Podobna zbieżność występuje między opisami dwóch wydarzeń: Dawid (z okazji sprowadzenia do Jerozolimy Arki Przymierza) zebrał lud izraelski od Szichoru („rzeki egipskiej”, NŚ) do Chamatu, natomiast Salomon — „od wejścia do Chamatu aż po Dolinę Potoku Egipskiego” (1Kn 13:5; 1Kl 8:65). Wyjaśnić to można w ten sposób, że sprawozdanie dotyczące czasów Salomona podaje granice terytorium faktycznie zamieszkanego przez Izraelitów. Tereny między Wadi al-ʽArisz a wsch. ramieniem Nilu są pustynne, porośnięte zaroślami, tak więc wspomniane wadi (dolina potoku) słusznie wyznaczało granicę obszaru, który nadawał się do zasiedlenia przez Izraelitów. Z kolei opis z czasów Dawida może się odnosić do całego terytorium opanowanego przez Izraelitów i podległego Dawidowi, które rzeczywiście sięgało do granicy Egiptu.

Jeszcze przed Dawidem król Saul ścigał Amalekitów aż do Szur, „które leży przed Egiptem” (1Sm 15:7); także o królestwie, które Salomon otrzymał po Dawidzie, jest napisane, że sięgało „do granicy Egiptu” (1Kl 4:21). A zatem chociaż tereny przydzielone poszczególnym plemionom izraelskim nie wykraczały poza „Dolinę Potoku Egipskiego”, wcale nie musi to przemawiać przeciwko utożsamieniu Szichoru z „odnogą Nilu” w Jozuego 13:3 lub z „rzeką egipską” w 1 Kronik 13:5.

(z egip.: „staw Horusa”).

Najprawdopodobniej położone najdalej na wsch. ramię Nilu w rejonie delty. Nazwa „Szichor” pojawia się w tekście hebrajskim cztery razy i zawsze ma związek z Egiptem (Joz 13:3: „odnoga Nilu”; 1Kn 13:5: „rzeka”;