy emocjonalnie. Gdy ze skromnością przyznajemy, iż nie jesteśmy w stanie wykonywać dzieła Jehowy o własnych siłach, przysparzamy Mu tym chwały i dowodzimy, że umiemy zachowywać równowagę (1 Piotra 4:11). Bóg obiecuje nas wzmacniać, byśmy mogli wykonywać Jego wolę, ale sami nie możemy popaść w przesadę, próbując robić coś, czego On od nas nie oczekuje (2 Koryntian 4:7). Jeżeli więc chcemy trwać w służbie i się nie wypalić, to musimy rozsądnie gospodarować swymi siłami.

8. W jakiej sytuacji znalazła się pewna młoda chrześcijanka i na jakie zmiany się zdobyła?

⁸ Na przykład Ji Hye, mieszkająca we wschodniej Azji, miała bardzo stresującą pracę i jednocześnie przez dwa lata pełniła służbę pionierską. Opowiada: „Starałam się dawać z siebie wszystko — zarówno Jehowie, jak i temu światu, ale sypiałam tylko po cztery godziny. W końcu byłam tak wyczerpana psychicznie, że nie miałam sił na sprawy duchowe, które też przestały mnie cieszyć”. Aby służyć Jehowie ‛całym sercem i umysłem, całą duszą i siłą’, poszukała mniej wymagającej pracy (Marka 12:30). Dodaje: „Rodzina naciskała, żebym zarabiała więcej pieniędzy, ale ja postanowiłam przede wszystkim wykonywać wolę Bożą. Nadal zarabiam wystarczająco, by o siebie zadbać i kupić sobie chociażby ładne ubranie. I jak cudownie jest się dobrze wysypiać! Teraz służba sprawia mi radość i czuję się mocniejsza duchowo. A to dlatego, że nie jestem tak wystawiona na atrakcje i pokusy tego świata” (Kaznodziei 4:6; Mateusza 6:24, 28-30).

9. Jak nasza działalność może wpływać na ludzi?

⁹ Nie każdy może być ewangelizatorem pełnoczasowym. Jeśli jesteś w podeszłym wieku, masz słabe zdrowie lub inne ograniczenia, pamiętaj, że Jehowa wysoko ceni twoją wierność i służbę pełnioną całym sercem (Łukasza 21:2, 3). Uczestnicząc w tym dziele, choćby w skromnym zakresie, nie powinniśmy bagatelizować znaczenia swych wysiłków. Załóżmy, że zapukaliśmy do paru mieszkań i nikt się nie zainteresował dobrą nowiną. Być może jednak domownicy, którzy nawet nie otworzyli drzwi, później długo rozmawiali o naszym orędziu. Niektórzy przyjmą dobrą nowinę, ale nie spodziewamy się, że zrobi to każdy, komu głosimy (Mateusza 13:19-23). Inni mogą zareagować pozytywnie w późniejszym czasie, gdy zmieni się sytuacja w ich życiu albo na świecie. Tak czy inaczej, jeśli w służbie kaznodziejskiej czynimy, co w naszej mocy, to działamy zgodnie z wolą Bożą. Jesteśmy „Bożymi współpracownikami” (1 Koryntian 3:9).

10. Jak możemy wspierać innych w zborze?

¹⁰ Ponadto wszyscy możemy pomagać swoim krewnym oraz duchowym braciom i siostrom (Galatów 6:10). Swą właściwą postawą wywieramy na innych przemożny i długotrwały wpływ (Kaznodziei 11:1, 6). Starsi i słudzy pomocniczy, którzy pilnie wykonują swe zadania, umacniają zbór, dzięki czemu bracia są zdrowi duchowo i wzmagają gorliwość. Biblia zapewnia nas, że gdy mamy „mnóstwo pracy w dziele Pańskim”, nasz trud „nie jest daremny” (1 Koryntian 15:58).

Wybór drogi życiowej

11. Jakie możliwości służby poza rodzimym zborem mają przed sobą niektórzy chrześcijanie?

¹¹ Jako chrześcijanie, kochamy życie i całym swoim postępowaniem pragniemy wychwalać Boga (1 Koryntian 10:31). Jeśli wiernie głosimy dobrą nowinę o Królestwie i uczymy innych przestrzegać wszystkiego, co nakazał Jezus, to mamy przed sobą wiele różnych możliwości pełnienia satysfakcjonującej służby (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Oprócz współpracy z miejscowym zborem możemy przenieść się tam, gdzie są większe potrzeby — do innego zboru, na teren obcojęzyczny czy nawet za granicę. Nieżonaci starsi i słudzy pomocniczy mogą skorzystać z Kursu Usługiwania, a potem wspierać zbory w kraju lub za granicą, gdzie brakuje doświadczonych braci. Małżeństwa działające pełnoczasowo mogą być zaproszone do Szkoły Gilead i później służyć w innych krajach w charakterze misjonarzy. Wciąż niezbędna jest też pomoc ochotników do różnych prac w Betel oraz przy budowie i konserwacji miejsc zgromadzeń bądź obiektów biur oddziałów.

12, 13. (a) Co pomoże ci wybrać rodzaj służby? (b) Wyjaśnij na przykładzie, jak można wykorzystywać zdobyte doświadczenie.

¹² O który rodzaj służby powinieneś się ubiegać? Jako ochrzczony sługa Jehowy, szukaj kierownictwa u Niego i Jego organizacji. Bóg ‛udzieli ci swego dobrego ducha’, byś umiał podjąć właściwą decyzję (Nehemiasza 9:20). Często jakieś zadanie toruje drogę następnemu, a doświadczenie zdobyte w jednej gałęzi służby zazwyczaj przydaje się też w innej.

¹³ Na przykład Dennis i jego żona Jenny regularnie pracują na budowach Sal Królestwa. Po huraganie Katrina, który nawiedził południe Stanów Zjednoczonych, ochotniczo przyłączyli się do akcji niesienia pomocy. Dennis opowiada: „Przy budowaniu Sal Królestwa nabyliśmy umiejętności, które teraz z wielką radością wykorzystujemy do pomagania braciom. Jesteśmy wzruszeni ich wdzięcznością. Brygady budowlane zorganizowane przez innych ludzi osiągnęły niewiele. Natomiast Świadkowie Jehowy do tej pory naprawili lub odbudowali przeszło 5300 domów i sporo Sal Królestwa. Widzą to osoby postronne i teraz niektóre poważniej interesują się naszym orędziem”.

14. Co mógłbyś zrobić, jeśli pragniesz rozpocząć służbę pełnoczasową?

¹⁴ Czy życie zgodne z wolą Boga może w twoim wypadku oznaczać służenie Mu pełnoczasowo? Gdy wybierzesz taką drogę, dostąpisz mnóstwa błogosławieństw. Jeśli nie pozwala ci na to twoja obecna sytuacja, być może uda ci się ją zmienić? Módl się do Jehowy podobnie jak Nehemiasz, który pragnął się podjąć ważnego zadania: „Ach, Jehowo, proszę, (...) poszczęść dzisiaj twojemu słudze” (Nehemiasza 1:11). Ufaj ‛Temu, który wysłuchuje modlitwę’, i działaj zgodnie ze swymi prośbami (Psalm 65:2). Aby Jehowa błogosławił twoim wysiłkom, musisz najpierw się na nie zdobyć. Jeśli już zdecydujesz się rozpocząć służbę pełnoczasową, bądź konsekwentny. Z czasem nabierzesz coraz więcej doświadczenia i pogłębisz swą radość.

Naprawdę sensowne życie

15. (a) Jaką korzyść odnosimy z lepszego poznania wieloletnich sług Boga? (b) Czyj życiorys szczególnie cię pokrzepił?

¹⁵ Czego możemy się spodziewać, gdy służymy Bogu zgodnie z Jego wolą? Porozmawiaj z doświadczonymi sługami Jehowy, zwłaszcza tymi, którzy wiele lat spędzili w służbie pełnoczasowej. Prowadzą oni naprawdę wartościowe i satysfakcjonujące życie! (Przysłów 10:22). Opowiedzą ci, jak Jehowa się o nich troszczył, dzięki czemu nawet w trudnych czasach mieli wszystko, co było im potrzebne, niekiedy wręcz w nadmiarze (Filipian 4:11-13). W latach 1955-1961 w Strażnicy opublikowano serię życiorysów opatrzonych nagłówkiem „Zmierzając do celu mego życia”. Przybliżyły one dzieje różnych wiernych sług Boga. Od tamtej pory ukazało się setki innych życiorysów. Odzwierciedlają one gorliwość i radość tych braci. Przypominają relacje z Dziejów Apostolskich. Pod wpływem takich fascynujących opisów być może powiesz: „Właśnie tak chciałbym żyć!”

16. Co sprawia, że życie chrześcijanina jest radosne i sensowne?

¹⁶ Aaron wspomniany na wstępie opowiada: „W Afryce często spotykałem młodych ludzi, którzy przemierzali kontynent w poszukiwaniu celu życia. Większość go nie odnalazła. My natomiast prowadziliśmy ciekawe i wartościowe życie — spełnialiśmy wolę Bożą, głosząc dobrą nowinę o Królestwie. Osobiście się przekonaliśmy, że więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35).

17. Dlaczego już teraz musimy żyć zgodnie z wolą Bożą?

¹⁷ A jak jest z tobą? Czy masz konkretne cele duchowe? Jeżeli nie, to szybko znajdą się inne zajęcia, które zabiorą ci czas i siły. Po cóż trwonić bezcenne życie na iluzoryczne cele tego szatańskiego systemu rzeczy? Już w niedalekiej przyszłości, gdy wybuchnie „wielki ucisk”, wszelkie bogactwa tego świata i zaszczytne stanowiska okażą się bezwartościowe. Liczyć się będzie tylko nasza więź z Jehową. Ileż radości zaznamy z tego, że całym sercem służyliśmy Bogu i bliźnim — zgodnie z Jego wolą! (Mateusza 24:21; Objawienie 7:14, 15).

[Przypisy]