18, 19. Jakie proroctwo Jehowa przekazał Ezechielowi w 606 roku p.n.e.? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁸ W 606 roku p.n.e. — mniej więcej rok po zburzeniu Jerozolimy i kilkadziesiąt lat przed uwolnieniem Izraelitów z Babilonu — Jehowa przekazał Ezechielowi kolejne proroctwo. Pokazuje ono, jak troskliwie Największy Pasterz dba o przyszłość swoich owiec. Opisuje, w jaki sposób mesjański Władca będzie pasł owce Jehowy.

¹⁹ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 34:22-24). Bóg ustanowi „jednego pasterza”, którego nazywa „swoim sługą Dawidem”. Słowa „jeden pasterz” oraz „sługa” występujące w liczbie pojedynczej oznaczają, że chodzi nie o odrodzenie całej dynastii następców tronu Dawida, ale o panowanie jednej osoby — nieprzemijającego dziedzica. Ten Król i Pasterz będzie karmił owce Jehowy i stanie się „ich przewodnikiem”. Jehowa zawrze z nimi „przymierze pokoju” i „jak deszcz spłyną [na nie] błogosławieństwa” — będą cieszyły się dobrobytem i czuły się bezpiecznie. Poza tym pokojowe relacje zapowiedziano nie tylko między ludźmi, ale też między ludźmi a zwierzętami (Ezech. 34:25-28).

20, 21. (a) Jak spełniła się zapowiedź Jehowy: ‛Mój sługa Dawid zostanie ich pasterzem’? (b) Jak słowa Ezechiela o „przymierzu pokoju” spełnią się w przyszłości?

²⁰ Spełnienie. Nazywając wspomnianego Władcę swoim „sługą Dawidem”, Bóg proroczo wskazał na Jezusa, potomka Dawida, który ma prawo do sprawowania władzy (Ps. 89:35, 36). W czasie swojej służby na ziemi Jezus okazał się „wspaniałym pasterzem”, bo ‛dał za owce swoje życie’ (Jana 10:14, 15). Ale teraz jest Pasterzem w niebie (Hebr. 13:20). W roku 1914 Bóg uczynił go Królem i powierzył mu zadanie pasienia i karmienia owiec przebywających na ziemi. Wkrótce potem, w roku 1919, Jezus ustanowił „niewolnika wiernego i roztropnego”, żeby karmił ‛sług w jego domu’ — lojalnych czcicieli mających nadzieję na życie w niebie lub na ziemi (Mat. 24:45-47). Pod przewodnictwem Chrystusa ten wierny niewolnik dostarcza owcom wyśmienity pokarm duchowy. Pomaga im to dbać o pokój i bezpieczeństwo w duchowym raju, który cały czas się rozwija.

²¹ Jak słowa Ezechiela o „przymierzu pokoju” i ‛deszczu błogosławieństw’ spełnią się w przyszłości? W nadchodzącym nowym świecie ludzie, którzy będą oddawać cześć Jehowie w czysty sposób, w pełni zaznają korzyści wynikających z „przymierza pokoju”. Kiedy cała ziemia zamieni się w raj, nigdy więcej nie będą nękani przez wojny, przestępczość, głód, choroby ani dzikie zwierzęta (Izaj. 11:6-9; 35:5, 6; 65:21-23). Jak fascynująca jest perspektywa życia wiecznego na ziemi, kiedy spełnią się słowa: „Będą mieszkać bezpiecznie. Nikt nie będzie wzbudzał w nich strachu”! (Ezech. 34:28).

22. Jak Jezus traktuje owce Jehowy i jak mogą go naśladować starsi?

²² Czego uczymy się z tego proroctwa. Jezus, podobnie jak jego Ojciec, bardzo troszczy się o owce. Dba o to, żeby w raju duchowym były dobrze odżywione oraz cieszyły się pokojem i bezpieczeństwem. Pod opieką takiego Pasterza i Władcy czujemy się wspaniale! Mężczyźni, którzy usługują w zborach jako pasterze, powinni naśladować troskę Jezusa. Mają paść owce chętnie i z zapałem oraz dawać im dobry przykład (1 Piotra 5:2, 3). Żaden starszy nigdy nie chciałby wyrządzić krzywdy którejś z owiec Jehowy! Pamiętamy, co o okrutnych pasterzach w czasach Ezechiela powiedział Jehowa: „Zażądam od nich rozliczenia się” (Ezech. 34:10, przypis). Największy Pasterz uważnie się przygląda, jak są traktowane Jego owce — i to samo robi Jego Syn.

Po obietnicy zjednoczenia Izraelitów Jehowa przekazał Ezechielowi proroctwo o przyszłym Władcy, który na zawsze zjednoczy w czystym wielbieniu sług Bożych na całej ziemi.

24. Jak Jehowa nazywa mesjańskiego Władcę i jakie będą jego rządy?

²⁴ Treść proroctwa. (Odczytaj Ezechiela 37:24-28). W odniesieniu do mesjańskiego Władcy Jehowa ponownie używa określeń: „mój sługa Dawid”, „jeden pasterz” oraz „przewodnik”, ale tym razem nazywa go też „królem” (Ezech. 37:22). Jakie będzie panowanie tego Władcy? Będzie trwałe. Wyrażenia „na zawsze” i „wieczne” wskazują, że związane z nim błogosławieństwa nigdy się nie skończąd. Zaprowadzi jedność. Lojalni poddani tego „jednego króla” będą przestrzegać tych samych „rozporządzeń” i razem „zamieszkają w kraju”. Przybliży poddanych do Jehowy. Zawrze On z nimi „przymierze pokoju”. ‛Będzie ich Bogiem, a oni będą Jego ludem’. Jego sanktuarium ‛będzie pośród nich na zawsze’.

25. Jak spełnia się proroctwo o mesjańskim Władcy?

²⁵ Spełnienie. W roku 1919 wierni pomazańcy zostali zjednoczeni pod przewodnictwem „jednego pasterza”, mesjańskiego Króla, Jezusa Chrystusa. Później przyłączyła się do nich „wielka rzesza ludzi (...) ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków” (Obj. 7:9). Razem stali się „jedną trzodą”, którą prowadzi „jeden pasterz” (Jana 10:16). Wszyscy oni — bez względu na to, czy mają nadzieję niebiańską, czy ziemską — posłusznie przestrzegają praw Jehowy. Dzięki temu przebywają w raju duchowym i stanowią zjednoczoną ogólnoświatową społeczność braterską. Jehowa zapewnia im pokój i jest wśród nich Jego „sanktuarium” — symbol czystego wielbienia. Jehowa jest ich Bogiem, a oni są dumni, że mogą Mu służyć — teraz i na zawsze!

2. ‛Mój sługa będzie je pasł i zostanie ich pasterzem’ (EZECHIELA 34:22-24)

DNI OSTATNIE (1914 N.E.-PO ARMAGEDONIE)

1. 1914 n.e.: Jezus, który „ma prawo do sprawowania władzy” w mesjańskim Królestwie, zasiada na tronie i zostaje Królem-Pasterzem

2. 1919 n.e.: Niewolnik wierny i roztropny zostaje wyznaczony do pasienia owiec Jehowy

   Wierni pomazańcy zostają zebrani pod przewodnictwem mesjańskiego Króla; później przyłącza się do nich wielka rzesza

3. PO ARMAGEDONIE: Błogosławieństwa wynikające z rządów tego Króla będą wieczne

Wróć do rozdziału 8, akapitów 18-22

3. „Ustanowię nad nimi wszystkimi jednego króla (...) na zawsze” (EZECHIELA 37:22, 24-28)

DNI OSTATNIE (1914 N.E.-PO ARMAGEDONIE)

1. 1914 n.e.: Jezus, który „ma prawo do sprawowania władzy” w mesjańskim Królestwie, zasiada na tronie i zostaje Królem-Pasterzem

2. 1919 n.e.: Niewolnik wierny i roztropny zostaje wyznaczony do pasienia owiec Jehowy

   Wierni pomazańcy zostają zebrani pod przewodnictwem mesjańskiego Króla; później przyłącza się do nich wielka rzesza

3. PO ARMAGEDONIE: Błogosławieństwa wynikające z rządów tego Króla będą wieczne