18. Przed czym rabszak ostrzega Ezechiasza?

¹⁸ Zasługę za zwycięstwo na polu bitwy królowie asyryjscy przypisywali swym bożyszczom. Jeden z tych władców, Asurbanipal, twierdził w swych pismach, że dzięki „Aszurowi, Belowi, Nebo, wielkim bogom, panom, którzy (zawsze) maszerują u (...) [jego] boku, (...) [pokonał] (doświadczonych) w boju wojowników (...) w ogromnej, otwartej walce” (James B. Pritchard, Ancient Near Eastern Texts Relating to the Old Testament). Gdy za dni Izajasza z królem Ezechiaszem rozmawia rabszak, przedstawiciel asyryjskiego monarchy Sancheriba, wyraża podobne przekonanie o udziale bogów w ludzkich wojnach. Ostrzega żydowskiego króla przed liczeniem na pomoc Jehowy i wskazuje, że bóstwa innych narodów nie zdołały ich obronić przed potężnymi wojskami asyryjskimi (2 Królów 18:33-35).

19. Jak Ezechiasz reaguje na drwiny rabszaka?

¹⁹ Jak reaguje na to Ezechiasz? Biblia donosi: „Gdy tylko król Ezechiasz to usłyszał, natychmiast rozdarł swe szaty i odziawszy się w wór, wszedł do domu Jehowy” (2 Królów 19:1). Uznaje więc, że tylko Jehowa może pomóc w tej strasznej sytuacji. Korzy się przed Nim i oczekuje od Niego rady.

20. Co Jehowa uczyni dla Judejczyków i czego powinni się z tego nauczyć?

²⁰ Jehowa udziela upragnionych wskazówek. Za pośrednictwem proroka Izajasza oznajmia: „W owym dniu bowiem każdy z nich porzuci swych nic niewartych bogów ze srebra i swych nic niewartych bogów ze złota, których wam ku grzechowi uczyniły wasze ręce” (Izajasza 31:7). Kiedy Jehowa będzie walczył w obronie swego ludu, ukaże znikomość bóstw Sancheriba. Lekcję tę Judejczycy powinni wziąć sobie do serca. Chociaż król Ezechiasz jest wierny, to w ziemi judzkiej, podobnie jak w izraelskiej, roi się od bożków (Izajasza 2:5-8). Jeżeli mieszkańcy Judy chcą naprawić swe stosunki z Jehową, muszą okazać skruchę za grzechy i porzucić „nic niewartych bogów” (zobacz Wyjścia 34:14).

21. Jak Izajasz proroczo opisuje działania Jehowy wykonującego wyrok na Asyryjczykach?

²¹ Teraz Izajasz proroczo opisuje działania Jehowy wykonującego wyrok na groźnym wrogu Judy: „Asyryjczyk padnie od miecza — nie należącego do mężczyzny; i pożre go miecz — nie należący do ziemskiego człowieka. I będzie uciekał z powodu miecza, a jego młodzieńcom przyjdzie wykonywać pracę przymusową” (Izajasza 31:8). W rozstrzygającej chwili mieszkańcy Jerozolimy nie muszą nawet dobywać broni. Doborowych wojowników asyryjskich nie ‛pożera’ miecz człowieka, lecz Jehowy. Asyryjski król Sancherib zmuszony jest ‛uciekać z powodu miecza’. Wraca do swego kraju po utracie 185 000 żołnierzy, zabitych przez anioła Jehowy. Kiedy później kłania się swemu bogu Nisrochowi, ginie z rąk własnych synów (2 Królów 19:35-37).

22. Czego dzisiejsi chrześcijanie mogą się nauczyć z wydarzeń, w których uczestniczył Ezechiasz oraz armia asyryjska?

²² Ani Ezechiasz, ani nikt inny nie był w stanie przewidzieć, jak Jehowa obroni Jerozolimę przed armią asyryjską. Niemniej swym postępowaniem w krytycznym położeniu Ezechiasz dał znakomity przykład tym, którzy dzisiaj borykają się z przeciwnościami (2 Koryntian 4:16-18). Ze względu na złą sławę wojsk asyryjskich zagrażających Jerozolimie żywił uzasadnione obawy (2 Królów 19:3). Jednakże ufał Jehowie i zabiegał o Jego kierownictwo, a nie o pomoc człowieka. Dla Jerozolimy okazało się to wielkim błogosławieństwem. Obecnie warunki stresowe również mogą wywoływać u bogobojnych chrześcijan silne napięcie. W wielu okolicznościach lęk jest czymś zupełnie zrozumiałym. Ale jeśli ‛przerzucimy wszelką naszą troskę na Jehowę’, On się nami zaopiekuje (1 Piotra 5:7). Pomoże nam przezwyciężyć strach i doda sił do radzenia sobie z trudną sytuacją.

[Ilustracja na stronie 326]

Ezechiasz udał się po pomoc do domu Jehowy