13. Przed czym ostrzega List 1 do Koryntian 10:10 i o jakim buncie mówił Paweł?

¹³ Podając ostatni przykład z pobytu Izraelitów na pustyni, Paweł pisze: „Ani nie bądźcie szemraczami, tak jak niektórzy z nich szemrali i poginęli za sprawą niszczyciela” (1 Koryntian 10:10). Korach, Datan, Abiram i ich towarzysze postąpili w sposób nieteokratyczny, gdy podali w wątpliwość przewodnictwo Mojżesza i Aarona, wzniecając tym bunt (4 Mojżeszowa 16:1-3). Kiedy jego uczestników dosięgła zagłada, Izraelici zaczęli szemrać. Uważali, iż na buntowników spadła niesłuszna kara. W Księdze 4 Mojżeszowej 17:6 powiedziano: „Nazajutrz znowu cały zbór synów izraelskich szemrał przeciwko Mojżeszowi i Aaronowi, mówiąc: Wyście spowodowali śmierć ludu Pana”. Doszukiwali się błędu w sposobie wymierzenia sprawiedliwości, wskutek czego 14 700 Izraelitów zginęło od plagi zesłanej przez Boga (4 Mojżeszowa 17:14).

¹⁵ Nie ma nic złego w zadawaniu szczerych pytań dotyczących jakiegoś zagadnienia biblijnego. Ale co wtedy, gdy zaczynamy przejawiać negatywne nastawienie i dajemy temu wyraz w krytycznych rozmowach z bliskimi przyjaciółmi? Warto zadać sobie pytanie: „Jak się to może skończyć? Czy nie lepiej zaniechać szemrania i pokornie pomodlić się o mądrość?” (Jakuba 1:5-8; Judy 17-21). Korach i jego poplecznicy, którzy zbuntowali się przeciw władzy Mojżesza i Aarona, zapewne byli tak bardzo przeświadczeni o swej słuszności, że w ogóle nie analizowali własnych pobudek. Tymczasem zupełnie nie mieli racji. To samo można powiedzieć o Izraelitach szemrzących z powodu zgładzenia Koracha i reszty buntowników. Jakże mądrze postąpimy, jeśli pobudzeni takimi ostrzegawczymi przykładami, zaczniemy badać swe pobudki, stronić od szemrania i narzekania i pozwolimy, by Jehowa nas oczyszczał! (Psalm 17:1-3).