CIEMNĄ nocą do wyspy na Morzu Śródziemnym zbliża się statek z 276 ludźmi na pokładzie. Załoga i pasażerowie są wyczerpani, gdyż od 14 dni zmagają się ze sztormem, który miota nimi po rozhukanym morzu. O świcie dostrzegają jakąś zatokę i próbują doprowadzić tam statek. Ale dziób utknął nieruchomo na mieliźnie i fale zaczynają rozbijać rufę. Wszyscy opuszczają statek i z trudem docierają do wybrzeży Malty, płynąc o własnych siłach albo trzymając się desek lub innych przedmiotów. Przemarznięci i wycieńczeni, wydostają się z kipieli na ląd. Wśród rozbitków znajduje się chrześcijański apostoł Paweł, przewożony do Rzymu na przesłuchanie (Dzieje 27:27-44).

Co wiadomo o okręcie, który wiózł Pawła i rozbił się u wybrzeży Malty? Był to „statek z Aleksandrii płynący do Italii” z ładunkiem zboża (Dzieje 27:6, przypis w NW). Floty przewożące zboże stanowiły prywatną własność Greków, Fenicjan i Syryjczyków, którzy nimi dowodzili i je utrzymywali. Cesarstwo korzystało z ich płatnych usług. „Podobnie jak w wypadku podatków”, wyjaśnia historyk William M. Ramsay, „państwu wygodniej było zlecić tę ogromną pracę najemnikom, niż stworzyć w tym celu własny system, wymagający mnóstwa ludzi i sprzętu”.

Statek, którym Paweł w końcu dotarł do Rzymu, miał figurę dziobową „Synowie Zeusa” i również pochodził z Aleksandrii. Zawinął do portu w Puteoli nad Zatoką Neapolitańską, gdzie zazwyczaj przypływały statki ze zbożem (Dzieje 28:11-13).

To samo można powiedzieć o okręcie, który z Pawłem na pokładzie rozbił się u brzegów Malty. Jak duże mogły być statki w tamtych czasach?

Na podstawie różnych zapisów pewien uczony wyjaśnił: „Najmniejsza ładowność [statku], którą starożytni uważali za ogólnie przydatną, to około 70 do 80 ton. Bardzo często, przynajmniej w okresie hellenistycznym, wynosiła 130 ton. Chociaż statek o ładowności 250 ton nie należał do rzadkości, zdecydowanie wyróżniał się wielkością. W czasach rzymskich cesarstwo korzystało z usług jeszcze większych jednostek, mogących zabrać nawet 340 ton ładunku. Zdolność przewozowa największych statków wynosiła 1300 ton lub nieco więcej”. Jak wynika z opisu sporządzonego w II wieku n.e., aleksandryjski transportowiec Isis miał 55 metrów długości, około 14 metrów szerokości, ładownię wysoką na 13 metrów i mógł przewieźć jakieś 1000 ton zboża oraz kilkuset pasażerów.