DAWID STAJE SIĘ „CORAZ WIĘKSZY”

(2 Samuela 1:1 do 10:19)

Reakcja Dawida na wieść o śmierci Saula i Jonatana ujawnia, że darzy on ich obu oraz samego Jehowę głębokimi uczuciami. W Hebronie Dawid zostaje królem plemienia Judy. Władcą reszty Izraela obwołano Isz-Boszeta, syna Saula. Dawid staje się „coraz większy” i po siedmiu i pół roku obejmuje władzę nad całym narodem (2 Samuela 5:10).

Nowy król zdobywa Jerozolimę zamieszkiwaną przez Jebusytów i ustanawia ją stolicą swego państwa. Chce tam przenieść Arkę Przymierza, ale pierwsza próba kończy się nieszczęściem. Dopiero za drugim razem wszystko się udaje i Dawid tańczy z radości. Następnie Jehowa zawiera z nim przymierze co do Królestwa. Daje mu też przewagę nad wrogami i bezustannie go wspiera.

JEHOWA WZBUDZA NIESZCZĘŚCIE PRZECIWKO SWEMU POMAZAŃCOWI

(2 Samuela 11:1 do 20:26)

Jehowa zapowiada Dawidowi: „Oto wzbudzam przeciwko tobie nieszczęście z twego własnego domu; i na twoich oczach wezmę twoje żony, i dam je twemu bliźniemu, a on położy się z twoimi żonami na oczach tego słońca” (2 Samuela 12:11). Dlaczego Dawida czeka to wszystko? Z powodu grzechu z Batszebą. Co prawda okazał skruchę i otrzymał wybaczenie, ale musi ponieść konsekwencje swego postępku.

Najpierw umiera dziecko powite przez Batszebę. Po jakimś czasie Tamar, córka Dawida, będąca jeszcze dziewicą, zostaje zgwałcona przez swego przyrodniego brata, Amnona. W odwecie zabija go Absalom, rodzony brat Tamar. Potem zaczyna on spiskować przeciwko ojcu i w Hebronie obwołuje się królem. Dawid musi uciekać z Jerozolimy. Absalom współżyje z dziesięcioma nałożnicami ojca, których pieczy powierzono dom królewski. Wkrótce Absalom ginie i dopiero wtedy Dawid odzyskuje władzę. Beniaminita Szeba wszczyna bunt, lecz przypłaca to życiem.

OBYŚMY „WPADLI W RĘKĘ JEHOWY”

(2 Samuela 21:1 do 24:25)

Wina krwi, którą się obciążył Saul, wybijając Gibeonitów, sprowadziła na kraj trzyletnią klęskę głodu (Jozuego 9:15). Gibeonici proszą o wydanie im siedmiu potomków Saula, by mogli ich zabić i w ten sposób dokonać pomsty. Dawid spełnia ich prośbę i susza kończy się obfitymi opadami deszczu. Czterech olbrzymich Filistynów pada „z ręki Dawida oraz z ręki jego sług” (2 Samuela 21:22).

Dawid popełnia poważny grzech, przeprowadzając niedozwolony przez Boga spis ludności. Okazuje skruchę i wybiera ‛wpadnięcie w rękę Jehowy’ (2 Samuela 24:14). Wskutek tego Izraelitów dotyka zaraza, która uśmierca 70 000 ludzi. Kiedy Dawid wykonuje pewne polecenie Jehowy, plaga ustaje.