SKAŁA

W hebrajskiej części Pisma Świętego występuje wyraz cur, który odnosi się do skały lub głazu, oraz wyraz sélaʽ, oznaczający urwistą skałę. Obu użyto zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym. Można je znaleźć obok siebie w 2 Samuela 22:2, 3 i w Psalmie 18:2: „Jehowa jest mą urwistą skałą (...). Bóg mój jest moją skałą”.

Wspomniano też o urwistej skale Etam, przy której przez jakiś czas mieszkał Samson (Sdz 15:8), oraz o zębach skalnych Bocec i Sene, skąd Jonatan i jego giermek zaatakowali placówkę filistyńską (1Sm 14:4, 5). W Meriba niedaleko Kadesz (było też inne Meriba, leżące koło Refidim w górzystym rejonie Horebu; Wj 17:7) Mojżesz i Aaron tak się rozgniewali na Izraelitów, że gdy wydobyli dla nich wodę ze skały, nie uświęcili imienia Jehowy (Lb 20:11-13; Ps 106:32, 33; zob. MASSA 2; MERIBA 1 i 2).