Pierwsze obiekty przeznaczone wyłącznie na zebrania powstały w pobliżu wsi Namaingo i Rusese — były to proste konstrukcje zrobione z cegieł wytwarzanych z gliny i kryte strzechą. Zaangażowanie i wysiłki tamtejszych braci spotkały się z obfitymi błogosławieństwami, a miejscowe zbory coraz bardziej się umacniały.

Obecnie większość ugandyjskich zborów spotyka się we własnych Salach Królestwa. Korzyści z tego odnoszą nie tylko bracia. Zainteresowani chętniej przychodzą w takie miejsce niż do szkolnej klasy, więc frekwencja na zebraniach znacząco wzrosła, a zbory szybko zaczęły się powiększać.

W miarę powstawania kolejnych zborów i grup posługujących się różnymi językami konieczne okazało się utworzenie nowych obwodów. Dzisiaj 111 zborów i około 50 grup tworzy osiem obwodów, z których trzy to obwody braci mówiących językiem luganda.