Na początku XIX stulecia w Karolinie Południowej w USA orzeszki ziemne uprawiano dla celów handlowych. W trakcie wojny secesyjnej, która wybuchła w roku 1861, spożywali je żołnierze po obu stronach frontu.

W tamtym czasie wielu uważało arachidy za pokarm dla ubogich. Częściowo tłumaczy to, dlaczego ówcześni amerykańscy farmerzy nie hodowali ich na szerszą skalę z myślą o produkcji żywności dla ludzi. Poza tym do roku 1900, dopóki nie wynaleziono specjalnych urządzeń mechanicznych, uprawianie orzeszków było bardzo pracochłonne.

Jednakże w roku 1903 George Washington Carver, amerykański nowator w dziedzinie chemii i rolnictwa, rozpoczął badania nad zastosowaniem orzecha ziemnego. Wynalazł przeszło 300 produktów, których składnikiem była ta roślina, między innymi napoje, kosmetyki, barwniki, leki, środki piorące i owadobójcze oraz tusz drukarski. Carver zachęcał rolników, by nie uprawiali jedynie bawełny — co przyczyniało się do wyjaławiania gleby — ale by naprzemiennie sadzili również arachidy. A ponieważ w tamtym czasie plantacje bawełny niszczył szkodnik o nazwie kwieciak, wielu farmerów poszło za radą Carvera. Jaki to przyniosło rezultat? Orzechy ziemne zyskały taką popularność, że na południu USA stały się główną rośliną uprawianą dla celów handlowych. Dzisiaj w mieście Dothan w stanie Alabama stoi posąg Carvera. A w tym samym stanie w miejscowości Enterprise wzniesiono nawet pomnik kwieciaka, ponieważ wskutek inwazji tego szkodnika rolnicy chętniej zaczęli hodować orzeszki.

W USA rokrocznie zbiera się przeszło milion ton fistaszków, co stanowi prawie 10 procent ogólnoświatowych zbiorów.