Poszanowanie dla Bożego daru małżeństwa

Po pewnym czasie od przyjazdu na przydzielony teren William Nushy zauważył, że część głosicieli nie trzyma się mierników Jehowy dotyczących małżeństwa. Niektóre małżeństwa były zawarte jedynie według prawa zwyczajowego — para mieszkała jak mąż i żona bez prawnego zarejestrowania związku. Inni przestrzegali miejscowego zwyczaju, by odkładać ślub, dopóki kobieta nie zajdzie w ciążę, co miało rzekomo gwarantować, że takie małżeństwo będzie owocne.

Biorąc pod uwagę tę sytuację, w maju 1953 roku Biuro Oddziału wysłało do każdego zboru list, w którym otwarcie wyjaśniono biblijny pogląd na małżeństwo (Rodz. 2:24; Rzym. 13:1; Hebr. 13:4). Parom znajdującym się w opisanej wcześniej sytuacji dano czas na zalegalizowanie związku. W przeciwnym razie miały być usunięte ze zboru (1 Kor. 5:11, 13).

Większość głosicieli ucieszyła się z tego postanowienia, które miało na celu oczyszczenie. Były jednak osoby pobłażliwe i przejawiające ducha niezależności. Przeszło połowa głosicieli w dwóch zborach zerwała łączność z Bożą organizacją. Ale ci, którzy pozostali lojalni, wzmogli swoją aktywność, co było wyraźnym dowodem, że Jehowa im błogosławi.

Po wielu wysiłkach braci władze uznały Salę Królestwa we Freetown za odpowiednie miejsce do udzielania ślubów. Pierwszy ślub udzielony przez braci miał miejsce 3 września 1954 roku. Później urzędnicy upoważnili odpowiedzialnych braci w siedmiu okręgach na terenie całego kraju do przeprowadzania ceremonii ślubnych. Pozwoliło to większej liczbie zainteresowanych na zalegalizowanie małżeństwa i dołączenie do grona głosicieli dobrej nowiny.