Zanim jeszcze Samson się urodził, jego matce ukazał się anioł. Obwieścił, że będzie miała syna, który od narodzenia będzie nazirejczykiem i „obejmie przewodnictwo w wybawianiu Izraela z ręki Filistynów” (Sdz 13:1-5, 24; 16:17). Jako człowiek odgrywający tak ważną rolę w walce z Filistynami, Samson oczywiście musiał się stykać z ciałami poległych w boju. Skoro otrzymał takie zadanie, nie mógł podlegać przepisowi zabraniającemu nazirejczykom dotykania zwłok (Lb 6:2-9). Warto też zauważyć, że ów przepis dotyczył osób, które dobrowolnie złożyły ślub nazireatu; tymczasem Samsona obowiązywały takie wymagania, jakie anioł Jehowy przedstawił jego matce.

Ale ponieważ uporczywie go dręczyła, w końcu się poddał i przyznał, że jest silny, bo od urodzenia pozostaje nazirejczykiem. Wtedy Dalila skontaktowała się z Filistynami, by go wydać za zapłatę. Kiedy spał na jej kolanach, kazała obciąć mu włosy. Po przebudzeniu Samson nie miał już ducha Jehowy, gdyż dopuścił do sytuacji, w której przestał obowiązywać jego nazireat. Źródłem jego siły nie były same włosy, lecz to, co one symbolizowały — szczególna więź z Jehową, którą cieszył się jako nazirejczyk. Gdy ta więź została zerwana, Samson przestał się różnić od innych ludzi. Dlatego Filistyni bez trudu go oślepili, zakuli w miedziane okowy i zmusili do mielenia w więzieniu (Sdz 16:4-21).