Odznaczaj się cnotą w występnym świecie

„Czyńcie wszystko bez szemrań i sporów, abyście się stali ludźmi nienagannymi i niewinnymi, dziećmi Bożymi bez skazy wśród spaczonego i przewrotnego pokolenia” (FILIPIAN 2:14, 15).

1, 2. Dlaczego Bóg kazał wytępić Kananejczyków?

NAKAZY Jehowy wykluczają jakikolwiek kompromis. Kiedy Izraelici mieli wejść do Ziemi Obiecanej, prorok Mojżesz polecił im: „Bezwarunkowo masz ich przeznaczyć na zagładę — Hetytów i Amorytów, Kananejczyków i Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów, tak jak ci nakazał Jehowa, twój Bóg” (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 7:2; 20:17, NW).

² Skoro Jehowa jest miłosiernym Bogiem, to dlaczego kazał wytępić mieszkańców Kanaanu? (2 Mojżeszowa 34:6). Między innymi dlatego, ‛żeby Kananejczycy nie uczyli Izraelitów czynić według wszystkich obrzydliwości, które czynili swym bogom, czym grzeszyli przeciw Jehowie Bogu’ (Powtórzonego Prawa 20:18, NW). Ponadto Mojżesz oświadczył: „Z powodu niegodziwości tych narodów wypędził je Pan przed tobą” (5 Mojżeszowa 9:4). Kananejczycy byli wręcz uosobieniem występku. Praktykowany przez nich kult cechowało zepsucie moralne i bałwochwalstwo (2 Mojżeszowa 23:24; 34:12, 13; 4 Mojżeszowa 33:52; 5 Mojżeszowa 7:5). Wśród występków, które ‛czyniono w ziemi kanaanejskiej’, było kazirodztwo, homoseksualizm i sodomia (3 Mojżeszowa 18:3-25). Niewinne dzieci bezlitośnie składano w ofierze fałszywym bogom (5 Mojżeszowa 18:9-12). Nic więc dziwnego, iż Jehowa uznał, że istnienie tych narodów zagraża fizycznej, moralnej i duchowej pomyślności Jego sług! (2 Mojżeszowa 34:14-16).

3. Jakie były następstwa tego, że Izraelici nie w pełni zastosowali się do nakazów Bożych dotyczących mieszkańców Kanaanu?

³ Ponieważ Izraelici nie w pełni zastosowali się do rozkazów Bożych, wielu mieszkańców Kanaanu ocalało z podboju Ziemi Obiecanej (Sędziów 1:19-21). Z czasem dał się odczuć ich zwodniczy wpływ, wskutek czego można było powiedzieć: „[Izraelici] odrzucali jego [Jehowy] przepisy oraz jego przymierze, które zawarł z ich praojcami, a także jego przypomnienia, którymi ich ostrzegał, i szli za marnymi bożkami, i sami stali się marnością — na wzór okolicznych narodów, co do których Jehowa im nakazał, żeby nie postępowali jak one” (2 Królów 17:15, NW). Tak więc z biegiem lat wielu Izraelitów zaczęło popełniać te same występki, za które Bóg kazał wytępić Kananejczyków: bałwochwalstwo, wyuzdanie, a nawet składanie ofiar z dzieci (Sędziów 10:6; 2 Królewska 17:17; Jeremiasza 13:27).

4, 5. (a) Co spotkało niewierne królestwa Izraela i Judy? (b) Jaką zachętę zawiera List do Filipian 2:14, 15 i jakie w związku z tym nasuwają się pytania?

⁴ Dlatego prorok Ozeasz oświadczył: „Słuchajcie słowa Jehowy, synowie Izraela, bo Jehowa ma sprawę sądową z mieszkańcami kraju, gdyż w kraju nie ma prawdy ani lojalnej życzliwości, ani poznania Boga. Rozprzestrzeniło się przeklinanie i zwodzenie, i mordowanie, i okradanie, i cudzołożenie, a akty przelewu krwi sięgnęły następnych aktów przelewu krwi. Dlatego kraj pogrąży się w żałobie, każdy zaś jego mieszkaniec zmarnieje wraz z dzikim zwierzem polnym i z latającym stworzeniem niebios, i nawet ryby morskie będą zebrane w śmierci” (Ozeasza 4:1-3, NW). W roku 740 p.n.e. zepsute północne królestwo Izraela zostało podbite przez Asyrię, a przeszło 100 lat później niewierne południowe królestwo Judy pokonał Babilon.

⁵ Wydarzenia te pokazują, jak zgubne skutki może pociągnąć za sobą popadnięcie w występek. Bóg czuje wstręt do nieprawości i nie będzie jej tolerował wśród swego ludu (1 Piotra 1:14-16). To prawda, że żyjemy w „obecnym niegodziwym systemie rzeczy”, w świecie, który coraz bardziej pogrąża się w zepsuciu (Galatów 1:4; 2 Tymoteusza 3:13). Słowo Boże zachęca jednak wszystkich chrześcijan do postępowania świadczącego o tym, iż są ‛ludźmi nienagannymi i niewinnymi, dziećmi Bożymi bez skazy wśród spaczonego i przewrotnego pokolenia, pośród którego świecą jako źródła światła na świecie’ (Filipian 2:14, 15). Ale jak możemy się odznaczać cnotą w występnym świecie? Czy naprawdę jest to możliwe?

Występny świat rzymski

6. Dlaczego pierwszym chrześcijanom niełatwo było postępować cnotliwie?

⁶ Pierwszym chrześcijanom niełatwo było postępować cnotliwie, ponieważ występek zdominował każdą dziedzinę życia społeczeństwa rzymskiego. Rzymski filozof Seneka tak się wyraził o współczesnych mu ludziach: „Zawzięcie ze sobą rywalizują w popełnianiu zła. Z dnia na dzień coraz bardziej pragną niegodziwie postępować, coraz mniej się tego bojąc”. Społeczeństwo rzymskie przyrównał do „stada dzikich zwierząt”. Nie dziwi więc, że Rzymianie szukali rozrywki w sadystycznych walkach gladiatorów oraz wyuzdanych przedstawieniach teatralnych.

7. Jak Paweł opisał występki, których dopuszczało się sporo osób w I wieku n.e.?

⁷ Postępowanie upadłych ludzi żyjących w I wieku n.e. zapewne miał na myśli apostoł Paweł, gdy napisał: „Bóg wydał ich haniebnym żądzom seksualnym, bo zarówno ich kobiety zamieniły pożycie zgodne z naturą na przeciwne naturze, jak i mężczyźni podobnie porzucili zgodne z naturą pożycie z kobietą i gwałtownie zapłonęli w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyźni z mężczyznami czyniąc to, co sprośne, i na samych sobie otrzymując pełną odpłatę należną za ich błąd” (Rzymian 1:26, 27). Społeczeństwo rzymskie pławiło się w występku, gorzejąc nieczystymi pragnieniami cielesnymi.

8. Jak wykorzystywano wiele dzieci w społeczeństwie greckim oraz rzymskim?

⁸ Źródła historyczne nie podają dokładnie, jakie rozmiary przybrał wśród Rzymian homoseksualizm. Niewątpliwie jednak dużo przejęli od Greków, wśród których był on szeroko rozpowszechniony. Starsi wiekiem nauczyciele nieraz deprawowali chłopców powierzonych ich opiece i wpajali im wynaturzone zwyczaje seksualne. Nie ulega wątpliwości, że za takim występnym wykorzystywaniem dzieci krył się Szatan i jego demony (Joela 3:8; Judy 6, 7).

9, 10. (a) Jak w Liście 1 do Koryntian 6:9, 10 potępiono różne występki? (b) Jaką przeszłość mieli pewni członkowie zboru korynckiego i jakiej zmiany dokonali?

⁹ Pisząc pod natchnieniem Bożym do chrześcijan w Koryncie, Paweł oświadczył: „A czyż nie wiecie, że nieprawi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie dajcie się wprowadzić w błąd. Ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani mężczyźni utrzymywani do celów sprzecznych z naturą, ani mężczyźni kładący się z mężczyznami, ani złodzieje, ani chciwcy, ani pijacy, ani rzucający obelgi, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. A przecież takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście umyci, ale zostaliście uświęceni, ale zostaliście uznani za prawych w imię naszego Pana, Jezusa Chrystusa, oraz duchem naszego Boga” (1 Koryntian 6:9-11).

¹⁰ A zatem w swym natchnionym liście Paweł potępił niemoralność, mówiąc, że „rozpustnicy (...) nie odziedziczą królestwa Bożego”. Jednakże po wyliczeniu szeregu występków dodał: „Takimi byli niektórzy z was. Ale zostaliście umyci”. Czyniciele zła mogli z pomocą Boga stać się czyści w Jego oczach.

11. Jak pierwsi chrześcijanie dawali sobie radę w ówczesnym niegodziwym otoczeniu?

¹¹ A zatem nawet w występnym świecie w I wieku n.e. kwitła chrześcijańska cnota. Wierzący ‛przemieniali się przez przeobrażanie swych umysłów’ (Rzymian 12:2). Porzucali „poprzedni sposób postępowania” i ‛odnawiali się w sile pobudzającej ich umysły’. Tym samym przestawali dopuszczać się świeckich występków i ‛przyoblekali się w nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w rzeczywistej prawości i lojalności’ (Efezjan 4:22-24).

Dzisiejszy występny świat

12. Jakie zmiany zachodzą na świecie od roku 1914?

¹² A jak wygląda sytuacja w dobie obecnej? Świat, w którym żyjemy, jest przesycony występkiem bardziej niż kiedykolwiek. Zwłaszcza od roku 1914 na całym świecie następuje upadek moralny (2 Tymoteusza 3:1-5). Wielu odrzuciło tradycyjny pogląd na cnotę, moralność, honor i etyczne postępowanie i myśli wyłącznie o sobie, „zatraciwszy wszelkie poczucie moralności” (Efezjan 4:19). W tygodniku Newsweek powiedziano: „Żyjemy w okresie relatywizmu moralnego”, po czym dodano, iż szerząca się atmosfera moralna „sprowadza wszelkie pojęcia dobra i zła do poziomu spraw będących kwestią osobistego gustu, upodobań emocjonalnych czy wyboru kulturowego”.

13. (a) Jak wiele dzisiejszych rozrywek propaguje występek? (b) Jaki ujemny wpływ potrafi wywrzeć na ludzi niestosowna rozrywka?

¹³ Podobnie jak w I wieku n.e., tak i w naszych czasach pełno jest niewybrednej rozrywki. W programach telewizyjnych i radiowych, filmach oraz na kasetach wideo bez przerwy propaguje się seks. Występek przeniknął nawet do sieci komputerowych. Jak wynika z pewnych badań uniwersyteckich, pornografia komputerowa stanowi obecnie „bodaj największy program rekreacyjny, z którego korzystają użytkownicy sieci komputerowych”. Jaki wpływ to wywiera? Pewien publicysta oświadczył: „Kiedy krew, bestialstwo i tani seks zalewają naszą kulturę masową, przyzwyczajamy się do krwi, bestialstwa i taniego seksu. Stajemy się coraz bardziej otępiali. Zepsucie coraz mniej nas gorszy, więc coraz łatwiej je tolerować” (porównaj 1 Tymoteusza 4:1, 2).

14, 15. Co dowodzi, że na całym świecie następuje upadek moralny?

¹⁴ Zwróćmy uwagę na doniesienie z dziennika The New York Times: „Styl życia, który 25 lat temu uznawano za skandaliczny, teraz zyskuje akceptację. W latach 1980-1991 [w USA] liczba par decydujących się na życie bez ślubu wzrosła o 80 procent”. Zjawisko to występuje nie tylko w Ameryce Północnej. W czasopiśmie Asiaweek podano: „W wielu krajach [azjatyckich] toczy się burzliwa debata kulturalna na temat: swoboda seksualna a tradycyjne wartości, przy czym wciąż wzmagają się naciski na przeprowadzenie zmian”. Jak wynika ze statystyk, w wielu państwach cudzołóstwo i stosunki przedmałżeńskie są coraz powszechniej akceptowane.

¹⁵ W Biblii zapowiedziano, iż w naszych czasach Szatan miał wzmóc swą działalność (Objawienie 12:12). Nic więc dziwnego, że występek zatrważająco się rozplenił. Rozmiary epidemii przybiera na przykład seksualne wykorzystywanie dzieci.a Jak donosi Fundusz Narodów Zjednoczonych Pomocy Dzieciom (UNICEF), „skomercjalizowane wykorzystywanie na tle seksualnym wyrządza szkodę dzieciom niemal we wszystkich krajach świata”. Co roku „na całym globie podobno ponad milion dzieci jest zmuszanych do prostytucji, przemycanych i sprzedawanych w celach seksualnych oraz angażowanych do produkcji materiałów pornograficznych”. Bardzo rozpowszechniony jest też homoseksualizm, a niektórzy politycy i przywódcy religijni wiodą prym w propagowaniu go jako „alternatywnego stylu życia”.

Odrzucaj świeckie występki

16. Jakie stanowisko wobec zasad moralnych dotyczących życia płciowego zajmują Świadkowie Jehowy?

¹⁶ Świadkowie Jehowy nie przyłączają się do osób popierających pobłażliwe zasady moralne. W Liście do Tytusa 2:11, 12 powiedziano: „Ujawniła się niezasłużona życzliwość Boża, niosąca wybawienie ludziom wszelkiego pokroju, i poucza nas, abyśmy się wyrzekli bezbożności i światowych pragnień oraz żyli pośród teraźniejszego systemu rzeczy w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu”. Pielęgnujemy zatem odrazę, autentyczną nienawiść do takich występków, jak: stosunki przedmałżeńskie, cudzołóstwo oraz czyny homoseksualne (Rzymian 12:9; Efezjan 5:3-5).b Paweł udzielił następującej zachęty: „Niech każdy, kto wymienia imię Jehowy, wyrzeknie się nieprawości” (2 Tymoteusza 2:19).

17. Jak prawdziwi chrześcijanie zapatrują się na korzystanie z napojów alkoholowych?

¹⁷ Ponadto prawdziwi chrześcijanie odrzucają świecki pogląd na pozornie drobne występki. Na przykład obecnie wielu uważa nadużywanie alkoholu za świetną zabawę. Jednakże członkowie ludu Jehowy trzymają się rady z Listu do Efezjan 5:18: „Nie upijajcie się winem, bo w tym jest rozwiązłość, ale wciąż napełniajcie się duchem”. Jeżeli chrześcijanin chce korzystać z napojów alkoholowych, powinien to robić z umiarem (Przypowieści 23:29-32).

18. Jakimi zasadami biblijnymi kierują się słudzy Jehowy w stosunku do członków rodziny?

¹⁸ Jako słudzy Jehowy, nie zgadzamy się też ze świeckim poglądem, że podnoszenie głosu na współmałżonka i dzieci albo obrzucanie ich obelgami mieści się w granicach przyzwoitego zachowania. Chrześcijańskie małżeństwa, zdecydowane podążać drogą cnoty, wspólnie wprowadzają w czyn radę Pawła: „Wszelka złośliwa gorycz i gniew, i srogie zagniewanie, i krzyk, i obelżywa mowa niech będą spośród was usunięte wraz z wszelkim złem. Natomiast stańcie się jedni dla drugich życzliwi, tkliwie współczujący, wspaniałomyślnie przebaczając sobie nawzajem, jak i wam Bóg przez Chrystusa wspaniałomyślnie przebaczył” (Efezjan 4:31, 32).

19. Jak rozpowszechniony jest występek w świecie interesu?

¹⁹ Na każdym kroku spotyka się też dzisiaj nieuczciwość, krętactwo, kłamstwo, kradzież oraz bezwzględne metody prowadzenia interesów. W czasopiśmie ekonomicznym CFO ukazał się artykuł, w którym powiedziano: „Ankieta przeprowadzona wśród 4000 pracowników (...) wykazała, że w poprzednim roku 31 procent z nich było świadkami ‚poważnego wykroczenia’”. Chodziło między innymi o kłamstwo, fałszowanie dokumentów, napastowanie seksualne oraz kradzież. Jeżeli chcemy pozostawać moralnie czyści w oczach Jehowy, musimy unikać takiego postępowania i być rzetelni w sprawach finansowych (Micheasza 6:10, 11).

20. Dlaczego chrześcijanie powinni być wolni od „umiłowania pieniędzy”?

²⁰ Rozważmy, co się przydarzyło mężczyźnie, który sądził, że gdy na pewnym interesie szybko zrobi krocie, będzie miał więcej czasu na służbę dla Boga. W przedsięwzięcie to wciągnął jeszcze innych, obiecując im znacznie zawyżone zyski. Kiedy zamiast tego pojawiły się ogromne straty, tak bardzo chciał je pokryć, że ukradł powierzone mu pieniądze. Ponieważ nie okazał skruchy za swe czyny, został wykluczony ze zboru chrześcijańskiego. Biblia naprawdę ma rację, gdy ostrzega: „Ci, którzy są zdecydowani być bogaci, wpadają w pokusę i sidło oraz wiele nierozumnych i szkodliwych pragnień, pogrążających ludzi w zagładę i ruinę. Albowiem korzeniem wszelkich szkodliwych rzeczy jest umiłowanie pieniędzy” (1 Tymoteusza 6:9, 10).

21. Jak się zachowuje wiele świeckich osób mających władzę, jak jednak mają postępować ci, którzy piastują odpowiedzialne przywileje w zborze chrześcijańskim?

²¹ Sporo świeckich ludzi mających władzę i wpływy nie odznacza się cnotą, lecz raczej potwierdza swą postawą maksymę: „Władza psuje” (Kaznodziei 8:10). W niektórych krajach łapówki i inne formy korupcji stały się dla sędziów, policjantów oraz polityków sposobem na życie. Jednakże osoby przewodzące w zborze chrześcijańskim muszą postępować cnotliwie i nie mogą wynosić się nad innych (Łukasza 22:25, 26). Starsi oraz słudzy pomocniczy nie usługują „z umiłowania nieuczciwego zysku”. Nie mogą pozwolić, by ktokolwiek wpłynął na ich osąd w jakiejś sprawie lub go wypaczył obietnicą korzyści materialnych (1 Piotra 5:2; 2 Mojżeszowa 23:8; Przypowieści 17:23; 1 Tymoteusza 5:21).

22. Co będzie omówione w następnym artykule?

²² W dzisiejszym występnym świecie chrześcijanom na ogół udaje się przejawiać cnotę. Ale bynajmniej nie ogranicza się ona do unikania niegodziwości. W następnym artykule wyjaśniono, czego naprawdę wymaga pielęgnowanie tego przymiotu.

Czy kroczysz drogą cnoty?

„Jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie” (FILIPIAN 4:8).

1. Czym jest występek i dlaczego wielbienie Jehowy nie jest nim skalane?

WYSTĘPEK to czyn karygodny, naruszający normy moralne. Świat, w którym żyjemy, jest pełen występku (Efezjan 2:1-3). Jednakże Jehowa Bóg nie pozwoli, by Jego czyste wielbienie zostało skalane. Za pośrednictwem chrześcijańskich publikacji, na zebraniach oraz na zgromadzeniach obwodowych i okręgowych otrzymujemy aktualne przestrogi przed nieprawym postępowaniem. Mądre rady biblijne pomagają nam ‛lgnąć do tego, co dobre’ w oczach Boga (Rzymian 12:9). Toteż Świadkowie Jehowy jako organizacja usilnie starają się być czyści i postępować cnotliwie. Ale co można powiedzieć o każdym z nas z osobna? Czy faktycznie kroczysz drogą cnoty?

2. Co to jest cnota i dlaczego cnotliwe postępowanie wymaga wysiłku?

² Cnota to doskonałość pod względem moralnym, dobroć, prawość czynów i myśli. Przymiot ten nie ma nic wspólnego z biernością, lecz wiąże się z pozytywnym działaniem. Oznacza nie tylko unikanie grzechu, ale też dążenie do tego, co dobre (1 Tymoteusza 6:11). Apostoł Piotr zachęcał współchrześcijan: „Uzupełnijcie waszą wiarę cnotą”. W jaki sposób? „Dokładając (...) [ze względu na drogocenne obietnice Boże] wszelkich gorliwych starań” (2 Piotra 1:5). Nasza grzeszna natura sprawia, że cnotliwe postępowanie naprawdę wymaga usilnych starań. Niemniej tak właśnie czynili w przeszłości bogobojni ludzie, i to nawet w obliczu ogromnych przeszkód.

Kroczył drogą cnoty

3. Jakich niegodziwych czynów dopuszczał się król Achaz?

³ Pismo Święte wspomina o wielu osobach, które kroczyły drogą cnoty. Przypomnijmy chociażby Ezechiasza. Jego ojciec, król judzki Achaz, najwyraźniej czcił Molocha. „W chwili objęcia władzy Achaz miał dwadzieścia lat, a szesnaście lat rządził w Jerozolimie. Nie czynił on tego, co jest słuszne w oczach Boga jego, Jahwe, tak jak jego praojciec, Dawid — lecz kroczył drogą królów izraelskich. A nawet syna swego przeprowadził przez ogień — na modłę ohydnych grzechów pogan, których Jahwe wypędził przed Izraelitami. Składał ofiary krwawe i kadzielne na wyżynach i pagórkach, i pod każdym drzewem zielonym” (2 Królewska 16:2-4, BT). Zdaniem niektórych ‛przeprowadzanie przez ogień’ oznaczało pewien obrzęd oczyszczania, a nie składanie ofiar z ludzi. Jednakże w książce Molech​—A God of Human Sacrifice in the Old Testament (Moloch — Bóg ludzkich ofiar w świetle Starego Testamentu) John Day napisał: „Źródła klasyczne i punickie [kartagińskie], jak również dowody archeologiczne poświadczają, iż w świecie kananejskim składano w ofierze ludzi (...) toteż nie ma podstaw, by starotestamentowe wzmianki [o takich ofiarach] podawać w wątpliwość”. Ponadto w Księdze 2 Kronik 28:3 (NW) wyraźnie powiedziano, że Achaz „palił swoich synów w ogniu” (porównaj 5 Mojżeszową 12:31; Psalm 106:37, 38). Cóż za niegodziwość!

4. Jak w występnym otoczeniu postępował Ezechiasz?

⁴ Jak Ezechiasz radził sobie w tak nikczemnym otoczeniu? Ciekawych informacji dostarcza Psalm 119, gdyż zdaniem niektórych ułożył go Ezechiasz, i to wtedy, kiedy jeszcze był księciem (Psalm 119:46, 99, 100). Na taką okoliczność mogą wskazywać słowa: „Nawet książęta zasiedli; zmówili się przeciwko mnie. A sługa twój zajmuje się twymi przepisami. Dusza moja nie mogła zasnąć ze smutku” (Psalm 119:23, 28, NW). Wyznawcy religii fałszywej otaczający Ezechiasza na dworze królewskim być może tak z niego szydzili, że spędzało mu to sen z powiek. Niemniej kroczył drogą cnoty, z czasem został królem i „czynił (...) to, co słuszne w oczach Jehowy (...) Pokładał ufność w Jehowie, Bogu Izraela” (2 Królów 18:1-5, NW).

Nie porzucili drogi cnoty

5. W obliczu jakich prób stanął Daniel i jego trzej towarzysze?

⁵ Wzorem cnoty byli też Daniel i jego trzej hebrajscy towarzysze: Ananiasz, Miszael i Azariasz. Uprowadzono ich z kraju rodzinnego do niewoli w Babilonie, gdzie otrzymali babilońskie imiona: Baltazar, Szadrach, Meszach i Abed-Nego. Zaproponowano im „przysmaki królewskie”, między innymi pokarmy zabronione przez Prawo Boże. Ponadto przez trzy lata wdrażano ich w „pismo i język Chaldejczyków”. Szkolenie to nie ograniczało się jedynie do nauki nowego języka, gdyż określenie „Chaldejczycy” najprawdopodobniej odnosiło się w tym wypadku do klasy ludzi wykształconych. Tak więc ci młodzi Hebrajczycy byli wystawieni na wpływ wypaczonych nauk babilońskich (Daniela 1:1-7, NW).

6. Dlaczego można powiedzieć, że Daniel kroczył drogą cnoty?

⁶ Mimo ogromnej presji otoczenia Daniel i jego trzej towarzysze obrali drogę cnoty, a nie występku. W Księdze Daniela 1:21 powiedziano: „Daniel (...) pozostał aż do pierwszego roku króla Cyrusa” (NW). Tak więc Daniel „pozostał” odznaczającym się cnotą sługą Jehowy — i to przez z górą 80 lat, w ciągu których powstało i upadło kilku potężnych królów. Dochował wierności Bogu mimo intryg i spisków skorumpowanych urzędników oraz zepsucia moralnego cechującego religię babilońską. Nie przestał kroczyć drogą cnoty.

7. Czego można się nauczyć z postępowania Daniela i jego trzech towarzyszy?

⁷ Od bogobojnego Daniela i jego towarzyszy możemy się wiele nauczyć. Podążali drogą cnoty i nie dali się wchłonąć kulturze babilońskiej. Chociaż otrzymali babilońskie imiona, nigdy nie przestali się utożsamiać ze sługami Jehowy. Ba, po upływie jakichś 70 lat król babiloński zwrócił się do Daniela, używając jego hebrajskiego imienia (Daniela 5:13). W ciągu swego długiego życia Daniel odmawiał pójścia na kompromis nawet w małych sprawach. Będąc młodzieńcem, „postanowił w swym sercu, że nie skala się przysmakami króla” (Daniela 1:8, NW). Zajęcie takiej bezkompromisowej postawy niewątpliwie dodało Danielowi i jego trzem towarzyszom sił do przetrwania późniejszych prób, podczas których stanęli oko w oko ze śmiercią (Daniela, rozdziały 3 i 6).

Kroczenie drogą cnoty w dobie obecnej

8. Jak młodzi chrześcijanie mogą się przeciwstawiać próbom wchłonięcia ich przez szatański świat?

⁸ Podobnie jak Daniel i jego trzej towarzysze, tak i dzisiejsi słudzy Jehowy nie chcą się upodabniać do nikczemnego świata podległego Szatanowi (1 Jana 5:19). Jeżeli jesteś młodym chrześcijaninem, to niewykluczone, że rówieśnicy usilnie cię nakłaniają do przyswojenia sobie ich rażących gustów w zakresie ubioru, fryzury oraz muzyki. Zamiast jednak hołdować kaprysom mody, bądź stanowczy i nie daj „się kształtować na wzór tego systemu rzeczy” (Rzymian 12:2). ‛Wyrzeknij się bezbożności i światowych pragnień oraz żyj w trzeźwości umysłu i prawości, i zbożnym oddaniu’ (Tytusa 2:11, 12). Najważniejsze jest uznanie Jehowy, a nie rówieśników (Przypowieści 12:2).

9. Z jakimi naciskami chrześcijanie mogą się spotkać w świecie interesów i jak powinni postępować?

⁹ Również na dorosłych chrześcijan wywierana jest presja i oni także muszą odznaczać się cnotą. Chrześcijan prowadzących interesy może brać pokusa dokonania nieuczciwych operacji finansowych albo zlekceważenia przepisów państwowych bądź podatkowych. Bez względu jednak na poczynania konkurentów lub współpracowników „we wszystkim pragniemy postępować uczciwie” (Hebrajczyków 13:18). Pismo Święte wymaga od nas uczciwości i rzetelności w kontaktach z pracodawcami, pracownikami, klientami i władzami świeckimi (5 Mojżeszowa 25:13-16; Mateusza 5:37; Rzymian 13:1; 1 Tymoteusza 5:18; Tytusa 2:9, 10). Starajmy się też prowadzić swe interesy w sposób uporządkowany. Sporządzanie dokładnych zapisków oraz zawieranie umów na piśmie nieraz pozwala uniknąć nieporozumień.

Miej się na baczności!

10. Dlaczego trzeba ‛mieć się na baczności’ w kwestii doboru muzyki?

¹⁰ Psalm 119:9 kieruje uwagę na kolejny aspekt odznaczania się cnotą w oczach Bożych. Psalmista śpiewał: „Jak młodzieniec oczyści swą ścieżkę? Mając się na baczności stosownie do twego słowa” (NW). Bardzo skuteczną bronią Szatana jest między innymi muzyka, która potrafi przemawiać do uczuć. Niestety, niektórzy chrześcijanie nie mają się na baczności pod tym względem i słuchają takich rażących jej odmian, jak rap i heavy metal. Jedni twierdzą, że taka muzyka im nie szkodzi albo że nie zwracają uwagi na słowa. Inni mówią, iż po prostu lubią mocne uderzenie lub głośne brzmienie gitar. Niemniej dla chrześcijan powinno być ważne nie to, czy coś jest przyjemne, ale czy jest „miłe Panu” (Efezjan 5:10). Utwory heavymetalowe i rapowe na ogół propagują takie występki, jak wulgarna mowa, rozpusta, a nawet satanizm — na co z całą pewnością nie ma miejsca wśród ludu Bożego (Efezjan 5:3).a Każdy z nas — młody czy stary — postąpi mądrze, jeśli zastanowi się nad pytaniem: Czy muzyka, której słucham, świadczy o kroczeniu drogą cnoty czy występku?

11. Jak chrześcijanin może mieć się na baczności w odniesieniu do programów telewizyjnych oraz filmów przedstawianych w kinach i na wideokasetach?

¹¹ Także wiele programów telewizyjnych oraz filmów wyświetlanych w kinach czy dostępnych na kasetach wideo propaguje występek. Zdaniem pewnego znanego psychiatry w większości dzisiejszych filmów dominuje ‛hedonizm, seks, przemoc, chciwość i samolubstwo’. Chcąc więc mieć się na baczności, trzeba być wybrednym w doborze tego, co się ogląda. Psalmista modlił się: „Odwróć oczy moje, niech nie patrzą na marność” (Psalm 119:37). Zasadę tę zastosował młody chrześcijanin imieniem Joseph. Kiedy w pewnym filmie pojawiły się sceny erotyczne i akty przemocy, wyszedł z kina. Czy poczuł się zakłopotany, że to zrobił? „Bynajmniej” — wyjaśnił. „Przede wszystkim myślałem o Jehowie i o tym, by Mu się podobać”.

Rola studium i rozmyślania

12. Dlaczego do podążania drogą cnoty potrzebne jest studium osobiste i rozmyślanie?

¹² Nie wystarczy unikać złych rzeczy. W zakres podążania drogą cnoty wchodzi też studiowanie i rozmyślanie o dobrych rzeczach opisanych w Słowie Bożym, aby zawarte w nim prawe zasady móc stosować w życiu. „O, jakże miłuję zakon twój” — wykrzyknął psalmista. „Przez cały dzień rozmyślam o nim” (Psalm 119:97). Czy w swym tygodniowym rozkładzie zajęć uwzględniasz osobiste studium Biblii oraz chrześcijańskich publikacji? To prawda, iż nie zawsze łatwo jest wygospodarować czas na wnikliwe rozważanie Słowa Bożego i rozmyślanie połączone z modlitwą. Często jednak można go wykupić, rezygnując z innych zajęć (Efezjan 5:15, 16). Całkiem możliwe, że dobrą porą na modlitwę, studium i rozmyślanie byłyby dla ciebie wczesne godziny ranne (porównaj Psalm 119:147).

13, 14. (a) Dlaczego rozmyślanie ma nieocenioną wartość? (b) Rozmyślanie nad jakimi wersetami pomoże nam brzydzić się niemoralnością?

¹³ Rozmyślanie ma nieocenioną wartość, gdyż pozwala utrwalić zdobytą wiedzę. Co ważniejsze, pomaga postępować zgodnie ze zbożnymi miernikami. Oto przykład: Uświadomienie sobie, że Bóg zakazuje rozpusty, to jedna sprawa, ale ‛żywienie wstrętu do tego, co niegodziwe, i lgnięcie do tego, co dobre’ to już całkiem coś innego (Rzymian 12:9). Odczucia, jakie budzi w Jehowie niemoralność, możemy podzielać dzięki rozmyślaniu nad kluczowymi wypowiedziami biblijnymi, na przykład nad zachętą z Listu do Kolosan 3:5: „Zadajcie śmierć członkom waszego ciała, które są na ziemi, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość, żądzę seksualną, szkodliwe pragnienie oraz zachłanność, która jest bałwochwalstwem”. Postaw sobie pytania: Jakiego rodzaju żądzę seksualną muszę uśmiercić? Jakich rzeczy mogących rozbudzić nieczyste pragnienia powinienem unikać? Czy nie musiałbym dokonać jakichś zmian w sposobie odnoszenia się do osób płci odmiennej? (Porównaj 1 Tymoteusza 5:1, 2).

¹⁴ Paweł zachęca chrześcijan, by się powstrzymywali od rozpusty i przejawiali panowanie nad sobą, tak aby „nikt nie posuwał się do szkodzenia i nie wkraczał w prawa swego brata” (1 Tesaloniczan 4:3-7). Zadawaj sobie pytania: Dlaczego dopuszczenie się rozpusty jest szkodliwe? Jaką krzywdę bym wyrządził sobie lub komuś innemu, popełniając taki grzech? Jak by się to na mnie odbiło pod względem duchowym, emocjonalnym i fizycznym? Co się stało z członkami zboru, którzy naruszyli prawo Boże i nie okazali skruchy? Jak wygląda ich sytuacja? Jeżeli weźmiemy sobie do serca wypowiedzi biblijne na temat takiego postępowania, jeszcze mocniej znienawidzimy to, co jest złe w oczach Bożych (2 Mojżeszowa 20:14; 1 Koryntian 5:11-13; 6:9, 10; Galatów 5:19-21; Objawienie 21:8). Paweł oświadczył, że rozpustnik „lekceważy nie człowieka, lecz Boga” (1 Tesaloniczan 4:8). Któryż prawdziwy chrześcijanin chciałby zlekceważyć swego niebiańskiego Ojca?

Cnota a towarzystwo

15. Jaką rolę w podążaniu drogą cnoty odgrywa dobór towarzystwa?

¹⁵ Innym czynnikiem pomagającym odznaczać się cnotą jest dobre towarzystwo. Psalmista śpiewał: „Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się ciebie [Jehowy] boją i przestrzegają ustaw twoich” (Psalm 119:63). Potrzebujemy budującego towarzystwa, które nam zapewniają zebrania chrześcijańskie (Hebrajczyków 10:24, 25). Gdybyśmy się odosabniali, moglibyśmy zacząć myśleć wyłącznie o sobie i łatwo mógłby nami owładnąć występek (Przypowieści 18:1). Natomiast przebywanie w serdecznym chrześcijańskim gronie może nas umocnić w postanowieniu, by odznaczać się cnotą. Rzecz jasna musimy też wystrzegać się złego towarzystwa. Jesteśmy życzliwi wobec sąsiadów, współpracowników czy kolegów szkolnych. Ale jeśli naprawdę mamy postępować mądrze, nie będziemy utrzymywać zbyt bliskich stosunków z tymi, którzy nie podążają drogą chrześcijańskiej cnoty (porównaj Kolosan 4:5).

16. Jak stosowanie się do słów z Listu 1 do Koryntian 15:33 pomaga dziś kroczyć drogą cnoty?

¹⁶ Paweł napisał: „Złe towarzystwo psuje pożyteczne zwyczaje”. W ten sposób ostrzegł wierzących, iż przebywanie w towarzystwie rzekomych chrześcijan odrzucających biblijną naukę o zmartwychwstaniu mogliby przypłacić utratą wiary. Zasada kryjąca się za tą przestrogą Pawła odnosi się do naszych kontaktów zarówno z osobami spoza zboru, jak i z jego członkami (1 Koryntian 15:12, 33). Oczywiście nie chcemy unikać duchowych braci i sióstr tylko dlatego, że nie podzielają naszego poglądu w jakiejś czysto osobistej sprawie (Mateusza 7:4, 5; Rzymian 14:1-12). Niemniej jeśli członek zboru dopuszcza się niezbyt szlachetnych postępków, jest rozgoryczony lub przejawia ducha narzekania, należy zachować ostrożność (2 Tymoteusza 2:20-22). Warto utrzymywać zażyłe stosunki z tymi, z którymi możemy ‛wymieniać zachęty’ (Rzymian 1:11, 12). Pomoże nam to kroczyć drogą cnoty i pozostawać na „ścieżce życia” (Psalm 16:11, BT).

Stale podążaj drogą cnoty

17. Jakie nieszczęście opisane w 25 rozdziale Księgi 4 Mojżeszowej dosięgło Izraelitów i jaką lekcję stanowi to dla nas?

¹⁷ Tysiące Izraelitów tuż przed objęciem w posiadanie Ziemi Obiecanej obrało drogę występku i ściągnęło na siebie nieszczęście (4 Mojżeszowa, rozdział 25). Obecnie lud Jehowy stoi u progu nowego, sprawiedliwego świata. Zaszczytem znalezienia się w nim zostaną obdarzeni ci, którzy stale odrzucają występki popełniane w tym świecie. Jako ludzie niedoskonali, mamy złe skłonności, ale Bóg może nam pomóc poddać się prawemu kierownictwu Jego świętego ducha (Galatów 5:16; 1 Tesaloniczan 4:3, 4). Weźmy sobie zatem do serca zachętę Jozuego skierowaną do Izraela: „Bójcie się Jehowy i służcie mu w nienaganności i w prawdzie” (Jozuego 24:14, NW). Pełna czci bojaźń przed wywołaniem niezadowolenia Jehowy pomoże nam kroczyć drogą cnoty.

18. Na co powinni być zdecydowani wszyscy chrześcijanie w związku z występkiem i cnotą?

¹⁸ Jeżeli szczerze pragniesz podobać się Bogu, bądź zdecydowany usłuchać zachęty Pawła: „Cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek zasługuje na poważne zainteresowanie, cokolwiek jest prawe, cokolwiek jest nieskalanie czyste, cokolwiek jest miłe, o czym tylko mówi się dobrze, jakakolwiek jest cnota i jakakolwiek jest rzecz chwalebna — to stale rozważajcie”. Co osiągniesz dzięki takiemu postępowaniu? Paweł dodał: ‛Wprowadzajcie to w czyn, a Bóg pokoju będzie z wami’ (Filipian 4:8, 9). Tak więc z pomocą Jehowy zdołasz odrzucić występek i kroczyć drogą cnoty.