Serdeczne uznanie

13. Jak Paweł wyraził swoje uznanie dla Feby i dlaczego to uczynił?

¹³ List do Rzymian Paweł napisał z Koryntu około 56 roku n.e., podczas trzeciej podróży misyjnej. Rękopis powierzył najwidoczniej Febie, która należała do pobliskiego zboru w Kenchrach i udawała się do Rzymu. (Przeczytaj werset 1 i 2). Zwróć uwagę, jak serdecznie apostoł poleca ją tamtejszym braciom. W taki czy inny sposób broniła wielu chrześcijan, również jego — być może gdy przejeżdżali czasem przez Kenchry, które były ruchliwym portem morskim. Będąc jak wszyscy niedoskonałym, grzesznym człowiekiem, Feba mogła mieć swoje słabości. Ale Paweł nie uczula braci w Rzymie na jej niedociągnięcia, lecz poucza, by ‛przyjęli ją w Panu w sposób godny świętych’. Cóż za wspaniałe, pozytywne nastawienie!

14. Jakie ciepłe słowa Paweł skierował pod adresem Pryski i Akwili?

¹⁴ W wersetach od 3 do 15 Paweł pozdrawia imiennie przeszło 20 chrześcijan, a o wielu innych wspomina — zbiorowo lub z osobna. (Przeczytaj werset 3 i 4). Czy wyczuwasz przywiązanie braterskie, którym darzył Pryskę (albo Pryscyllę; por. Dzieje Apostolskie 18:2) i Akwilę? Małżonkowie ci narażali się dla niego na niebezpieczeństwa. Pełen wdzięczności pozdrawia teraz tych współpracowników i przesyła im podziękowania od wszystkich zborów wywodzących się z pogan. Ileż otuchy musiały dodać Akwili i Pryscylli te ciepłe słowa!

Warto dodać, że nie zapomniał o pozdrowieniach dla matki Rufusa.

17. Jak Paweł dał wyraz uznaniu dla sióstr?

¹⁷ Kieruje to uwagę na uznanie, jakie Paweł miał dla sióstr. Oprócz matki Rufusa wymienia ich aż sześć. Wiemy już, jak ciepło się wypowiedział o Febie i Pryscylli. Pomyśl jednak, ile braterskiego przywiązania mieści się w jego pozdrowieniach dla Marii, Tryfeny, Tryfozy i Persydy. (Przeczytaj werset 6 i 12). Widać wyraźnie, że całym sercem jest z tymi ciężko pracującymi siostrami, które ‛poniosły wiele trudów’ dla swoich braci. Ileż otuchy dodaje nam świadomość, że Paweł tak cenił współchrześcijan pomimo ich niedoskonałości!