„Czyńcie sobie przyjaciół za pomocą nieprawego bogactwa, żeby — gdy go zabraknie — [Jehowa i Jezus] przyjęli was do wiecznotrwałych miejsc zamieszkania”. Czego uczymy się z rady Jezusa?

6. Skąd wiemy, że dzisiejszy system ekonomiczny nie jest częścią zamierzenia Bożego?

⁶ Jezus nie wyjaśnił, dlaczego nazwał bogactwo „nieprawym”, jednak z Biblii jasno wynika, że pogoń za zyskiem nie była częścią zamierzenia Bożego. Jehowa obficie zapewnił Adamowi i Ewie wszystko, czego potrzebowali (Rodz. 2:15, 16). Później, kiedy na zbór namaszczonych chrześcijan w I wieku oddziaływał duch święty, „nikt nie mówił, że to, co posiada, jest jego własnością, lecz wszystko mieli wspólne” (Dzieje 4:32). Prorok Izajasz zapowiadał, że w przyszłości wszyscy ludzie będą mogli bez przeszkód korzystać z zasobów ziemi (Izaj. 25:6-9; 65:21, 22). Ale zanim to nastąpi, naśladowcy Jezusa potrzebują praktycznej mądrości, żeby zapewniać sobie byt za pomocą „nieprawego bogactwa”, a jednocześnie podobać się Bogu.

MĄDRE KORZYSTANIE Z „NIEPRAWEGO BOGACTWA”

7. Jaką radę znajdujemy w Łukasza 16:10-13?

⁷ Odczytaj Łukasza 16:10-13. Szafarz z omawianego przykładu pozyskiwał przyjaciół dla osobistych korzyści. Jednak Jezus zachęcał swoich naśladowców, żeby ‛czynili sobie przyjaciół’ w niebie dla niesamolubnych celów. W kolejnych słowach powiązał korzystanie z „nieprawego bogactwa” z wiernością wobec Boga. Chciał podkreślić, że możemy ‛okazać się wierni’, gdy właściwie korzystamy z rzeczy materialnych. Jak można to robić?

8, 9. Jak niektórzy okazują się wierni, korzystając z „nieprawego bogactwa”? Podaj przykłady.

⁸ Jednym ze sposobów, w jakie możemy okazać się wierni, jest wspieranie dobrowolnymi datkami ogólnoświatowej działalności kaznodziejskiej (Mat. 24:14). Pewna dziewczynka z Indii miała skarbonkę, do której co jakiś czas wrzucała monety; rezygnowała nawet z nowych zabawek. Kiedy skarbonka była pełna, dziewczynka przekazała pieniądze na dzieło głoszenia. Brat z tego samego kraju, który uprawia orzechy kokosowe, dostarczył dużą ich ilość zespołowi tłumaczącemu nasze publikacje na język malajalam. Uznał, że skoro Biuro Tłumaczeń i tak kupuje kokosy, to on może je sprezentować i w ten sposób dać coś więcej niż pieniądze. To dobry przykład przejawiania praktycznej mądrości. Podobnie bracia w Grecji regularnie przywożą do Betel oliwę z oliwek, ser i inne produkty.

⁹ Brat ze Sri Lanki, który obecnie mieszka za granicą, udostępnił swoją posiadłość na zebrania i zgromadzenia. Mieszkają tam też słudzy pełnoczasowi. Co prawda wymaga to od tego brata wyrzeczeń, ale z jego szczodrości korzystają osoby, które mają skromne środki materialne. W jednym z krajów, w których nasza działalność jest ograniczona, bracia udostępniają swoje domy na Sale Królestwa. Dzięki temu nie trzeba płacić za wynajem, co jest znacznym ułatwieniem dla pionierów i innych mniej zamożnych osób.

10. Jakie korzyści odnosimy z przejawiania szczodrości?

¹⁰ Podane przykłady dowodzą, że słudzy Boży są ‛wierni w najmniejszym’ — w sposobie korzystania z rzeczy materialnych, które są mniej cenne niż bogactwo duchowe (Łuk. 16:10). Co przyjaciele Jehowy myślą o zdobywaniu się na takie poświęcenia? Rozumieją, że okazywanie szczodrości pozwoli im zyskać prawdziwe bogactwo (Łuk. 16:11). Siostra, która regularnie przekazuje datki na działalność kaznodziejską, opowiada: „Dzięki okazywaniu szczodrości zaszła we mnie niezwykła zmiana. Zauważyłam, że hojność pod względem materialnym idzie w parze z hojnością w innych dziedzinach — chętniej przebaczam i okazuję innym większą cierpliwość, a także łatwiej mi radzić sobie z rozczarowaniami i przyjmować rady”. Wielu przekonało się, że szczodrość wzbogaca pod względem duchowym (Ps. 112:5; Prz. 22:9).

11. (a) Dlaczego możemy powiedzieć, że szczodre dawanie świadczy o praktycznej mądrości? (b) W jakim sensie wśród sług Jehowy dochodzi do „wyrównania”? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹¹ Robienie użytku z rzeczy materialnych do popierania spraw Królestwa jest oznaką praktycznej mądrości z jeszcze innego powodu. W ten sposób wykorzystujemy swoje warunki, żeby pomagać innym. Niektórzy posiadają środki materialne, ale nie mogą podjąć służby pełnoczasowej ani usługiwać za granicą. Satysfakcję daje im świadomość, że składając datki, wspierają innych w służbie (Prz. 19:17). Ofiarowane pieniądze umożliwiają wydawanie publikacji i rozwój dzieła głoszenia w biednych krajach, w których wiele osób poznaje prawdę. Na przykład w Kongu, Rwandzie i na Madagaskarze bracia przez lata często musieli wybierać, czy kupią jedzenie dla rodziny, czy Biblię, która niekiedy kosztowała tyle co tygodniowa lub miesięczna pensja. Obecnie dzięki datkom i temu, że następuje „wyrównanie” — ‛nadmiar jednych rekompensuje niedostatek drugich’ — organizacja Jehowy finansuje tłumaczenie i dystrybucję Biblii. Egzemplarz tej Księgi mogą otrzymać wszyscy członkowie zboru oraz osoby zainteresowane (odczytaj 2 Koryntian 8:13-15). Zarówno ofiarodawcy, jak i obdarowani zacieśniają przyjaźń z Jehową.

16. (a) Co czeka świat handlu? (b) Jak to, co wiemy o przyszłości, powinno wpływać na nasz stosunek do rzeczy materialnych?

¹⁶ O „nieprawym bogactwie” Jezus powiedział: „Gdy go zabraknie”, a nie „jeśli go zabraknie” (Łuk. 16:9). Upadki banków i krachy ekonomiczne w dniach ostatnich są niczym w porównaniu z wydarzeniami, które niedługo rozegrają się w skali ogólnoświatowej. Cały system Szatana — polityka, religia i świat handlu — upadnie. Prorocy Ezechiel i Sofoniasz zapowiedzieli, że złoto oraz srebro, na których przez wieki opierał się świat handlu, staną się bezwartościowe (Ezech. 7:19; Sof. 1:18). Jak byśmy się czuli, gdybyśmy pod koniec życia uświadomili sobie, że poświęciliśmy prawdziwe bogactwo, żeby zgromadzić „nieprawe bogactwo” tego świata? Być może tak jak człowiek, który przez całe życie pracował, by zarobić dużo pieniędzy, a potem dowiedział się, że są one fałszywe (Prz. 18:11). „Nieprawe bogactwo” w końcu przeminie. Dlatego nie strać okazji, żeby za pomocą rzeczy materialnych ‛czynić sobie przyjaciół’ w niebie. Wszystko, co robimy na rzecz Królestwa Bożego, wzbogaca nas pod względem duchowym.