Wieże i bramy. Oprócz bastionów lub baszt w murach zewnętrznych budowano też wieże w murach wewnętrznych. Były one wyższe od murów i wysunięte do przodu, nieraz aż o 3 m. Miały na szczycie blanki, a czasami niżej także otwory strzelnicze dla wygody łuczników i ludzi miotających kamienie. Dzięki temu, że wieże wystawały z muru i odległość między nimi nie przekraczała dwóch strzałów z łuku, a często była znacznie mniejsza, obrońcy mogli kontrolować całą przestrzeń przed murem. Balkony wież miały otwory w podłodze, przez które można było razić strzałami, kamieniami lub płonącymi głowniami napastników znajdujących się poniżej. O takich wieżach Biblia wspomina wielokrotnie (Neh 3:1; Jer 31:38; Za 14:10). Były one również posterunkami dla strażników; pozwalały im z daleka dostrzec nadciągającego wroga (Iz 21:8, 9).

Na najwyższym wzniesieniu w mieście zazwyczaj budowano twierdzę. Miała ona własną wieżę i mury, choć nie tak potężne jak mury miejskie. Była ostatnim schronieniem i punktem oporu. Gdy napastnikom udało się sforsować mury miasta, musieli jeszcze walczyć na ulicach o dojście do tej wieży. Właśnie taką wieżę atakował po zdobyciu Tebecu Abimelech; pewna kobieta roztrzaskała mu wówczas czaszkę, zrzucając na jego głowę górny kamień młyński (Sdz 9:50-54).

Wieże (hebr. migdál, lm. migdalím) budowano nie tylko w miastach, lecz także w miejscach odosobnionych. Pełniły funkcję posterunków strzegących studni lub innych źródeł wody, dróg i granic. Judzki król Uzzjasz był znany z tego, że zbudował wieże w Jerozolimie oraz na pustkowiu. Te drugie najwyraźniej miały chronić cysterny, które wykuł dla swych stad (2Kn 26:9, 10). Kilka takich wież znaleziono w Negebie.

Znaczenie symboliczne. Ponieważ wieże na pustkowiu stanowiły najbezpieczniejsze schronienie w promieniu wielu kilometrów, bardzo trafna jest wypowiedź z Przysłów 18:10: „Imię Jehowy jest potężną wieżą. Wbiega do niej prawy i doznaje ochrony”. Wymowne są też słowa z Psalmu 48: „W jego [Syjonu] wieżach mieszkalnych sam Bóg stał się znany jako bezpieczne wzniesienie. Maszerujcie wokół Syjonu i obejdźcie go, policzcie jego wieże. Zwróćcie swe serca ku jego wałowi obronnemu. Obejrzyjcie jego wieże mieszkalne, aby o tym opowiedzieć przyszłemu pokoleniu” (por. Heb 12:22). Słowa te miały szczególne znaczenie dla Żydów, którzy widzieli Jerozolimę — twierdzę otoczoną potężnymi murami i usytuowaną wyżej niż prawie wszystkie ważniejsze stolice w historii ludzkości.