W tamtych czasach nie sporządzano protez na podstawie wycisków, lecz rzeźbiono je z kości słoniowej, dlatego nie trzymały się stabilnie. Podobne trudności jak Waszyngton mieli angielscy dżentelmeni. Ich powściągliwą reakcję na żarty wyjaśnia się nieraz tym, że ze względu na sztuczne zęby bali się śmiać od ucha do ucha.

Chodziły słuchy, że Waszyngton nosił drewniane protezy dentystyczne, ale najwyraźniej nie jest to prawda. Miał protezy wykonane z ludzkich zębów, kości słoniowej i ołowiu. Jego dentyści prawdopodobnie kupowali zęby od ludzi okradających groby. Niektórzy handlarze towarzyszyli wojskom i wyrywali zęby zabitym lub umierającym żołnierzom. Na protezy mogli więc sobie pozwolić tylko bogaci. Sytuacja zmieniła się dopiero w latach pięćdziesiątych XIX wieku, po odkryciu gumy, którą zastosowano do wytwarzania podstaw protez.

[Ilustracja na stronie 28]

Proteza z kości słoniowej należąca do Jerzego Waszyngtona, pierwszego prezydenta USA

[Prawa własności]

Dzięki uprzejmości National Museum of Dentistry, Baltimore, Maryland