Znaczenie militarne

Największe postępy w dziedzinie budowy dróg były wynikiem dążeń mocarstwowych. Na przykład w cesarstwie rzymskim za panowania cezarów zbudowano sieć dróg o łącznej długości 80 000 kilometrów — pokryto nimi Europę, Afrykę Północną i Bliski Wschód. Do ich budowy i konserwacji niekiedy zatrudniano rzymskich żołnierzy, jeśli w danym czasie nie musieli walczyć na wojnie.

Jak budowano drogi

Rzymscy mierniczowie za pomocą przyrządu o nazwie groma wytyczali drogi proste jak strzała. Kamieniarze ciosali ozdobne kamienie milowe, a inżynierowie ustalali dopuszczalny ciężar przewożonego ładunku. Drogi miały fundament i mocną nawierzchnię. Ale najważniejszym czynnikiem zapewniającym im trwałość było znakomicie rozwiązane odwadnianie, które ułatwiała także wypukłość powierzchni drogi oraz prowadzenie jej nasypami ponad otaczającym ją terenem. W sklepach sprzedawano nawet mapy sieci dróg.

„Patrząc na osiągnięcia Rzymian w dziedzinie budowy dróg”, powiada historyk, „pisarz musi panować nad cisnącymi mu się na usta słowami zachwytu. Należy wątpić, czy istnieje jakakolwiek inna dawna budowla, która służyła ludziom dłużej niż drogi Italii”.

Według książki A History of Roads Droga Apijska, biegnąca z Rzymu w kierunku południowym, jest „w ogóle pierwszą bitą drogą w historii Zachodu”. Ta słynna droga miała sześć metrów szerokości i była wybrukowana płytami ze skał wulkanicznych. Podążał nią apostoł Paweł, gdy zmierzał do Rzymu jako więzień, a jej fragmenty w dalszym ciągu służą podróżnym (Dzieje 28:15, 16).