Żołnierze rozciągają Jezusa na palu (Marka 15:25). Wbijają gwoździe w jego dłonie i stopy, przebijając mięśnie i wiązadła, co wywołuje potworny ból. Kiedy pal jest podnoszony, rany rozdzierają się pod ciężarem ciała i ból staje się jeszcze bardziej nieznośny. Jednak Jezus nie potępia żołnierzy, tylko modli się: „Ojcze, wybacz im, bo nie wiedzą, co robią” (Łukasza 23:34).

Również czterej rzymscy żołnierze naśmiewają się z Jezusa. Być może pili kwaśne wino i teraz trzymają je przed Jezusem, mimo że on nie jest w stanie go dosięgnąć i się napić. Nawiązują do napisu nad jego głową i szydzą: „Jeśli jesteś Królem Żydów, uratuj samego siebie” (Łukasza 23:36, 37).

Czterej żołnierze biorą wierzchnie szaty Jezusa, dzielą je na cztery części i rzucają o nie losy. Ale jego spodnia szata jest tak dobrej jakości — „bez szwów, utkana w całości od góry do dołu” — że żołnierze stwierdzają: „Nie rozdzierajmy jej, ale rzućmy o nią losy i w ten sposób ustalmy, komu przypadnie”. Tym samym spełniają słowa z Pism: „Rozdzielili między siebie moje szaty, o moje ubranie rzucili losy” (Jana 19:23, 24; Psalm 22:18).