Bogacz najwyraźniej symbolizuje żydowskich przywódców religijnych, „którzy kochali pieniądze” (Łukasza 16:14). Chociaż słyszeli nauki Jezusa, to nie stosowali się do nich. Na prostych ludzi patrzyli z wyższością (Jana 7:49).

Bogacz po śmierci znosi męczarnie w buchającym ogniu. Prosi Abrahama, żeby posłał Łazarza, by ochłodził mu język wodą przyniesioną na czubku palca. Abraham odmawia i wyjaśnia, że sytuacja obu mężczyzn diametralnie się zmieniła i że między nimi pojawiła się wielka przepaść nie do przebycia.

• Gdyby bogacz rzeczywiście był w ognistym piekle, to czy woda na czubku palca Łazarza po prostu by nie wyparowała?

• A nawet gdyby nie wyparowała, to czy ta odrobina wody mogłaby przynieść bogaczowi prawdziwą ulgę?

Czy przypowieść Jezusa potwierdza istnienie ognistego piekła?

Nie. Jednak niektórzy uważają tę opowieść za alegorię, która w obrazowy sposób przedstawia, że dobrzy ludzie idą do nieba, a źli są męczeni w ognistym pieklea.

Czy taki wniosek jest słuszny? Nie.

Nauka o ognistym piekle nie zgadza się z tym, co Biblia mówi o stanie umarłych. Na przykład nie znajdziemy w niej informacji, żeby wszyscy dobrzy ludzie po śmierci cieszyli się życiem w niebie, a źli znosili męczarnie w ogniu piekielnym. Czytamy w niej natomiast: „Żyjący wiedzą, że umrą, ale umarli nic nie wiedzą ani nie mają już żadnej nagrody” (Kaznodziei 9:5).

• Żydowscy przywódcy religijni myśleli, że Bóg darzy ich uznaniem. Ale kiedy nie przyjęli Jezusa, Bóg odrzucił ich i ich sposób wielbienia — wtedy stali się niejako martwi. Znosili męczarnie, słysząc nauki Jezusa i jego naśladowców (Mateusza 23:29, 30; Dzieje 5:29-33).