DOCHODOWY INTERES

Najprostszym sposobem na pozyskiwanie niewolników okazały się wojny. Podobno faraon Totmes III podczas jednej wyprawy wojennej do Kanaanu uprowadził 90 000 jeńców. Egipcjanie wykorzystywali ich do pracy w kopalniach oraz przy budowie świątyń i kanałów.

Za czasów imperium rzymskiego wojny nadal dostarczały niewolników w obfitości. Zapotrzebowanie na nich nieraz stanowiło nawet przyczynę wypraw wojennych. Ocenia się, że przed końcem I stulecia niewolnicy stanowili niemal połowę mieszkańców miasta Rzym. Wielu egipskich lub rzymskich niewolników było wykorzystywanych do granic możliwości. Na terenie imperium średnia długość życia przymusowych pracowników kopalń wynosiła zaledwie 30 lat.

Z biegiem czasu oblicze niewolnictwa wcale nie łagodniało. Między XVI a XIX wiekiem handel niewolnikami między Afryką a Ameryką stał się jednym z najbardziej dochodowych interesów w historii. Raport UNESCO podaje: „Szacuje się, że uprowadzono i sprzedano jakieś 25—30 milionów mężczyzn, kobiet i dzieci”. Setki tysięcy nie przetrwały podróży przez Atlantyk. Olaudah Equiano, jeden z ocalałych niewolników, wspominał: „Krzyki kobiet i jęki konających składały się na obraz wprost niewyobrażalnego cierpienia”.

ODZYSKAĆ WOLNOŚĆ

Brutalne traktowanie zmusiło wielu do walki o wolność. W I wieku p.n.e. gladiator Spartakus razem ze 100 000 niewolników wszczęli nieudany bunt przeciwko Rzymowi. Z kolei w XVIII wieku przeciwko swoim panom powstali niewolnicy na karaibskiej wyspie Hispaniola (obecnie Haiti). Okrucieństwa, których doświadczali na plantacjach trzciny cukrowej, wywołały 13-letnią wojnę domową. Doprowadziło to do utworzenia w 1804 roku niepodległego państwa.