A jakież to naprawdę wartościowe informacje są przekazywane za pośrednictwem owych nieznanych języków i co sądzić o ich interpretacji? Osoby twierdzące, że potrafią tłumaczyć taką mowę, przedstawiają różne wyjaśnienia tych samych niezrozumiałych wypowiedzi. Dlaczego? Rozbieżności usprawiedliwiają tym, iż „Bóg udostępnił komuś jedną wykładnię, a komu innemu drugą”. Ktoś przyznał: „Zauważyłem, że nieraz tłumaczenie nie było zbyt dokładne”. D. A. Hayes, autor książki The Gift of Tongues (Dar języków), powołuje się na przykład mężczyzny, który nie chciał objaśnić słów jakiejś kobiety mówiącej nieznanym językiem, ponieważ „była to mowa najplugawsza z plugawych”. Jakże to kontrastuje z sytuacją panującą w I wieku, kiedy mówienie językami rzeczywiście służyło zbudowaniu zboru! (1 Koryntian 14:4-6, 12, 18).

Obecnie niektórzy utrzymują, że słyszeli wspaniałe wykładnie, i być może szczerze wierzą, iż Bóg posługuje się tym darem, gdy „pragnie przekazać ludziom bezpośrednie orędzie”.

W I wieku chrześcijanie, którzy otrzymali dar mówienia językami, używali go do wyjaśniania cudownych rzeczy Bożych. Kładziono nacisk na potrzebę jasnego tłumaczenia orędzia przekazywanego w językach, żeby wszyscy mogli je pojąć, dzięki czemu wielu mogłoby się zbudować (1 Koryntian 14:26-33). Paweł napominał: „Jeśli językiem zrozumiale nie przemówicie, jakże kto zrozumie, co się mówi? Na wiatr bowiem mówić będziecie” (1 Koryntian 14:9).