Saduceusze natomiast zaprzeczali istnieniu prawa ustnego, utrzymując, że arcykapłanem może być wyłącznie potomek Sadoka w linii prostej.

Saduceusze równie twardo trzymali się prawa pisanego, co „nie tyle wypływało ze szczególnej religijności, ile stanowiło oręż polityczny, którym przeciwstawiali się władzy ustawodawczej faryzeuszy”, sądzi pisarz żydowski, Gaalyahu Cornfeld.