Król Alfons X Mądry (1252-1284), uważany za ojca prozy hiszpańskiej, chciał, żeby na ten nowy język przetłumaczono Pismo Święte, i wspierał to przedsięwzięcie. Do przekładów z tamtego okresu należy tak zwana Biblia Prealfonsina oraz ukończona wkrótce potem Biblia Alfonsina, będąca największym na ówczesne czasy tłumaczeniem na hiszpański.

Oba te przekłady przyczyniły się do ugruntowania i wzbogacenia nowo powstałego języka hiszpańskiego. Uczony Thomas Montgomery na temat dzieła Biblia Prealfonsina napisał: „Tłumacz tej Biblii wykonał godną podziwu pracę, jeśli wziąć pod uwagę wierność oraz piękno języka. (...) Język jest prosty i jasny, odpowiedni dla ludzi nieznających biegle łaciny, dla których ta Biblia była przeznaczona”.

Te pierwsze hiszpańskie Biblie nie były jednak tłumaczone z języków oryginału, lecz z łacińskiej Wulgaty.