Dowiedział się, że cesarz Konstantyn i jego następcy propagowali fałszywe poglądy, czego rezultatem było uznanie doktryny o Trójcy za oficjalną naukę Kościoła. W wieku 20 lat Servet opublikował dzieło De Trinitatis erroribus libri septem (O błędach Trójcy ksiąg siedmioro), którym ściągnął na siebie gniew inkwizycji.

Servet odznaczał się wnikliwością. „W Biblii”, dowodził, „nie ma żadnej wzmianki o Trójcy (...). Boga poznajemy przez Chrystusa, a nie przez nasze zarozumiałe koncepcje filozoficzne”.c Doszedł również do wniosku, że duch święty nie jest osobą, tylko czynną siłą Bożą.

Przemyślenia Serveta wywołały przychylną reakcję niektórych osób. Protestancki reformator Sebastian Franck napisał: „Hiszpan Servet twierdzi w swoim traktacie, że w Bogu istnieje tylko jedna osoba. Kościół rzymski utrzymuje, że w jednej istocie są trzy osoby. Zgadzam się raczej z Hiszpanem”. Ale ani Kościół katolicki, ani kościoły protestanckie nigdy nie wybaczyły Servetowi podważenia ich fundamentalnej doktryny.

[Ilustracja na stronie 19]

Pierwsza strona dzieła „De Trinitatis erroribus libri septem”

[Prawa własności]

Z książki Michała Serveta De Trinitatis erroribus libri septem, 1531