8. Co obejmowała produkcja „Fotodramy stworzenia”?

⁸ Przez projekcje. Charles Russell i jego współpracownicy realizowali „Fotodramę stworzenia” jakieś trzy lata — jej premiera nastąpiła w roku 1914 (Prz. 21:5). „Fotodrama” stanowiła nowatorskie połączenie filmów, kolorowych przezroczy i dźwięku. W odgrywaniu scen biblijnych utrwalanych na taśmie filmowej brały udział setki osób. W niektórych ujęciach występowały nawet zwierzęta. Sprawozdanie za rok 1913 donosiło: „Do nagrania w filmie dźwiękowym scen z Noem użyto większości zwierząt z pewnego dużego ogrodu zoologicznego”. Każde z setek szklanych przezroczy było ręcznie kolorowane. Pracowali nad tym artyści z Filadelfii, Londynu, Nowego Jorku i Paryża.

9. Dlaczego na przygotowanie „Fotodramy” poświęcono tyle czasu i środków?

⁹ Dlaczego na przygotowanie „Fotodramy” poświęcono tyle czasu i środków? Odpowiedzi udziela rezolucja przyjęta na zgromadzeniach w roku 1913: „Bezprecedensowe powodzenie, z jakim amerykańskie gazety (...) kształtują opinię publiczną za pomocą historii rysunkowych i ilustracji, jak również niezwykła popularność i uniwersalność filmów w pełni potwierdzają wartość obrazu. Dlatego jako postępowi głosiciele i nauczyciele klas biblijnych czujemy się całkowicie usprawiedliwieni, zdecydowanie uznając korzystanie z filmów i stereoskopowych przezroczy za skuteczną i pożądaną metodę w arsenale ewangelizatorów i edukatorów”.

10. Do jak szerokiego grona odbiorców dotarła „Fotodrama”?

¹⁰ W roku 1914 projekcje „Fotodramy” odbywały się każdego dnia w 80 miastach. W Stanach Zjednoczonych i Kanadzie obejrzało ją prawie osiem milionów ludzi. Tego samego roku produkcja ta dotarła do Australii, Danii, Finlandii, Niemiec, Norwegii, Nowej Zelandii, Szwajcarii, Szwecji i Wielkiej Brytanii. Oprócz pełnej wersji „Fotodramy” przygotowano również wersję uproszczoną, która nie zawierała filmów i była przeznaczona do pokazywania w mniejszych miejscowościach. Wersja ta — zatytułowana „Dramat Eureka” — była tańsza i sprawiała mniej problemów w transporcie. Do roku 1916 „Fotodrama” i „Dramat Eureka” zostały przetłumaczone na język duńsko-norweski, francuski, grecki, hiszpański, niemiecki, ormiański, polski, szwedzki i włoski.

11, 12. Jak „Fotodrama” zmieniła życie pewnego młodego mężczyzny i czego się uczymy z jego przykładu?

¹¹ Francuskojęzyczna „Fotodrama” zmieniła życie 18-letniego Charlesa Rohnera. „Pokazywano ją w moim mieście, w Colmar w Alzacji” — opowiadał Charles. „Tak jasno przedstawiona prawda biblijna od samego początku zrobiła na mnie niesamowite wrażenie”.

¹² Charles został ochrzczony i w roku 1922 podjął służbę pełnoczasową. Na początku został poproszony o pomoc przy organizowaniu projekcji „Fotodramy” we Francji. Oto jego relacja: „Dostałem kilka zadań — grałem na skrzypcach i zajmowałem się rachunkami i literaturą. Miałem także uciszać widownię przed rozpoczęciem pokazu. W czasie przerwy proponowaliśmy obecnym nasze wydawnictwa. Każdemu bratu lub siostrze dawaliśmy naręcza publikacji i przydzielaliśmy im część sali — mieli tam podchodzić do wszystkich osób. Poza tym ustawialiśmy stoły z literaturą przy wejściu”. W roku 1925 Charles został zaproszony do bruklińskiego Betel. Tam prowadził orkiestrę w nowo powstałej stacji radiowej WBBR, należącej do Towarzystwa Strażnica. Analizując przykład tego brata, możemy się zastanowić: „Czy chętnie przyjmuję każde zadanie związane z rozgłaszaniem dobrej nowiny o Królestwie?” (odczytaj Izajasza 6:8).