A król odpowiadając rzeknie im: ‚Zaprawdę wam mówię: W jakiej mierze uczyniliście to jednemu z najmniejszych spośród tych moich braci, w takiej uczyniliście to mnie’” (Mateusza 25:34-40).

⁸ Owce, uznane za godne przebywania po prawicy Jezusa i cieszące się jego szacunkiem oraz poważaniem, wyobrażają oczywiście pewną klasę ludzi (Efezjan 1:20; Hebrajczyków 1:3). Co oni robili i kiedy? Jezus oświadczył, że odnieśli się do niego z życzliwością, respektem i szczodrością, że dali mu jeść, pić, odziali go i mu pomogli, gdy zachorował albo był w więzieniu. Kiedy owce zaprzeczyły, mówiąc, że nic takiego nie uczyniły Jezusowi, wyjaśnił, iż wspierały jego duchowych braci, ostatek namaszczonych chrześcijan, i w tym sensie uczyniły to niejako jemu samemu.

9. Dlaczego ta przypowieść nie może się odnosić do Millennium?

⁹ Owa przypowieść nie odnosi się do okresu Millennium, gdyż pomazańcy nie będą wtedy ludźmi, którzy odczuwają głód, pragnienie, chorują czy są więzieni. Wielu z nich jednak doświadcza tego podczas zakończenia obecnego systemu rzeczy. Odkąd Szatan został zrzucony na ziemię, swój gniew skupił szczególnie na ostatku, narażając jego członków na szyderstwa, tortury oraz śmierć (Objawienie 12:17).

10, 11. (a) Dlaczego nierozsądnie byłoby mniemać, że do owiec zalicza się każdy, kto wyświadczy coś dobrego braciom Jezusa? (b) Kogo trafnie wyobrażają drugie owce?

¹⁰ Czy Jezus chciał powiedzieć, że każdy, kto choćby w niewielkim stopniu wyświadczy dobro jednemu z jego braci — nawet jeśli zaproponuje tylko kromkę chleba lub szklankę wody — zostanie zaliczony do owiec? Co prawda takie uczynki mogą dowodzić ludzkiej życzliwości, ale od owiec wspomnianych w przypowieści wymaga się chyba czegoś więcej. Jezus z pewnością nie mówił tu o ateistach czy duchownych, którzy przy jakiejś okazji życzliwie odnieśli się do kogoś z jego braci. Wręcz przeciwnie, dwukrotnie nazwał swe owce ludźmi „prawymi” (Mateusza 25:37, 46). Tak więc muszą to być osoby, które przez jakiś czas przychodzą z pomocą braciom Chrystusa, aktywnie ich popierając, i okazują taką wiarę, iż w oczach Bożych zyskują miano prawych.

¹¹ W ciągu stuleci miano prawych zyskało wiele ludzi, na przykład Abraham (Jakuba 2:21-23). Noe, Abraham i inni wierni słudzy zaliczają się do „drugich owiec”, które dostąpią życia w ziemskim raju pod panowaniem Królestwa Bożego. W ostatnich czasach do prawdziwego wielbienia przyłączyły się dalsze miliony, tworząc wraz z pomazańcami „jedną trzodę” (Jana 10:16; Objawienie 7:9). Osoby mające nadzieję ziemską uważają braci Jezusa za ambasadorów Królestwa, toteż wspierają ich pod względem materialnym i duchowym. Wszystko, co drugie owce czynią dla żyjących na ziemi braci Jezusa, traktuje on tak, jakby czyniły dla niego. Dlatego ci z tego grona, którzy będą żyć w czasie, gdy przyjdzie sądzić narody, zostaną uznani przez niego za owce.

12. Dlaczego owce pytają, w jaki sposób okazywały Jezusowi życzliwość?

¹² Skoro obecnie drugie owce głoszą wraz z pomazańcami dobrą nowinę oraz udzielają im wsparcia, dlaczego zadają pytanie: „Panie, kiedy widzieliśmy ciebie głodnym i cię nakarmiliśmy, lub spragnionym — i daliśmy ci pić?” (Mateusza 25:37). Powody mogą być różne. Chodzi przecież o przypowieść. Jezus ukazał w niej swą głęboką troskę o duchowych braci — powiedział, że im współczuje i razem z nimi cierpi. Wcześniej rzekł: „Kto przyjmuje was, ten przyjmuje także mnie, a kto przyjmuje mnie, ten przyjmuje także tego, który mnie posłał” (Mateusza 10:40). Jezus rozszerzył tutaj tę zasadę i dał do zrozumienia, że jeśli ktoś wyświadcza jego braciom dobro czy wyrządza zło, wiadomo o tym nawet w niebiosach — jak gdyby uczyniono to jemu samemu w niebie. Jezus uwypuklił tu również mierniki, na podstawie których Jehowa dokonuje osądu, i nie pozostawił cienia wątpliwości, iż wyroki Boże — zarówno te pomyślne, jak i niepomyślne — są słuszne i sprawiedliwe. Symboliczne kozy nie mogą się tłumaczyć, mówiąc: „Ach, gdybyśmy cię widzieli”.

Dzięki popieraniu całym sercem braci Jezusa owce odziedziczą miejsce w ziemskiej dziedzinie jego Królestwa.

Najważniejsze jest to, że osoby dające posłuch dobrej nowinie i aktywnie wspierające ostatek braci Chrystusa już teraz składają dowody, na podstawie których w niedalekiej przyszłości zostaną postawione po prawicy Jezusa, gdy zasiądzie on na swym tronie, by dokonać osądu. Doznają one obecnie i dalej będą doznawać licznych błogosławieństw.