Ponieważ odwołał się do cezara, wyrusza z Łukaszem do Rzymu; jest prawdopodobnie rok 58. W Myrze, leżącej w Licji, przesiadają się na drugi statek. Rozbija się on u brzegów Malty, lecz pasażerowie dostają się na ląd, skąd inny okręt zabiera ich potem do Italii.

[Ramka i ilustracja na stronie 26]

KŁOPOTY NA MORZU: Kiedy statek wiozący Pawła dostał się w zasięg gwałtownego wiatru zwanego „eurakylonem”, ‛z trudem zdołano zabezpieczyć łódź ratunkową’ (27:15, 16, Bw). Była to niewielka szalupa, zwykle prowadzona na holu. Na statku wożono liny, którymi można było opasać kadłub w celu zmniejszenia przeciążeń spowodowanych pracą masztu w czasie sztormu (27:17). Żeglarze rzucili cztery kotwice i zwolnili wiązania sterowe, przytrzymujące wiosła używane do kierowania statkiem (27:29, 40). Łódź aleksandryjska była opatrzona godłem Dioskurów — Kastora i Polluksa, uważanych za patronów żeglarzy (28:11, BT).