Najsłynniejsze kazanie wszystkich czasów

OTO jedna z najbardziej pamiętnych scen w historii biblijnej: Jezus siedzi na zboczu i wygłasza słynne Kazanie na Górze. Rzecz dzieje się w pobliżu Jeziora Galilejskiego, prawdopodobnie niedaleko Kafarnaum. Całą minioną noc Jezus spędził na modlitwie do Boga i dopiero co wybrał spośród uczniów 12 apostołów. Następnie wszedł z nimi wszystkimi na tę równiejszą część stoku.

Może sobie myślisz, że jest teraz bardzo zmęczony i zechce się przespać. Tymczasem ściągnęły tu tłumy ludzi. Część przybyła aż z Judei i Jeruzalem, odległych o jakieś 100 do 110 kilometrów. Inni nadeszli od strony północnej, z nadmorskich okolic Tyru i leżącego jeszcze dalej Sydonu. Przyszli, żeby posłuchać Jezusa i zostać uwolnieni od chorób. Niektórzy są nawet napastowani przez demony, czyli niegodziwych aniołów Szatana.

Kiedy Jezus schodzi, chorzy przybliżają się, by go dotknąć, a on wszystkich uzdrawia. Potem wstępuje zapewne trochę wyżej, siada i zaczyna nauczać rzesze zebrane przed nim na płaskim miejscu. Pomyśl tylko — nikomu z tych, którzy mu się przysłuchują, nie dokucza już żadna poważniejsza dolegliwość!

Ludzie chętnie słuchają nauczyciela potrafiącego dokonywać tak zdumiewających cudów. Ale Jezus wygłasza to kazanie głównie z myślą o swych uczniach, którzy prawdopodobnie siedzą najbliżej. Zarówno Mateusz, jak i Łukasz zapisali je, abyśmy także mogli z niego odnieść pożytek.

JEZUS wygłasza Kazanie na Górze mniej więcej w połowie swej służby publicznej. Oznacza to, że do zakończenia działalności na ziemi pozostaje mu jeszcze jakiś rok i dziewięć miesięcy.