4. Kiedy i jak Jezus został zrodzony jako duchowy Syn Boży?

⁴ Aby zrodzić Jezusa na swego duchowego Syna i doprowadzić go do chwały niebiańskiej, Jehowa posłużył się swym świętym duchem, czyli aktywną siłą. Będąc na osobności z Janem Chrzcicielem, Jezus poddał się całkowitemu zanurzeniu w wodzie celem usymbolizowania, iż stawia się do dyspozycji Boga. W Ewangelii według Łukasza czytamy: „Kiedy cały lud był chrzczony, został też ochrzczony Jezus, a gdy się modlił, niebo się otwarło i zstąpił na niego duch święty, z kształtu cielesnego podobny do gołębia, a z nieba dobiegł głos: ‚Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem’” (Łukasza 3:21, 22). Jan ujrzał ducha świętego zstępującego na Jezusa i usłyszał, jak Jehowa otwarcie uznał go za swego umiłowanego Syna. Wtedy też zrodził go duchem świętym jako pierwszego z ‛wielu synów, którzy mieli być doprowadzeni do chwały’.

⁷ Od chwili swych człowieczych narodzin Jezus był ziemskim Synem Bożym, podobnie jak doskonały Adam był „synem Bożym” (Łukasza 1:35; 3:38). Warto jednak zauważyć, że po chrzcie Jezusa Jehowa oznajmił: „Tyś jest mój Syn, umiłowany; ciebie darzę uznaniem” (Marka 1:11). Słowom tym towarzyszyło wylanie ducha świętego, będące wyraźnym dowodem, iż Bóg zrodził wtedy Jezusa jako swego duchowego Syna. W sensie symbolicznym otrzymał on wówczas „nowe zrodzenie” oraz prawo do ponownego życia w niebie w charakterze duchowego Syna Bożego.