21, 22. Co się stało z Tyrem i dlaczego?

²¹ Za pośrednictwem Ezechiela Jehowa zwrócił się do tych wrogów swojego ludu: „Wystąpię przeciwko tobie, Tyrze, sprawię, że nadciągnie przeciw tobie wiele narodów, tak jak nadciągają morskie fale, i obróci w ruinę twoje mury, zburzy twoje wieże. I zeskrobię z ciebie ziemię, uczynię z ciebie nagą skałę” (Ezech. 26:1-5). Tyryjczycy myśleli, że bogactwo zapewni im ochronę, tak jak mury wysokie na 46 metrów zabezpieczały część miasta położoną na wyspie. Jednak powinni byli poważnie potraktować przestrogę Salomona: „Majątek bogatego jest jego warownym miastem, w jego wyobraźni jest jak mur obronny” (Prz. 18:11).

²² Kiedy Babilończycy, a potem Grecy spełnili proroctwo Ezechiela, mieszkańcy Tyru zrozumieli, że zarówno mury, jak i bogactwo miasta gwarantowały im bezpieczeństwo tylko w ich wyobraźni. Po zniszczeniu Jerozolimy Babilończycy oblegali Tyr przez 13 lat (Ezech. 29:17, 18). Później, w 332 roku p.n.e., Aleksander Wielki przyczynił się do spełnienia niezwykłego elementu proroctwa Ezechielac. Jego żołnierze ‛zeskrobali’ ruiny lądowej części miasta — „kamienie, drewno i ziemię” — i wrzucili je „w sam środek morza”, czyli usypali z nich groblę, po której dostali się do części miasta położonej na wyspie (Ezech. 26:4, 12). Zrobili wyłom w murach, spustoszyli miasto, zabili tysiące żołnierzy i cywilów, a kilkadziesiąt tysięcy sprzedali do niewoli. Mieszkańcy Tyru ‛przekonali się, kim jest Jehowa’, kiedy w bolesny sposób doświadczyli, że „wielkie bogactwo” nie daje trwałej ochrony (Ezech. 27:33, 34).