Po raz pierwszy Biblia wspomina o „Szafanie, synu Acaliasza, syna Meszullama”, opisując wydarzenia z roku 642 p.n.e., związane z przywracaniem przez Jozjasza prawdziwego wielbienia Boga (2 Królów 22:3).

Szafan popiera religię prawdziwą

W roku 642 p.n.e., kiedy to król Jozjasz miał około 25 lat, Szafan sprawował funkcję królewskiego sekretarza i przepisywacza (Jeremiasza 36:10). Co wchodziło w zakres jego obowiązków? Wspomniana wyżej encyklopedia podaje, że królewski pisarz i sekretarz był bliskim doradcą władcy, zajmował się sprawami finansowymi, musiał być umiejętnym dyplomatą, mieć rozeznanie w stosunkach międzynarodowych oraz znać się na prawie i umowach handlowych. A zatem jako królewski sekretarz, Szafan należał do najbardziej wpływowych osób w państwie.

Dziesięć lat wcześniej młody Jozjasz „zaczął szukać Boga Dawida, swego praojca”. Szafan był najwidoczniej o wiele starszy od Jozjasza, mógł więc służyć mu dobrymi radami w sprawach duchowych oraz wspierać go w pierwszej kampanii na rzecz przywrócenia prawdziwego wielbienia Boga (2 Kronik 34:1-8).a

Podczas prac przy odbudowie świątyni odnaleziono „księgę prawa”, a Szafan „zaczął ją czytać przed obliczem króla”. Jej treść głęboko poruszyła Jozjasza, który posłał kilku zaufanych mężczyzn do prorokini Chuldy, aby zapytali Jehowę o tę księgę. To odpowiedzialne zadanie powierzył między innymi Szafanowi oraz jego synowi Achikamowi (2 Królów 22:8-14; 2 Kronik 34:14-22).

Jest to jedyna bezpośrednia informacja biblijna o działalności Szafana. W innych wersetach wspomina się o nim jedynie jako o ojcu lub dziadku.