Na temat ich przekonań religijnych w Dziejach 23:8 powiedziano: „Saduceusze bowiem mówią, że nie ma ani zmartwychwstania, ani anioła, ani ducha, faryzeusze zaś wszystko to publicznie wyznają”. Właśnie pytaniem związanym ze zmartwychwstaniem i małżeństwem lewirackim grupa saduceuszy próbowała wprawić w zakłopotanie Chrystusa. Ale on zmusił ich do milczenia: powołując się na pisma Mojżesza, które rzekomo uznawali, zadał kłam ich twierdzeniu, że nie ma zmartwychwstania (Mt 22:23-34; Mk 12:18-27; Łk 20:27-40).

Mimo rozbieżności poglądów saduceusze razem z faryzeuszami usiłowali kusić Jezusa, prosząc go o jakiś znak (Mt 16:1), i jednomyślnie mu się sprzeciwiali. Z Biblii wynika, że to saduceusze wiedli prym w dążeniu do uśmiercenia go — jako członkowie Sanhedrynu, który spiskował przeciw niemu, a następnie skazał go na śmierć. Spośród saduceuszy w skład tego sądu wchodził arcykapłan Kajfasz oraz najwyraźniej inni znamienici kapłani (Mt 26:59-66; Jn 11:47-53; Dz 5:17, 21).