Kiedy Marii powiedziano, że urodzi syna i że ma mu nadać imię Jezus, zapytała: „Jakże to się stanie, skoro nie współżyję z mężczyzną?” Anioł Gabriel odrzekł: „Moc Najwyższego cię ocieni. Dlatego też to, co się narodzi, będzie nazwane świętym, Synem Bożym” (Łukasza 1:30-35).

Po latach Jezus dokonywał cudów, które zdumiewały jego uczniów. Kiedy na Morzu Galilejskim zerwał się potężny wicher, tak iż ich łodzi groziło zatonięcie, Jezus zgromił wiatr: „Umilknij! Ucisz się!” — i wody się uspokoiły. Apostołowie pytali ze zdziwieniem: „Kim właściwie on jest?” (Marka 4:35-41; Mateusza 8:23-27).

Współcześni Jezusowi bardzo chcieli wiedzieć, kim on naprawdę jest. Jezus zapytał więc swoich uczniów, co ludzie sądzą na ten temat. „Niektórzy mówią, że Janem Chrzcicielem”, odparli, „inni: Eliaszem, jeszcze inni: Jeremiaszem lub jednym z proroków”. Rzecz ciekawa, żadna z wymienionych osób już wtedy nie żyła. Następnie Jezus zwrócił się do uczniów: „‚A wy jak mówicie, kim jestem?’ Odpowiadając, Szymon Piotr rzekł: ‚Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego’”. Nawet demony — czyli zbuntowani aniołowie — oznajmiły: „Ty jesteś Synem Bożym” (Mateusza 16:13-16; Łukasza 4:41).

Zamiast rozgłaszać publicznie, że jest Synem Bożym, Jezus pozwolił raczej, by ludzie sami wyciągnęli właściwe wnioski. I zdołały to uczynić nawet osoby nienależące do grona apostołów, na przykład Jan Chrzciciel albo zaprzyjaźniona z Jezusem Marta (Jana 1:29-34; 11:27). Ludzie ci wierzyli, że Jezus jest obiecanym Mesjaszem i że jego życie zostało w cudowny sposób przeniesione z nieba, gdzie istniał wcześniej jako potężna osoba duchowa, do łona dziewicy Marii (Izajasza 7:14; Mateusza 1:20-23).

Podobny do pierwszego człowieka, Adama

Jezus pod wieloma względami przypominał pierwszego człowieka, Adama. Na przykład obaj byli doskonałymi ludźmi i nie mieli człowieczych ojców (Rodzaju 2:7, 15). Słusznie więc Biblia nazywa Jezusa „ostatnim Adamem” — doskonałym człowiekiem, który mógł uiścić „odpowiedni okup”. Życie Jezusa odpowiadało życiu „pierwszego człowieka, Adama”, którego Bóg stworzył jako doskonałą istotę ludzką (1 Koryntian 15:45; 1 Tymoteusza 2:5, 6).

Pierwszego Adama nazwano w Biblii „synem Bożym” (Łukasza 3:38). Niestety, zaprzepaścił on tę cenną pozycję, gdy rozmyślnie zbuntował się przeciw Bogu. Jezus natomiast zawsze był wierny swemu niebiańskiemu Ojcu i Bóg nie przestał go darzyć uznaniem (Mateusza 3:17; 17:5).