„Zagarnęli wielkie mnóstwo ryb”

Dzisiaj, podobnie jak w I wieku, najbardziej obfite łowiska na Morzu Galilejskim znajdują się przy ujściach strumieni i rzek, które niosą ze sobą dużą ilość szczątków roślinnych, będących pożywieniem dla ryb.

Gdy przybiła z powrotem do brzegu, mężczyźni wyciągali sieć na ląd i sortowali ryby. Te, które uznali za nadające się do spożycia, wrzucali do naczyń. Część ryb od ręki sprzedawano okolicznym mieszkańcom. Większość suszono albo peklowano i przechowywano w glinianych amforach. Towar wysyłano do Jerozolimy czy nawet do innych krajów. Sztuki, które nie miały łusek lub płetw, na przykład węgorze, uważano za nieczyste i od razu wyrzucano (Kapłańska 11:9-12).

Do różnych gatunków ryb cenionych przez rybaków w I wieku należały poławiane w dużych ilościach tilapie. Te smaczne ryby często gościły na stołach w galilejskich domach. Być może jadał je także Jezus (Łukasza 24:41-43). Niewykluczone, że to właśnie dwie suszone tilapie cudownie rozmnożył, gdy chciał nakarmić tysiące ludzi (Mateusza 14:16, 17). Ryby z tego gatunku mają zwyczaj trzymać swoje młode w pyszczku, a czasem mogą wziąć do niego kamyk lub nawet lśniącą monetę z dna jeziora (Mateusza 17:27).