W tym czasie łódzki biskup Jasiński przy poparciu Akcji Katolickieja zorganizował „Instytut do walki z mniejszościami religijnymi”, który planowo obsadzał swymi ludźmi ważniejsze stanowiska w urzędach. Jednym z jego celów było konfiskowanie wszelkiej literatury Towarzystwa. Pomimo dużego ryzyka Świadkowie wydali jeszcze dwie nowe broszury. Posypały się kary ze strony władz. Któż jednak się za tym krył? Z braku podstaw do oskarżenia o łamanie praw świeckich powoływano się na katolickie prawo kanoniczne. Trudno o lepszy dowód, że cała kampania odbywała się pod dyktando hierarchii kościelnej.

Bilans roku 1937 przedstawiał się następująco: 75 urządzonych przez Akcję Katolicką napadów na braci, w tym dwa morderstwa; 263 rozprawy sądowe, z których 99 zakończyło się uniewinnieniem, 71 — wyrokiem skazującym, a reszta została odroczona. Na 129 konfiskat literatury w 99 wypadkach wywalczono jej zwrot. W Roczniku na rok 1938 trafnie napisano: „Cały lud Pański w tym kraju jest zdecydowany kontynuować dzieło świadczenia bez względu na to, czy się to komuś podoba, czy nie, pomny na słowa (...), że ‚trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi’”.