Rok później na pytanie: „Czy twierdzicie, iż Biblia nie naucza, że w jednym Bogu są trzy osoby?” dano następującą odpowiedź: „Tak jest! Wynika z niej bowiem, że istnieje jeden Bóg i Ojciec naszego Pana, Jezusa Chrystusa, z którego jest wszystko (który wszystko stworzył). Wierzymy zatem w jednego Boga i Ojca oraz w jednego Pana Jezusa Chrystusa (...) Ale są to dwie istoty, a nie jedna. Są jednym tylko w tym znaczeniu, że pozostają zgodni. Wierzymy również w ducha Bożego (...) Nie jest on jednak osobą, tak jak nie jest nią duch diabelski, duch tego świata ani duch antychrysta” (Strażnica Syjońska z czerwca 1882 roku; Jana 17:20-22).

Demaskowanie nauki o Trójcy

Jako świadkowie na rzecz Jehowy, Charles Taze Russell i jego towarzysze uznawali za swój elementarny obowiązek demaskowanie nauk przedstawiających Boga w fałszywym świetle i wykazywanie ludziom miłującym prawdę, że te doktryny nie mają oparcia w Biblii. Chociaż nie oni pierwsi odkryli, że dogmat o Trójcy jest niebiblijny,c to jednak rozumieli, iż chcąc się okazać wiernymi sługami Boga, muszą rozgłosić, jaka jest prawda. Dla dobra wszystkich jej miłośników odważnie obnażali pogańskie pochodzenie tej fundamentalnej nauki chrześcijaństwa.

W Strażnicy z czerwca 1882 roku czytamy: „Wielu pogańskich filozofów, którzy uznali za roztropne przyjęcie rozwijającej się religii [odstępczej formy chrystianizmu popieranej przez cesarzy rzymskich w IV wieku n.e.], zaczęło ułatwiać sobie drogę do niej, starając się doszukać w chrystianizmie odpowiedników pogaństwa i w ten sposób stopić jedno z drugim. Udało im się to aż nadto dobrze. (...) Ponieważ w starożytnej teologii występowało szereg głównych bogów i wielu półbogów obu płci, zatem pogano-chrześcijanie (że ukujemy taki termin) zabrali się do zrewidowania tej listy dla potrzeb nowej teologii. W tym czasie wymyślono więc naukę o trzech Bogach — Bogu Ojcu, Bogu Synu i Bogu Duchu Świętym”.

Chcąc jakoś powiązać tę naukę z Biblią, niektórzy duchowni przytaczali na przykład List 1 Jana 5:7. Jak jednak wykazał brat Russell, uczeni dobrze wiedzieli, iż część tego wersetu jest interpolacją — sfałszowanym dopiskiem jakiegoś skryby, usiłującego poprzeć naukę, której w Piśmie Świętym nie ma. Inni apologeci Trójcy powoływali się na Ewangelię według Jana 1:1, lecz w Strażnicy omówiono zarówno treść, jak i kontekst tego wersetu i wykazano, że nie jest on bynajmniej argumentem na rzecz Trójcy. Stąd w Strażnicy z lipca 1883 roku powiedziano: „Oparcie rozważań teologicznych na Biblii, a nie na śpiewnikach kościelnych, bardzo by wszystkim ułatwiło zrozumienie tej sprawy. Doktryna o Trójcy jest całkowicie sprzeczna z Pismem Świętym”.

Brat Russell otwarcie wykazywał, jak nierozsądnie postępuje ten, kto rzekomo uznaje Biblię, ale jednocześnie głosi naukę o Trójcy, zdecydowanie sprzeczną z wypowiedziami tej Księgi. W związku z tym napisał: „W jakimż zamęcie bałamutnych sprzeczności pogrążyli się ci, którzy utrzymują, jakoby Jezus i Ojciec byli jednym Bogiem! Oznaczałoby to, że będąc na ziemi, nasz Pan Jezus zachowywał się obłudnie i jedynie udawał, iż modli się do Boga, a w rzeczywistości sam był tym Bogiem. (...) Ponadto Ojciec zawsze był nieśmiertelny, toteż nie mógł umrzeć. Wobec tego jak mógł umrzeć Jezus? A jeśli nie umarł, to wszyscy apostołowie byli fałszywymi świadkami, ponieważ głosili o jego śmierci i zmartwychwstaniu. Pismo Święte oznajmia, że jednak umarł”.d

A zatem Świadkowie Jehowy już na początku swej nowożytnej historii zdecydowanie odrzucili uznawany w chrześcijaństwie dogmat o Trójcy i opowiedzieli się za rozsądną i pokrzepiającą nauką samej Biblii.e