Kim byli „Synowie Zeusa” wspomniani w Dziejach Apostolskich 28:11?

Biblijna księga Dziejów Apostolskich odnotowuje, że apostoł Paweł w drodze do Rzymu płynął z Malty do Puteoli statkiem, który miał figurę dziobową „Synowie Zeusa” (Dzieje 28:11). Symbol ten cieszył się popularnością wśród starożytnych marynarzy i podróżników.

Według mitologii greckiej synami Zeusa (zwanego przez Rzymian Jupiterem) oraz Ledy byli bliźniacy Kastor i Polluks. Uważano ich między innymi za wytrawnych żeglarzy, mających władzę nad wiatrem i falami. Z tego powodu zaczęto ich czcić jako patronów marynarzy. Podróżnicy składali im ofiary i wzywali ich pomocy podczas sztormów. Wierzono, że te bliźniacze bóstwa ukazują swą obecność i opiekuńczą moc pod postacią ogni świętego Elma — poświaty wywołanej wyładowaniem elektrycznym, która pojawia się czasami przy maszcie podczas burzy.

Kult Kastora i Polluksa był rozpowszechniony wśród Greków i Rzymian. Pewne starożytne źródło donosi nawet, że praktykowano go w jednym z okręgów północnej Afryki, którego stolicą była Cyrena. A statek wspomniany w Dziejach Apostolskich pochodził z pobliskiej Aleksandrii w Egipcie.

[Ilustracja na stronie 9]

Denar przedstawiający „Synów Zeusa” (114/113 p.n.e.)