Pierwszą ważną via publica — drogą publiczną, której odpowiednikami są dzisiejsze autostrady — była Via Appia, czyli Droga Apijska. Uznawana za królową dróg, łączyła Rzym z Brundisium (obecne Brindisi), miastem portowym będącym oknem na Wschód. Drodze tej nadano nazwę od imienia Appiusza Klaudiusza Cekusa, który rozpoczął jej budowę około 312 roku p.n.e.

Jakieś 900 lat po wybudowaniu Drogi Apijskiej zachwycał się nią bizantyjski historyk Prokopiusz z Cezarei. O płytach, którymi była wyłożona, napisał: „Chociaż upłynęło już tyle czasu i choć dzień w dzień jeździło po nich tak wiele wozów, wcale się nie zniszczyły ani nie utraciły swej pierwotnej gładzi”.

szedł Drogą Apijską, wędrując do Rzymu, i spotkał się ze współwyznawcami przy Rynku Appiusza, 74 kilometry na południowy wschód od Rzymu. Inni czekali na niego 14 kilometrów bliżej miasta, przy zajeździe zwanym Trzema Gospodami (Dzieje 28:13-15).

[Ilustracja na stronie 15]

Via Appia na przedmieściach Rzymu

[Ilustracja na stronie 16]

Ruiny grobowców przy Via Appia, niedaleko Rzymu