Jednakże mogły one wtedy wyjść za mąż tylko „w rodzinie plemienia swych ojców”, aby ‛żadne dziedzictwo nie przechodziło od plemienia do plemienia’ (Lb 36:6-9).

Dziedziczna posiadłość. Dziedzictwo synów Izraela zostało im dane przez Jehowę, który nakreślił Mojżeszowi przebieg granic ich ziemi (Lb 34:1-12; Joz 1:4). Synom Gada i Rubena oraz połowie plemienia Manassesa dziedzictwo przydzielił Mojżesz (Lb 32:33; Joz 14:3). Pozostałe plemiona otrzymały je w wyniku losowania przeprowadzonego pod nadzorem Jozuego i Eleazara (Joz 14:1, 2). Zgodnie z proroctwem Jakuba, zanotowanym w Rodzaju 49:5, 7, Symeon i Lewi nie otrzymali w dziedzictwo osobnej ziemi. Dział Symeona składał się z enklaw na terytorium Judy (Joz 19:1-9), a Lewici dostali 48 miast leżących na całym obszarze Izraela. Ponieważ byli wyznaczeni do usługiwania w sanktuarium, Jehowa powiedział, że sam jest ich dziedzictwem. Ponadto ‛jako dziedzictwo za swą służbę’ otrzymywali dziesięcinę (Lb 18:20, 21; 35:6, 7). Terytorium danego plemienia rozdzielono pomiędzy poszczególne rodziny. W miarę jak się rozrastały, synowie dziedziczyli po ojcach coraz mniejsze kawałki gruntu.