Co o tym sądzić?
Wykształcenie „wyższe”
„Większość uczelni nęci perspektywami wzniesienia się na wyższy poziom kultury i moralności, ale jakoś nie widać, żeby wywiązywały się z tych obietnic”, oświadczył William J. Bennett, nowy sekretarz do spraw oświaty w Stanach Zjednoczonych. „Nie dotrzymują danego słowa”. Ta niepochlebna ocena obecnej sytuacji w szkolnictwie wyższym ma jeszcze inną przyczynę. „Utarło się coś w rodzaju mniemania, że absolwenci wyższych uczelni tworzą jakby stan kapłański i że po uzyskaniu dyplomu cały świat ściele się im do stóp”, ciągnie Bennett. „Jeżeliby mój własny syn (...) przyszedł do mnie i powiedział: ‛Obiecałeś, że opłacisz moje studia w Harwardzie; a może lepiej dałbyś mi 50 000 dolarów w gotówce, żebym otworzył jakiś niewielki interes?’ — chyba nie uznałbym tego za niedorzeczny pomysł”.
Uczelnie mogą obiecywać różową przyszłość, ale czy stanowi to gwarancję sukcesu? Niestety, nie. Tymczasem wiele osób znalazło coś, co daje taką gwarancję. Prawdziwi chrześcijanie mogą dziś poświadczyć, że zyskali pod względem kulturalnym, moralnym, a nawet finansowym dzięki studiowaniu Słowa Bożego i stosowaniu go w praktyce swego życia. Wiedzą zgodnie z wypowiedzią apostoła Pawła, że „całe Pismo jest (...) użyteczne w nauczaniu, upominaniu, prostowaniu rzeczy, (...) aby człowiek Boży był w pełni przygotowany, całkowicie wyposażony do wszelkiego dzieła dobrego” (2 Tym. 3:16, 17). Wykształcenie biblijne nie jest połączone z jakimkolwiek ryzykiem! Czerpanie mądrości od Boga, ‛którego myśli przewyższają nasze’, prowadzi do prawdziwego sukcesu (Izaj. 55:9).
Przewidywania na przyszłość
„Przyszłość nie okazała się taką, jak tego oczekiwano!” Stwierdzenie tej treści znalazło się w artykule wstępnym jednego z ostatnich wydań czasopisma „Compressed Air Magazine”. Nawiązano w nim do prognoz z okresu od lat trzydziestych do pięćdziesiątych bieżącego stulecia, kiedy to „ówcześni myśliciele po prostu ślepo wierzyli w możliwości rządów i nauki oraz przewidywali, że do roku 2000 zostaną stworzone niemal utopijne warunki życia”. We wspomnianym artykule przyznano, iż „większości tych wspaniałych wizji nigdy nie dało się urzeczywistnić nawet w przybliżeniu”. Dlaczego? Po drugiej wojnie światowej powszechnie wierzono, że „wszelkie (...) problemy mamy za sobą” i że — co trzeba przyznać — „dokonano zdumiewających postępów w dziedzinie techniki”. Tymczasem lata powojenne przyniosły ze sobą „ciągłe zwroty natury społecznej i politycznej, a także w środowisku naturalnym oraz w systemach gospodarczych”. W artykule tym czytamy dalej: „Jesteśmy [teraz] mądrzejsi i nie traktujemy już państwa ani techniki jako lekarstwa na wszelkie bolączki naszego społeczeństwa”.
Ludzie rzetelnie badający Biblię ustrzegli się takiej „ślepej wiary” w zdobycze ludzkie, gdyż wzięli sobie do serca następującą radę: „Nie pokładajcie ufności w szlachetnie urodzonych ani w synu ziemskiego człowieka, do którego wybawienie nie należy” (Ps. 146:3). Na podstawie niezawodnych proroctw biblijnych zapowiadają, że w obecnych czasach sytuacja będzie się pogarszać, dopóki do akcji nie wkroczy Bóg, który zastąpi wszystkie rządy ziemskie ustanowionym przez siebie Królestwem (Dan. 2:44; Mat. 24:6-8, 14).
Chociaż słudzy Boży też bywają narażeni na skutki takich wstrząsów społecznych, na ich obliczu nie maluje się „głucha rezygnacja”, o jakiej wspomina autor artykułu. Idą raczej za radą Jezusa: „Wyprostujcie się i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze wyzwolenie” (Łuk. 21:28).