Ponadto Paweł zachęca, byśmy usilnie starali się „zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju” (odczytaj Efezjan 4:1-3). Stosowanie się do tego zalecenia wymaga poddawania się wpływowi ducha Bożego i wydawania jego owoców. Owoce te łagodzą nieporozumienia — w przeciwieństwie do uczynków ciała, które zawsze wywołują podziały.

9. Jak możemy sprawdzić, czy my sami usilnie staramy się „zachować jedność ducha”?

⁹ Każdy z nas powinien więc zapytać siebie: „Jak bardzo staram się ‚zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju’? Jak reaguję, gdy pojawiają się problemy? Czy swoje żale wylewam przed wieloma osobami, licząc na to, że choć kilka z nich mnie poprze? Czy zamiast samemu podejmować wysiłki w celu przywrócenia pokojowych stosunków, oczekuję, że w mojej sprawie będą interweniować starsi? Czy jeśli wiem, że ktoś ma coś przeciwko mnie, to staram się go unikać, trzymać na dystans, by nie musieć rozwiązywać tego problemu?”. Takie zachowanie dowodziłoby, że nie działamy w zgodzie z zamierzeniem Jehowy, który pragnie znowu zebrać wszystko razem w Chrystusie.

10, 11. (a) Jak ważne jest zachowywanie pokoju z braćmi? (b) Jakie działania przyczyniają się do pokoju i duchowego dobrobytu?

¹⁰ Jezus powiedział: „Gdybyś więc przyniósł swój dar do ołtarza, a tam sobie przypomniał, że twój brat ma coś przeciwko tobie, zostaw swój dar tam przed ołtarzem i odejdź; najpierw zawrzyj pokój ze swym bratem, a potem, wróciwszy, złóż swój dar. Szybko ureguluj sprawy” (Mat. 5:23-25). Z kolei uczeń Jakub napisał, że „nasienie owocu prawości jest w pokojowych warunkach siane dla tych, którzy czynią pokój” (Jak. 3:17, 18). A zatem gdybyśmy nie dbali o zachowywanie pokoju z drugimi, to nie moglibyśmy postępować w sposób prawy.

¹¹ Rozważmy pewien przykład. Ocenia się, że w niektórych krajach spustoszonych wojną można byłoby uprawiać o 35 procent więcej gruntów, gdyby obywatele nie musieli się obawiać min lądowych. Po wybuchu takiej miny rolnicy opuszczają pola, mieszkańcy wsi tracą źródło dochodów, a do miast nie dociera żywność. Podobnie jeśli odznaczamy się cechami, które burzą pokój z braćmi, to grozi nam zastój pod względem duchowym. Jeżeli jednak jesteśmy skłonni przebaczać i działać na rzecz drugich, przyczyniamy się do tego, że panuje wśród nas prawdziwy dobrobyt.