Z którego stołu się karmisz?

„Nie możecie spożywać ze ‚stołu Jehowy’ i stołu demonów” (1 KORYNTIAN 10:21, NW).

1. Jakie stoły są zastawione przed nami i jakiego ostrzeżenia udzielił w związku z nimi apostoł Paweł?

Z TEJ natchnionej wypowiedzi apostoła Pawła jasno wynika, że przed ludźmi są zastawione dwa symboliczne stoły. Można je odróżnić po znajdującym się na nich pokarmie. Każdy z nas spożywa albo z jednego stołu, albo z drugiego. Jeżeli jednak pragniemy cieszyć się uznaniem Boga, nie możemy się karmić z Jego stołu, a zarazem podjadać ze stołu demonów. Apostoł Paweł ostrzegł: „To, co narody składają w ofierze, składają w ofierze demonom, a nie Bogu; nie chcę zaś, żebyście się stali współuczestnikami demonów. Nie możecie pić kielicha Jehowy i kielicha demonów; nie możecie spożywać ze ‚stołu Jehowy’ i stołu demonów” (1 Koryntian 10:20, 21, NW).

2. (a) Co było stołem Jehowy w starożytnym Izraelu i kto uczestniczył w ofiarach wspólnoty? (b) Co obecnie oznacza spożywanie ze stołu Jehowy?

² Słowa Pawła przywodzą na pamięć ofiary wspólnoty, które w myśl Prawa Jehowy składali starożytni Izraelici. Ołtarz Boży nazywano stołem, a o przyprowadzającym zwierzę ofiarne mówiono, że łączy go wspólnota z Jehową i kapłanami. Na czym ona polegała? Po pierwsze, Jehowa miał udział w ofierze, ponieważ na Jego ołtarz wylewano krew, a w płonącym na nim ogniu spalano tłuszcz. Po drugie, kapłan (wraz z rodziną) spożywał pieczoną pierś i prawą nogę zwierzęcia ofiarnego. I po trzecie, ofiarodawcy przysługiwała reszta ofiary (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 7:11-36, NW). W dobie obecnej karmienie się ze stołu Jehowy oznacza oddawanie Mu czci zgodnie z Jego wolą, jak to pokazał Jezus i jego apostołowie. Chcąc tak czynić, trzeba się odżywiać pokarmem duchowym, którego Jehowa dostarcza za pośrednictwem swego Słowa i swej organizacji. Spożywając ze stołu Jehowy, Izraelici cieszyli się szczególną więzią z Bogiem, toteż nie wolno im było składać ofiar przy stole demonów. Zakaz ten obowiązuje także dzisiejszych Izraelitów duchowych oraz towarzyszące im „drugie owce” (Jana 10:16, NW).

7. Dlaczego mniemanie, iż można z powodzeniem karmić się zarówno ze stołu Jehowy, jak i demonów, jest błędne?

⁷ Stołu Jehowy oraz stołu, który nakrywają Jego demoniczni wrogowie, nigdy nie uda się ze sobą pogodzić! W przeszłości faktycznie podejmowano takie próby. Przypomnijmy sobie starożytnych Izraelitów z czasów proroka Eliasza. Wprawdzie twierdzili, że wielbią Jehowę, ale dobrobyt przypisywali innym bogom, na przykład Baalowi. Eliasz przystąpił do ludu i rzekł: „Jak długo będziecie utykać, chwiejąc się między dwoma odmiennymi poglądami? Jeżeli Jehowa jest prawdziwym Bogiem, podążajcie za Nim; a jeśli Baal — idźcie za nim” (NW). Nie ulega wątpliwości, że Izraelici kuleli „to na jedną nogę, to na drugą” (1 Królów 18:21, The Jerusalem Bible). Eliasz rzucił wyzwanie kapłanom Baala, by dowiedli boskości swego bóstwa. Prawdziwym Bogiem miał się okazać ten, który ześle z nieba ogień i strawi ofiarę. Usilne zabiegi kapłanów Baala spełzły na niczym. Wówczas Eliasz po prostu się pomodlił: „Jehowo, odpowiedz mi, aby ten lud poznał, że ty, Jehowo, jesteś prawdziwym Bogiem”. Jehowa natychmiast spuścił z nieba ogień, który pochłonął obficie zlaną wodą ofiarę zwierzęcą. Pobudzony bezspornym przejawem boskości Jehowy naród izraelski wybił na rozkaz Eliasza wszystkich 450 proroków Baala (1 Królów 18:24-40, NW). Również w dobie dzisiejszej powinniśmy uznać, iż Jehowa jest prawdziwym Bogiem, i — jeśli jeszcze tego nie robimy — bez wahania zacząć się karmić wyłącznie z Jego stołu.

‛Wierny niewolnik’ podaje do stołu Jehowy

8. Za pośrednictwem jakiego niewolnika Jezus miał podczas swej obecności karmić duchowo swoich uczniów i kto jest tym niewolnikiem?

⁸ Pan Jezus Chrystus zapowiedział, że w czasie jego obecności dostarczaniem pokarmu duchowego dla jego uczniów będzie się zajmował „niewolnik wierny i roztropny”: „Szczęśliwy ów niewolnik, jeśli jego pan, przybywszy, zastanie go tak czyniącego. Zaprawdę wam mówię: Ustanowi go nad całym swoim mieniem” (Mateusza 24:45-47, NW). Niewolnikiem tym nie okazała się jakaś pojedyncza osoba, lecz klasa oddanych, namaszczonych duchem chrześcijan. Podaje ona na stół Jehowy najwyborniejszy duchowy pokarm zarówno dla ostatka pomazańców, jak i dla „wielkiej rzeszy”. Ta ostatnia liczy już ponad cztery miliony osób i razem z namaszczonym ostatkiem opowiada się za powszechnym zwierzchnictwem Jehowy Boga oraz po stronie Jego Królestwa, przez które uświęci On swe wzniosłe imię (Objawienie 7:9-17, NW).

9. Jakim narzędziem klasa niewolnika posługuje się do zaopatrywania Świadków Jehowy w duchowy pokarm i jak ich duchowa uczta została proroczo opisana?

⁹ W celu zaopatrywania wszystkich Świadków Jehowy w strawę duchową klasa wiernego niewolnika posługuje się Towarzystwem Strażnica. Chrześcijaństwo oraz reszta tego systemu rzeczy przymiera głodem z braku życiodajnego pokarmu duchowego, a tymczasem słudzy Jehowy ucztują (Amosa 8:11). W ten sposób spełnia się proroctwo z Księgi Izajasza 25:6: „Pan [Jehowa, NW] Zastępów wyprawi wszystkim ludom na tej górze ucztę z tłustych potraw, ucztę z wystałych win, z tłustych potraw ze szpikiem, ze starych dobrze wystałych win”. Jak wynika z wersetów 7 i 8, owa uczta nigdy się nie skończy. Już teraz jest ona dla wszystkich członków widzialnej organizacji Jehowy ogromnym błogosławieństwem, którego w przyszłości będą zaznawać bezustannie.