Co godne uwagi, niektóre z tych wczesnych przekładów zawierały imię Boże, i to nie tylko w kilku miejscach, ale w całych Pismach Hebrajskich, czyli tak zwanym Starym Testamencie! Tłumacze na Zanzibarze użyli formy „Yahuwa”, a ci w Mombasie — „Jehova”.

Do roku 1895 w suahili było już dostępne kompletne Pismo Święte. W następnych dziesięcioleciach pojawiło się kilka kolejnych tłumaczeń, choć niektóre z nich nie doczekały się zbyt dużego nakładu. Na początku XX wieku w Afryce Wschodniej dołożono usilnych starań, by ujednolicić język suahili. W efekcie w roku 1952 mógł powstać przekład Swahili Union Version — ta Biblia osiągnęła największy nakład. Ponadto dzięki tym wysiłkom najbardziej popularna stała się forma imienia Bożego „Yehova”.

Niestety, gdy zaprzestano drukowania dawniejszych przekładów Biblii, imię Boże zaczęło zanikać razem z nimi. W niektórych współczesnych tłumaczeniach pominięto je całkowicie, a w innych pozostawiono tylko w niewielu miejscach. Na przykład w Union Version pojawia się ono jedynie 15 razy, a w wydaniu zrewidowanym z roku 2006 — 11 razyb.

Chociaż przekład ten niemal wszędzie pomija imię Boże, ma pewną godną uwagi cechę. Na jednej ze wstępnych stron w widocznym miejscu znajduje się wyraźne oświadczenie, że Bóg ma na imię Jehowa. Poszukiwaczom prawdy można więc bardzo łatwo wskazać imię naszego niebiańskiego Ojca w ich własnym egzemplarzu Biblii.