W Księdze Kaznodziei 3:1 napisano: „Na wszystko jest wyznaczony czas, po prostu czas na każdą sprawę pod niebem”. Widać to nawet, gdy się patrzy oczyma ludzkimi, a tym bardziej ze stanowiska Stwórcy. To właśnie On ustala czasy i pory urzeczywistnienia swojego zamierzenia. Jeżeli nie dopasujemy do nich swego życia, na nic się zda układanie go według zegara bądź kalendarza.

⁵ Dlaczego tak jest? Ponieważ Jehowa ma określone zamierzenie co do ziemi i znajdujących się na niej stworzeń ludzkich; w przeciwnym razie w ogóle by ich nie stwarzał. Jeżeli nie dostosujemy życia do tego zamierzenia, nie zostaniemy w nim uwzględnieni. A jego zamierzenie będzie zrealizowane ściśle według z góry ustalonego rozkładu. Sam oświadczył: „Tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: Nie wraca do mnie puste, lecz wykonuje moją wolę i spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem” (Izaj. 55:11, Biblia warszawska).

ZAMIERZENIE JEHOWY W STOSUNKU DO POTULNYCH

12, 13. Jakie zamierzenie powziął Bóg co do ziemi i jej mieszkańców?

¹² Niemniej gdy Jehowa stwarzał człowieka, Jego zamierzenie polegało na tym, żeby cała ziemia stała się rajem podobnym ogrodowi Eden, zaludnionym doskonałymi, zgodnymi, szczęśliwymi mieszkańcami (Rodz. 1:26-28; 2:15; Izaj. 45:18). Zamierzenie to nie zostało przekreślone ani przez zbuntowanych ludzi, ani przez znikczemniałe stworzenia duchowe. A ponieważ Jehowa jest Bogiem wyznaczającym czasy i pory, więc Jego zamierzenie zostanie urzeczywistnione w ściśle określonej chwili, którą sam ustalił. Nie pozwoli On, by ludzie rządzący się niezależnie od Niego zwalczali Jego zamierzenie poza ten wyznaczony moment.

¹³ Jezus pokładał zupełną ufność w zamierzeniu Jehowy co do naszej ziemi. Do złoczyńcy, w którym obudziła się odrobina wiary w niego, powiedział: „Będziesz ze mną w Raju” (Łuk. 23:43). Miał przy tym na myśli przyszły ziemski Raj. Przy wcześniejszej okazji też oświadczył: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż odziedziczą ziemię” (Mat. 5:5). W tym miejscu najprawdopodobniej nawiązał do myśli zawartej w Psalmie 37:11, który brzmi: „Sami potulni posiądą ziemię i naprawdę zachwycać się będą dostatkiem pokoju”.

14. Jacy ludzie odziedziczą ziemię?

¹⁴ Jacy to ludzie posiądą ziemię? Psalm 37:34 informuje: „Pokładaj nadzieję w Jehowie i trzymaj się Jego drogi, a wywyższy cię, abyś objął w posiadanie ziemię. Kiedy niegodziwcy zostaną odcięci, będziesz to oglądał”. W wersetach 37 i 38 dodano: „Przyglądaj się nienagannemu i nie spuszczaj z oka prostolinijnego, bo przyszłość tego człowieka będzie pokojowa. Natomiast występni — ci na pewno zostaną pospołu unicestwieni; przyszłość ludzi niegodziwych naprawdę będzie odcięta”. Tak więc ci, którzy mają posiąść ziemię, muszą poznać Jehowę, dać wiarę Jego obietnicom oraz zostać uznani przez Niego za rzetelnych i nienagannych ze względu na podporządkowanie się Jego prawom. W Liście 1 Jana 2:17 zaznaczono: „Świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto pełni wolę Boga, pozostanie na zawsze”.

15. Co ważnego musi się wydarzyć, żeby na świecie doszło do istotnych zmian na korzyść?

¹⁵ Jeżeli jednak mają nastąpić takie zmiany, musi dojść do całkowitego odwrócenia obecnej sytuacji. Przede wszystkim będzie to wymagać usunięcia teraźniejszych systemów sprawowania władzy na ziemi, gdyż rządy ludzkie jeszcze nigdy nie zapewniły odpowiednich warunków. Ale takie wstrząsające światem zmiany bynajmniej nie przekraczają możliwości Jehowy. W Biblii czytamy na przykład: „On zmienia czasy i pory, On utrąca królów i ustanawia królów” (Dan. 2:21, Bw).

USUWANIE PRZECIWNIKÓW

16, 17. (a) Co uczynił Jehowa z faraonem, który przeciwstawiał się Jego zamierzeniu? (b) Jak się potwierdziło prorocze słowo Jehowy?

¹⁶ Zastanówmy się nad tym, jak w przeszłości Jehowa postąpił z potężnymi władcami i całymi dynastiami, zwłaszcza gdy ktoś z nich usiłował przeszkodzić w realizowaniu Jego zamierzeń. Władcy ci wraz ze swymi mocarstwami zostali starci w pył i rozrzuceni na cztery wiatry. Był na przykład możny faraon egipski, który trzymał lud Boży w niewoli. Jehowa miał jednak określony plan co do swych sług i posłał do niego Mojżesza z powiadomieniem, że ma ten lud wypuścić na wolność. Faraon arogancko oświadczył: „Któż to jest Jehowa, żebym miał usłuchać jego głosu?” Po czym dodał: „W ogóle nie znam Jehowy, a prócz tego nie zamierzam wyprawić Izraela” (Wyjścia 5:2).

¹⁷ Jehowa dał faraonowi sporo okazji do zmiany zdania. Ale on za każdym razem, jak czytamy w Księdze Wyjścia 11:10 (BT), okazywał się „upartym”. Jehowa dysponuje jednak nieprzepartą siłą. Kiedy więc nadszedł wyznaczony czas, zatopił faraona i jego wojska w Morzu Czerwonym. W Księdze Wyjścia 14:28 (BT) powiedziano: „Nie ocalał z nich ani jeden”. Z drugiej strony słudzy Jehowy doznali ochrony i odzyskali wolność. Co więcej, nastąpiło to dokładnie w czasie zapowiedzianym przez prorocze słowo Jehowy, przy końcu okresu 400 lat, o którym całe wieki wcześniej został powiadomiony wierny Abraham.

18. Jak Jehowa postąpił z Nabuchodonozorem w Babilonie? Dlaczego?

¹⁸ Potem był babiloński król Nabuchodonozor (Nebukadnezar). Zaczął się on pysznić swoją potęgą i osiągnięciami, jakby sam był bogiem. W Księdze Daniela 4:28 (Biblia poznańska) doniesiono nam, że „jeszcze słowo to było w ustach króla, gdy spadł głos z niebios: — Do ciebie mówię, królu Nebukadnezarze. Królestwo odchodzi od ciebie”. Jehowa powiadomił go, że zostanie poniżony do poziomu zwierzęcia polnego, dopóki — jak zaznaczono w wersecie 29 — nie uzna, iż „Najwyższy ma władzę nad królestwem ludzi i daje je, komu chce”. Wydarzyło się to dokładnie w czasie przewidzianym przez Jehowę.

19. Dlaczego Jehowa opowiedział się przeciw Babilonowi i jego władcy, Baltazarowi?

¹⁹ Ostatnim królem panującym w Babilonie był Baltazar (Belszazar). Właśnie za jego rządów nadeszła wyznaczona przez Jehowę pora, żeby to olbrzymie imperium upadło. Dlaczego? Ponieważ babilończycy bluźnili Jehowie i trzymali Jego lud w niewoli. Z rozdziału 5 Księgi Daniela dowiadujemy się, że Baltazar wyprawił wielką ucztę dla tysiąca swych urzędników. W trakcie tej biesiady „polecił przynieść naczynia złote i srebrne, które Nebukadnezar, jego ojciec, zabrał ze Świątyni [Jehowy] w Jerozolimie, aby pili z nich król, jego książęta, jego żony i jego nałożnice” (Dan. 5:2, 3, Bp). Zwróćmy uwagę, co potem czynili: „Pili wino i chwalili bogów wykonanych ze złota, srebra, brązu, żelaza, drzewa i kamienia” (Dan. 5:4, Bp). Pijąc ze świętych naczyń, które były używane do oddawania czci Jehowie, wyszydzili Go i bluźnili Mu. Wielbieniem swych fałszywych bogów oddali cześć Szatanowi.

20, 21. Jakie orędzie Daniel przekazał Baltazarowi? Jak ono się urzeczywistniło?

²⁰ W tejże chwili jednak stało się coś przerażającego. Ukazała się ręka pisząca coś palcami na ścianie pałacu! Wstrząsnęło to Baltazarem do tego stopnia, że „zmienił się kolor twarzy króla, jego myśli przeraziły go, mięśnie jego bioder osłabły, a jego kolana poczęły uderzać jedno o drugie” (Dan. 5:6, Bp). Żaden z jego doradców religijnych nie potrafił zrozumieć tego pisma. Wezwano więc sługę Jehowy, Daniela, który je wytłumaczył. Poinformował króla, że jest to orędzie od Jehowy, w myśl którego „Bóg policzył dni twojego panowania i doprowadził je do końca. (...) jesteś zważony na wadze i znaleziony lekkim. (...) twoje królestwo będzie podzielone i oddane Medom i Persom” (Dan. 5:26-28, Bw).

²¹ Jeszcze tej nocy wojska medo-perskie wkroczyły do miasta bramami, które beztrosko pozostawiono otwarte. W Księdze Daniela 5:30 (BT) tak zakończono cały opis: „Tej samej nocy (...) Baltazar został zabity”. Upadek Babilonu umożliwił ludowi Jehowy powrót do ojczyzny dokładnie w 70 lat po uprowadzeniu do niewoli. Stało się to ściśle według rozkładu czasu ustalonego przez Jehowę, a wyjawionego w Księdze Jeremiasza 29:10.

22, 23. Jak Jehowa obszedł się z królem Herodem Agryppą I, który w I stuleciu zwalczał chrześcijan?

²² W pierwszym stuleciu naszej ery żył król Herod Agryppa I, ostatni władca Palestyny, ówczesnej prowincji cesarstwa rzymskiego. Kazał on wtrącić do więzienia apostoła Piotra i prześladował innych chrześcijan. Polecił nawet zamordować apostoła Jakuba (Dzieje 12:1, 2). Poza tym Herod organizował mordercze walki gladiatorów i inne widowiska pogańskie. Wszystkim tym sam zadawał kłam swemu twierdzeniu, iż jest czcicielem Boga.

²³ Nadszedł jednak wyznaczony przez Jehowę czas wyeliminowania tego przeciwnika. W Dziejach Apostolskich 12:21-23 (Bw) czytamy: „W oznaczonym dniu Herod, odziany w szatę królewską, zasiadł na tronie i w obecności ludu wygłaszał do nich mowę; lud zaś wołał: Boży to głos, a nie ludzki”. Co się wtedy zdarzyło? Biblia donosi: „W tej samej chwili poraził go anioł Pański za to, że nie oddał chwały Bogu; potem stoczony przez robactwo wyzionął ducha”. Mamy tu kolejny przykład na to, że Jehowa potrafi ‛utrącać królów’, jak podano w Księdze Daniela 2:21 (Bw).

24. Co poświadczają takie fakty historyczne?

²⁴ Tego rodzaju wydarzenia z przeszłości potwierdzają, że Jehowa ustalił sobie czasy i pory realizacji swych zamierzeń. Dowodzą one, że na pewno posiada umiejętności i siły potrzebne do spełnienia zamierzenia dotyczącego przekształcenia ziemi w raj, w którym „ma mieszkać sprawiedliwość” (2 Piotra 3:13).