Śmiała strategia króla Filipa

Filip, najpotężniejszy wówczas władca w Europie, chciał, by Anglia pozostała krajem katolickim, i w tym celu po objęciu tronu przez Elżbietę poprosił ją o rękę. Jednak królowa odrzuciła jego propozycję. Od lat angielscy korsarze stanowili zagrożenie dla kolonialnej hegemonii Hiszpanii, napadając na jej statki i porty. Jakby tego było mało, Elżbieta wspierała powstańców niderlandzkich w ich walce o wyzwolenie spod panowania hiszpańskiego. Egzekucja Marii dopełniła czary goryczy. Filip, przynaglany przez papieża, ułożył plan: Armada, hiszpańska flotylla licząca ponad 130 okrętów, miała popłynąć do Niderlandów, zabrać stamtąd dużą grupę piechoty i po przepłynięciu kanału La Manche uderzyć na Anglię. Zanim jednak flota osiągnęła pełną gotowość bojową, angielscy szpiedzy odkryli te plany. Królowa wysłała 30 statków pod dowództwem sir Francisa Drake’a, które w hiszpańskim Kadyksie zniszczyły sporo cennych galeonów, wskutek czego wyprawa Armady opóźniła się o rok.

Gdy w roku 1588 Armada wreszcie wyruszyła z portu, angielska flota była gotowa stawić jej czoła. W kanale La Manche hiszpańskie okręty zostały ostrzelane, ale nie doznały większego uszczerbku i zarzuciły kotwice u wybrzeży Francji, na wysokości Calais. Następnej nocy Anglicy wysłali osiem płonących statków wyładowanych materiałami palnymi. Przerażeni Hiszpanie rzucili się do ucieczki i rozgorzała zacięta bitwa. Później wiatr z południowego zachodu zaczął spychać ich okręty na północ, w kierunku Szkocji. Sztormy szalejące wokół Szkocji oraz zachodniego wybrzeża Irlandii zniszczyły połowę hiszpańskich statków, a pozostałe z trudem dotarły do ojczyzny.

A) Angielskie okręty wyruszają przeciw hiszpańskiej Armadzie;