• Islandia
    Rocznik Świadków Jehowy — 2005

    • Głoszenie na trawlerze

      Jakiś czas temu Kjell Geelnard spotkał młodego mężczyznę imieniem Fridrik. Był najstarszy z rodzeństwa, miał duchowe usposobienie i lubił rozmawiać o Piśmie Świętym. Nurtowało go sporo pytań i pragnął lepiej poznać tę Księgę. Niełatwo jednak było go zastać, bo pracował jako mechanik na trawlerze. Większość czasu spędzał na morzu; w domu pojawiał się tylko na kilka dni między rejsami. Ale Kjell sprawdzał rozkład rejsów i pytał matkę Fridrika, kiedy się go spodziewa, dzięki czemu mógł się z nim widywać — raz w porcie, a raz w domu. W ten sposób bracia pomagali mu robić postępy duchowe.

      Pod koniec 1982 roku Fridrik został zaproszony na zgromadzenie w Rejkiawiku. Miał już coraz silniejszą wiarę w Jehowę i modlił się o to, żeby mógł się tam znaleźć. Okazało się, że inny członek załogi, który dostał urlop, postanowił z niego zrezygnować. Fridrik mógł zatem wziąć wolne i pojechać na zgromadzenie. Program wywarł na nim głębokie wrażenie i Fridrik zapragnął służyć Jehowie.

      Kiedy wrócił do rodzinnej miejscowości, porozmawiał o swoim postanowieniu z narzeczoną i wyjaśnił, jak wpłynie to na jego życie. Powiedział, że chciałby ją poślubić, ale jeśli ona nie będzie mogła się pogodzić z tym, że jej mąż jest Świadkiem Jehowy, powinna zerwać zaręczyny. Nazajutrz ktoś zapukał do drzwi domu misjonarskiego. U wejścia stał Fridrik z narzeczoną. Powiedział krótko: „Helga chce studiować Biblię!” Misjonarze umówili się więc z nią na studium. Parę godzin później o studium poprosił jeden z młodszych braci Fridrika. W tym samym tygodniu Fridrik przyprowadził na zebranie najmłodszą siostrę i powiedział: „Unnur też chce studiować Biblię!”

      Po jakimś czasie Fridrik oświadczył, że pragnie zostać ochrzczony. Ale najpierw musiał pogłębić swą wiedzę i odpowiedzieć na pytania stawiane kandydatom do chrztu. Problem w tym, że większość czasu spędzał na morzu. Kjell nie mógł się z nim spotykać w domu, ale może dałoby się umówić w miejscu pracy? Jak to załatwiono? Fridrik wynajął Kjella do pracy w maszynowni na statku. Na początku 1983 roku Kjell, wyposażony w Biblię i pomoce do jej studiowania, wszedł na pokład trawlera Svalbakur.

      „Nigdy nie zapomnę pracy i służby kaznodziejskiej na tym statku” — opowiada Kjell. „Dzień pracy zaczynał się o 6.30 i kończył o 18.30. W południe mieliśmy obiad, a rano i po południu — przerwę na kawę. Po pracy studiowaliśmy z Fridrikiem. Nadarzało się też sporo okazji, by dać świadectwo pozostałym członkom załogi. Wieczorami dyskutowaliśmy na tematy biblijne. Czasami kładliśmy się do łóżek po północy. Podczas przerw obiadowych zamiast przesiadywać w mesie, rozważaliśmy tekst dzienny w kajucie Fridrika”.

      Oczywiście fakt, że jednym z członków załogi jest misjonarz, nie uszedł uwagi współpracowników. Na początku zachowywali się powściągliwie, bo nie wiedzieli, czego się mogą spodziewać. Ale niektórzy rybacy z uwagą słuchali Kjella. Jeden z nich okazał spore zainteresowanie i kiedy dowiedział się o rozważaniu tekstu dziennego w trakcie przerwy obiadowej, chciał się przyłączyć. Pewnego dnia, gdy rozmowa w mesie się przedłużała, zniecierpliwił się i przy wszystkich powiedział Kjellowi i Fridrikowi: „Czy nie powinniśmy już pójść i przeczytać tekst dzienny?”

      Jednego wieczora Kjell i Fridrik zaprosili załogę do kabiny Fridrika, aby rozważyć artykuły z Przebudźcie się! dotyczące alkoholizmu. Na to pamiętne spotkanie przyszło siedmiu rybaków, a wieści o nim dotarły nawet do załóg innych trawlerów.

      „Po niemal dwóch tygodniach, które spędziłem na pracy i służbie kaznodziejskiej, trawler Svalbakur zawinął do portu” — wspomina Kjell. „Zdążyliśmy z Fridrikiem omówić pytania do chrztu i przeanalizować wiele innych zagadnień biblijnych; głosiliśmy pozostałym członkom załogi oraz rozpowszechnialiśmy czasopisma i inne publikacje”. Fridrik został ochrzczony wiosną 1983 roku. Po stronie prawdy opowiedziała się też jego matka i siostra, a także narzeczona, Helga.