15-17. Podaj przykłady, jak Jezus uczył pokrzepiających prawd o swoim Ojcu za pomocą wyrażenia „o ileż bardziej”.

¹⁵ Za pomocą logicznych argumentów Jezus uczył też pokrzepiających, wzruszających prawd o swoim Ojcu. Wielokrotnie posługiwał się przy tym tokiem rozumowania opartym na wyrażeniu „o ileż bardziej” — na podstawie jakiegoś znanego faktu uzmysławiał słuchaczom coś ważniejszego. Ten rodzaj argumentacji może wywrzeć ogromne wrażenie. Oto dwa przykłady.

¹⁶ Jezus, poproszony przez uczniów, żeby nauczył ich się modlić, wspomniał o gotowości niedoskonałych rodziców do ‛dawania swoim dzieciom dobrych darów’. Następnie powiedział: „Skoro więc wy, chociaż jesteście grzeszni, umiecie dawać swoim dzieciom dobre dary, o ileż bardziej Ojciec w niebie da ducha świętego tym, którzy Go proszą!” (Łukasza 11:1-13). Jezus zawarł tu myśl opartą na kontraście. Skoro grzeszni rodzice zaspokajają potrzeby dzieci, to o ileż bardziej Ojciec niebiański — doskonały i pod każdym względem prawy — udzieli ducha świętego swoim lojalnym czcicielom, którzy pokornie się do Niego modlą!

¹⁷ Podobny tok rozumowania Jezus zastosował wtedy, gdy radził, żeby się nie zamartwiać. Powiedział: „Przypatrzcie się krukom — nie sieją ani nie żną, nie mają stodoły ani spichlerza, a jednak Bóg je żywi. Czy nie jesteście warci znacznie więcej niż ptaki? Przypatrzcie się, jak rosną lilie — nie trudzą się ani nie przędą (...). Skoro Bóg tak ubiera roślinność w polu, która dzisiaj jest, a jutro zostaje wrzucona do pieca, to o ileż bardziej ubierze was, ludzie małej wiary!” (Łukasza 12:24, 27, 28). Skoro Jehowa troszczy się o ptaki i kwiaty, to o ileż bardziej zadba o ludzi, którzy Go kochają i czczą! Taką argumentacją Jezus niewątpliwie trafiał do serc swoich słuchaczy.

20, 21. (a) Kiedy i jak możemy zrobić użytek z wyrażenia „o ileż bardziej”? (b) Co rozważymy w następnym rozdziale?

²⁰ Z kolei gdy w służbie kaznodziejskiej lub w zborze chcemy zwrócić uwagę na przymioty i sposób postępowania Jehowy, możemy zrobić użytek z wyrażenia „o ileż bardziej”. Na przykład aby wykazać, że nauka o wiecznych mękach w piekle przynosi Bogu ujmę, moglibyśmy powiedzieć: „Czy kochający ojciec karałby swoje dziecko, wkładając jego rękę do ognia? O ileż bardziej jest nieprawdopodobne, żeby nasz kochający niebiański Ojciec karał nas w ogniu piekielnym. Już sama myśl o tym jest dla Niego odrażająca!” (Jeremiasza 7:31). Aby upewnić przygnębionego współwyznawcę, że Jehowa go kocha, można mu przypomnieć: „Skoro Jehowa interesuje się nawet małym wróbelkiem, to o ileż bardziej troszczy się o każdego swojego sługę, a więc także o ciebie!” (Mateusza 10:29-31). Takie przekonujące argumenty mogą nam pomóc trafić innym do serca.